O Μιχάλης Αναστασάκης βρίσκεται στο Νο10 του παγκόσμιου ranking έχοντας κάνει μια καλή χρονιά με σταθερές βολές και σε κάθε αγώνα έχει δείξει έτοιμος να ανέβει ακόμη παραπάνω.
Συνέντευξη Πηνελόπη Γκιώνη
[email protected]
Ο Χανιώτης σφυροβόλος έχει σταθεροποιηθεί πάνω από τα 75μ. στους περισσότερους αγώνες του ενώ αυτή την στιγμή βρίσκεται λίγο καιρό πριν τον μεγάλο στόχο της χρονιάς, το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ντόχα. Ο Αναστασάκης είναι από τους αθλητές που έχουν παλέψει πολύ για αν φτάσουν σε αυτό το επίπεδο και συνεχίζει να το κάνει αφού θέλει να υπερβεί τον εαυτό του και να ξεπεράσει αρχικά τα 77.50μ. ώστε να φύγει από πάνω του το βάρος του ορίου για τους Ολυμπιακούς και έπειτα να ανοίξει ο δρόμος για ακόμη μεγαλύτερες βολές. Με τον Αλέξανδρο Παπαδητρίου και ένα γκρουπ αποκλειστικά με ρίπτες προπονείται σκληρά και το αποτέλεσμα βγαίνει προς τα έξω στους αγώνες του. Στο Πράβετς, που αγωνίστηκε στο βαλκανικό πρωτάθλημα, έφτασε ξανά στα 75.31μ. και εμείς εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του και να τον ρωτήσουμε τι προβλέπει για την Ντόχα αλλά και για τον ίδιο μετά από μια τόσο καλή χρονιά.
Πρώτη φορά τραβάς τόσο την σεζόν σου όμως συνεχίζεις τις καλές επιδόσεις. Πως είσαι σωματικά και ψυχικά;
Πράγματι! Λίγες φορές ακόμη έχω αγωνιστεί Σεπτέμβρη όμως νωρίτερα είχα κάνει διακοπές και ήταν αλλιώς. Είμαι καλά όμως γενικά, κάνω προπονήσεις βγαίνουν πολύ καλές ρίχνω αρκετά μέτρα και με ικανοποιεί. Στο Σομπατέλι βγήκαν καλές προπονήσεις όμως είχα κάποιες μικρές ενοχλήσεις στην μέση μου οπότε κινηθήκαμε λίγο με την αίσθηση, να μην επιβαρυνθώ άσκοπα. Και ο αγώνας εκεί πήγε καλά. Αν και μεγάλη σεζόν κυλάει σωστά. Και η ψυχολογία μου είναι καλή, ανυπομονώ για το παγκόσμιο θέλω να αγωνιστώ εκεί.
Έχεις φουλάρει την χρονιά αγώνες και μετά τα Σιθώνεια θα έχεις δύο εβδομάδες για το τελευταίο κομμάτι της προετοιμασίας σου. Πως θα το οργανώσετε;
Έχω κάνει 13 αγώνες φέτος, τα Σιθώνεια θα είναι ο 14ος και ελπίζω να έχω ακόμη δύο… ημιτελικό και τελικό στην Ντόχα. Σίγουρα έχω κουραστεί λίγο, κυρίως επειδή ήθελα να πάω στα Χανιά να δω δύο μέρες τους δικούς μου όμως δεν μπόρεσα. Αλλά δεν πειράζει, έγινε για καλό και πιστεύω μετά την Ντόχα θα κάνω και τις διακοπές μου. Τώρα για τις 15 ημέρες πριν την Ντόχα δεν ξέρω τίποτα αλλά εμπιστεύομαι τον κόουτς. Όμως, δεν μου έχει πει ακόμη τίποτα… να αρχίσω να φοβάμαι μήπως;
Έχεις κάνει μια πετυχημένη σεζόν, έχεις σταθεροποιηθεί στις βολές άνω των 75μ. και πλέον κυνηγάς την υπέρβαση. Πιστεύεις είναι θέμα χρόνου;
Είμαι σταθερός όντως και χαίρομαι, από όλους του αγώνες μου έφυγα με μια καλή επίδοση. Όμως κουράστηκα μέχρι κι εγώ με την σταθερότητά μου γιατί θέλω να κάνω το μπαμ, δεν θέλω να νιώθω πως μένω στάσιμος. Βλέπω πως το έχω γενικά γι’ αυτό και δεν αγχώνομαι τόσο απλά θέλω να ρίξω παραπάνω, τότε θα ηρεμήσω. Χάνω στις λεπτομέρειες και δεν βγαίνει, μόνο να συγκεντρωθώ θέλει και να το αφήσω αυτό από το μυαλό μου, αν μπω χαλαρός από άγχος και συγκεντρωθώ θα γίνει αυτό που πρέπει. Βάζω σαν φράγμα το όριο των Ολυμπιακών Αγώνων (77.50μ) και στοχεύω πρώτα εκεί.
