Η απόφαση του ΣΕΓΑΣ να δημοσιοποιήσει την υπόθεση Δεβετζή έχει κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά από όση μπορεί να φανταστεί κάποιος. Μια υπόθεση προ-οκταετίας που ουδέποτε ζητήθηκε η δημοσιοποίηση της.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Όταν στις 11 Νοεμβρίου η IAAF ενημέρωνε τον ΣΕΓΑΣ ήταν ξεκάθαρη. Η αθλήτρια είναι τιμωρημένη και όπως μας είπαν από την ίδια την ομοσπονδία, αυτό που ζητήθηκε ήταν να γίνει γνωστό στην ΙΑΑF το μέγεθος της ποινής που θα επιβάλει ο ΣΕΓΑΣ. Τίποτα περισσότερο. Καμία οδηγία για δημόσια διαπόμπευση του ελληνικού στίβου. Δυστυχώς, ο ΣΕΓΑΣ για δικούς του λόγους, αποφάσισε με τον πιο επίσημο τρόπο να κοινοποιήσει παντού την κλήση σε απολογία μιας αθλήτριας που δεν έχει αγωνιστεί πουθενά από το 2010 και το 2011 της ανακοινώθηκε ποινή διετούς αποκλεισμού από την IAAF.
H κίνηση του ΣΕΓΑΣ, προκάλεσε την ξαφνική και άνευ λόγου στοχοποίηση του ελληνικού στίβου. Δημιούργησε καχυποψία για τους πρωτοκλασάτους αθλητές και αθλήτριες μας, ακόμα και εντός της Ελλάδας. Ο τίτλος Doping case – Greece, έκανε το γύρο του κόσμου και υπήρχε στα related news (σχετικές ειδήσεις) με το σκάνδαλο της Ρωσίας. Σε συνδυασμό μάλιστα με την τοποθέτηση του ΕΣΚΑΝ υπό παρακολούθηση, η Ελλάδα δίχως να έχει κρούσματα, ξαναμπήκε στον χάρτη του ντόπινγκ. Δεν είναι όμως μόνο αυτό…
Έχει γίνει τεράστια ζημιά και σε ένα κομμάτι πολύ σημαντικό για τον ελληνικό αθλητισμό. Το χορηγικό από μεγάλες εταιρείες. Οι λίγες πόρτες που ήταν έτοιμες να ανοίξουν σε αθλητές και αθλήτριες, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την προσπάθεια τους για πρόκριση και διάκριση στους Ολυμπιακούς, έκλεισαν και δεν πρόκειται να ξανανοίξουν. Η τοποθέτηση του ελληνικού στίβου στα πρωτοσέλιδα για υπόθεση ντόπινγκ είναι ότι χειρότερο. Όταν μεγάλη εταιρεία μπαίνει σε σκέψεις ακόμα και για αθλητές ιστιοπλοΐας εύκολα γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της ζημιάς που έχει γίνει.
Μία ομοσπονδία που εισπράττει τα περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη, που έχει φροντίσει να έχει και σταθερή ροή εσόδων μέσα από τα Run Greece και Μαραθώνιο-Ημιμαραθώνιο, αλλά διαρκώς τονίζει πως λεφτά δεν υπάρχουν για μεγαλύτερες αποστολές Εθνικών ομάδων και ενίσχυση της προετοιμασίας των αθλητών, φρόντισε δίχως λόγο να στερήσει πιθανές χορηγίες σε πρωτοκλασάτους αθλητές. Τους στέρησε το δικαίωμα να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες στην προετοιμασία τους.
Το παράδειγμα του ποδοσφαίρου τα λέει όλα. Η βία, η ανυποληψία και οι ουκ ολίγες εγκληματικές πράξεις έδιωξαν τις μεγάλες εταιρείες από μία… βαριά βιομηχανία. Απέμειναν μόνο οι στοιχηματικές να επενδύουν στο προϊόν, τις οποίες δεν τις απασχολεί τίποτα άλλο παρά μόνο να συνεχίσουν να υφίστανται τα πρωταθλήματα έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.
Το ίδιο βλέπουμε ότι αρχίζει και συμβαίνει και στα Ολυμπιακά αθλήματα. Ελλείψει άλλων, εταιρειών, συνάπτονται συμφωνίες με τις εταιρείες τζόγου που ουδεμία σχέση έχουν με αυτού του είδους τον αθλητισμό. Κατάντια…
