Το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα 25άρας τελείωσε, τα μετάλλια κατακτήθηκαν, τα ρεκόρ έγιναν και για λίγες μέρες η ελληνική κολύμβηση πήρε την προβολή που αρμόζει.
του Παναγιώτη Βότση – [email protected]
φωτογραφίες – Γιάννης Εμμανουηλίδης / Sportsimages.gr
Μετά την επιτυχία της ελληνικής αποστολής στη Γλασκόβη τα ονόματα των μεταλλιούχων Ανδρέα Βαζαίου και Άννας Ντουντουνάκη αλλά και αυτά των Απόστολου Χρήστου Απόστολου Παπαστάμου έπαιξαν σε αρκετά ΜΜΕ, οι ίδιοι δέχθηκαν συγχαρητήρια στα σόσιαλ μίντια από το πρωθυπουργικό ζεύγος ενώ -προφανώς- ακούστηκαν και διθυραμβικά σχόλια με κλισέ φράσεις στην εκδήλωση του ΠΣΑΤ για τους κορυφαίους της χρονιάς που έτυχε να πραγματοποιηθεί μία μέρα μετά την πανηγυρική Κυριακή με τα τρία μετάλλια.
Η προβολή-πυροτέχνημα προφανώς και έπρεπε να υπάρχει, θα ήταν εξοργιστικό αν και μετά από τέτοια επιτυχία υπήρχε σιγή ιχθύος. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει οι έχοντες την ευθύνη της επιλογής της πληροφορίας να καθησυχαστούν, να πιστέψουν ότι έκαναν το καθήκον τους και να έχουν ήρεμη συνείδηση πως έτσι υπηρετούν σωστά τον αθλητισμό. Στην αντίστοιχη περίοδο μετά το ιστορικό Ολυμπιακό χρυσό της Στεφανίδη στο Ρίο η ίδια είχε αναφέρει σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι παρά το κατόρθωμά της, ο κόσμος και πάλι θα άκουγε για την ίδια και το στίβο κάθε 4 χρόνια λόγω Ολυμπιακών. Και δυστυχώς είχε δίκιο. Πάλιωσε όμως το επιχείρημα περί προβολής ανάλογης με τη δημοφιλία του αθλήματος. Το ελληνικό ποδόσφαιρο πέρα από το Euro 2004 έχει να αναδείξει ελάχιστα πράγματα στην ιστορία του. Και όμως είναι βαθιά ριζωμένο στην αθλητική κουλτούρα του μέσου Έλληνα, ο οποίος από τη μία απαιτεί να ξέρεις τι είναι το οφσάιντ αλλά από την άλλη αγνοεί την ύπαρξη ολόκληρων αθλημάτων. Αυτό δε συμβαίνει μόνο επειδή είναι εύκολο να το παίξεις στη γειτονία σε μικρή ηλικία, συμβαίνει και λόγω υπερ-ενισχυμένης προβολής. Και αυτό επιβάλλεται να αλλάξει.
Ήσυχοι δεν πρέπει να κοιμούνται ούτε οι έχοντες την εξουσία στις ομοσπονδίες. Δεν θα έπρεπε να πάρει εύσημα ο ΣΕΓΑΣ για το χρυσό της Κατερίνας Στεφανίδη στο Ρίο όπως και η ΚΟΕ δε θα έπρεπε να πάρει εύσημα στην προκειμένη για την επιτυχία του Βαζαίου. Οι επιτυχίες είναι προσωπικές, από δύο αθλητές που παρέκαμψαν το -προβληματικό στον πυρήνα του- ελληνικό σύστημα και έφυγαν για να σπουδάσουν/προπονηθούν στις ΗΠΑ. Σίγουρα δεν προέκυψαν μέσα από το μακροχρόνιο σχεδιασμό και το πλάνο ανάπτυξης των ομοσπονδιών, γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν υπήρξε ποτέ αναρτημένος στρατηγικός σχεδιασμός με ορίζοντα 10ετίας ή 20ετίας και με ξεκάθαρους υποστόχους και σχέδιο δράσης για την επίτευξή τους βήμα με βήμα. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει βέβαια ουσιαστική στήριξη ούτε στα βασικά, στα μη κοστοβόρα, και αυτό διαπιστώθηκε και στη Γλασκόβη με τον αριθμό των αθλητών αλλά και με τη σύγκριση των ανύπαρκτων παροχών των Ελλήνων με αυτές των υπόλοιπων αποστολών ή στο ΣΕΓΑΣ στην κατά καιρούς αποχή από διεθνείς αγώνες (π.χ. ευρωπαϊκό 10000μ.) παρότι καλύπτονται όλα τα έξοδα. Ας μη μιλήσουμε (ακόμα) για θέματα πριμ.
Το βάρος πέφτει λοιπόν στους αθλητές, από τους οποίους επιβιώνουν μόνο όσοι έχουν περιθώριο για θυσίες και αστείρευτο πείσμα. Πείσμα να βρουν χορηγούς, να καλύψουν έξοδα μετακίνησης, να εξασφαλίσουν το «μετά», να συνδυάσουν σπουδές και πρωταθλητισμό αλλά ταυτόχρονα να φέρνουν ΠΑΝΤΑ επιτυχίες για το εθνόσημο. Τρανό παράδειγμα ο Χρήστος Βολικάκης που έπρεπε να αποκτήσει με τα χρόνια πολλαπλούς ρόλους πέρα από αυτό του αθλητή για να επιβιώσει και να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπάει. Όσοι δε βρεθούν μία ανάσα από τη μεγάλη διάκριση κατά τη διαδικασία και δεν είναι τόσο επικοινωνιακοί, δεν κινούν το ενδιαφέρον κανενός για στήριξη. Ατιμωτικό για την Ελλάδα το παράδειγμα της 4ης Ολυμπιονίκη του Ρίο στην κωπηλασία, Κατερίνας Νικολαΐδου, η οποία προσπαθεί και πάλι για το Τόκιο με μηδενική οικονομική στήριξη, πέρα από τα απαραίτητα που καλύπτει η ΕΚΟΦΝΣ. Τα παραδείγματα είναι πολλά και η ανάλυση μπορεί να (και θα) συνεχιστεί για καιρό.
ΥΓ: Είναι βασική αρχή να κρατάμε τους τύπους. Φάουλ από την ΚΟΕ για τα προσωπικά συγχαρητήρια στον προπονητή στις ΗΠΑ, όταν δεν τα έχει απευθύνει ακόμα επίσημα στον Έλληνα προπονητή. Μάλιστα έγινε αναφορά μόνο στις «καυστικές» δηλώσεις του.