Όσο πλησιάζεις στην Ντόχα βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά. Εσύ τι προβλέπεις για το παγκόσμιο πρωτάθλημα; Υπάρχουν φαβορί;
Στην Ντόχα όλα μηδενίζονται. Έχουμε δει τους πιο μεγάλους αθλητές, με εμπειρία και με μεγάλες επιδόσεις ή μετάλλια που τους περιμένεις να μην έχουν καν αντίπαλο, να κάνουν τρεις άκυρες βολές και να βγαίνουν εκτός. Ποιος το φαντάζεται ότι μπορεί να το πάθει; Φέτος, ή μάλλον και φέτος, το επίπεδο είναι φουλ υψηλό και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος όμως πιστεύω πολύ πως εκεί όλα μηδενίζονται. Πρώτα κοιτάμε τον τελικό και μετά έξι βολές με όση ψυχή έχω κι ο,τι γίνει. Πιστεύω ο τελικός θα κλείσει στα 75μ. με 75.50μ. και πιστεύω πως και εγώ και ο Χρήστος μπορούμε να είμαστε μέσα αλλά δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια από τώρα.
Οι νέοι ρίπτες σε έχουν σαν πρότυπο και το επίπεδο τις ρίψεις στις μικρές ηλικίες έχει ανέβει. Πιστεύεις δημιουργείται νέα σχολή ρίψεων στην Ελλάδα; Εσύ είχες τέτοια πρότυπα;
Έχω παρατηρήσει κι εγώ πως οι κάτω των 20 ετών δημιουργούν μια σχολή ρίψεων από μόνοι τους. Τους αρέσει και προσπαθούν πολύ και είναι πολύ σημαντικό που έχουν ο ένας τον άλλο να συναγωνίζονται και δεν είναι μόνοι. Ξαφνικά αποκτήσαμε σε όλα τα ριπτικά αγωνίσματα αθλητές πολύ δυνατούς, άντρες και γυναίκες, που θα ανεβάσουν πολύ τις ρίψεις και το επίπεδο αυτών στην Ελλάδα. Εγώ όταν ήμουν μικρός είχα τον Μανωλόπουλο ή τον Κωστογλίδη, που ήταν μεγαλύτεροι και έπαιρνα παράδειγμα αλλά και συναγωνιζόμουν. Τώρα οι μικρότεροι έχουν εμάς και είναι πολύ σημαντικό γιατί αντιλαμβάνονται πως θα κουραστούν πολύ για να φτάσουν στο σημείο που θέλουν όμως συνεχίζουν.
Ο Χρήστος (Φραντζεσκάκης) φέτος αγωνίζεται μαζί σου και τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά, κάνετε το 1-2 και έχετε έναν φιλικό συναγωνισμό, αφού έχετε μεγαλώσει σχεδόν μαζί. Πως το αντιμετωπίζεις εσύ αυτό;
Είναι φοβερό αυτό που γίνεται με τον Χρήστο γιατί είμαστε από την ίδια γειτονιά και τώρα αγωνιζόμαστε μαζί και ξέρω πόσο πολύ έχει προσπαθήσει και πόσο έχει κουραστεί για να φτάσει εδώ που είναι τώρα. Έχουν κάνει μεγάλη προσπάθεια για να βρίσκονται εδώκαι αυτό κάνει τις επιδόσεις του πιο… μεγάλες. Μακάρι να κάνουμε το 1-2 μαζί για καιρό ακόμη και θα είναι ο,τι καλύτερο γιατί τα σπίτια μας χωρίζονται από απόσταση 100μ., χαίρομαι διπλά για κάθε αγώνα που θα κάνουμε παρέα.
