Μπαίνοντας στην τελική ευθεία της φετινής σεζόν (δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε της κανονικής περιόδου στη βόλεϊ λιγκ και παραμονές του φάιναλ 4 του Κυπέλλου) η αλήθεια είναι ότι οι αγώνες στο Λουτράκι έχουν εξελιχθεί σε ένα κρας τεστ για όλους.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Με τον πρώτο τίτλο της χρονιάς να κρίνεται το επόμενο τριήμερο και τις ισορροπίες του πρωταθλήματος να έχουν διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό οι αυριανοί ημιτελικοί αναμένονται με τεράστιο ενδιαφέρον για διαφορετικούς λόγους.
Το πρώτο που πρέπει να αναφέρουμε αφορά τη σύνθεση της τελικής τετράδας. Κι αυτό γιατί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά από τότε που η ΕΟΠΕ άλλαξε το σύστημα διεξαγωγής, με τους τέσσερις πρώτους της βαθμολογίας του Α’ γύρου της βόλεϊ λιγκ γυναικών να μην παίζουν μεταξύ τους, δεν κατάφεραν και οι τέσσερις να προκριθούν στο φάιναλ φορ.
Πέρσι την είχε πάθει ο Ολυμπιακός από τη Σαντορίνη, φέτος την πάτησε η Σαντορίνη από τον Άρη. Αντιθέτως στους άνδρες η περσινή τετράδα (ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Μίλων) με σχετική άνεση εξασφάλισε πάλι την πρόκριση του. Δείγμα κι αυτό της διαφοράς στο επίπεδο ανταγωνισμού μεταξύ των δύο πρωταθλημάτων.
Ξεκινώντας τώρα για τη φετινή διοργάνωση από το πρώτο ζευγάρι, Άρης-ΑΕΚ, έχουμε να κάνουμε με δύο ομάδες που αλλιώς ξεκίνησαν τη σεζόν κι αλλιώς συνεχίζουν, αλλά έχουν παίξει ήδη ένα ματς με τις νέες τους συνθέσεις.
Η ολική… ανακαίνιση του Άρη (μόνο η λίμπερο Θεοδοσίου έμεινε από τη βασική επτάδα του Α’ γύρου) έχει φέρει αγωνιστική βελτίωση η οποία όμως δεν αποτυπώνεται πλήρως στα αποτελέσματα, ωστόσο η ομάδα του Γιάννη Τσαϊρέλη είναι αυτή με το λιγότερο άγχος κι αυτό την κάνει ακόμη πιο επικίνδυνη.
Η ΑΕΚ ναι μεν έχει πάρει πολλά πράγματα από την Τσάριτς, ωστόσο αν ο Οτσάλ μπορούσε να… κλωνοποιήσει Σολέ, Τσίρκοβιτς βγάζοντας μία παίκτρια που θα σηκώνει απλά τη μπάλα στην υποδοχή και θα δίνει κάποιες λύσεις στην επίθεση θα ήταν πολύ πιο ήσυχος. Η ΑΕΚ πέρσι στην Άρτα δεν είχε την ταμπέλα του φαβορί και τα κατάφερε. Τώρα όμως είναι το φαβορί στον ημιτελικό και πρέπει να δείξει ότι μπορεί να διαχειρίζεται και τέτοιου είδους πίεση.
Ο δεύτερος ημιτελικός είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον ντέρμπι αιωνίων από τον προπέρσινο 5ο τελικό στο κλειστό του Ρέντη. Ο Ολυμπιακός μετά από 8 σερί ήττες, νίκησε τον Παναθηναϊκό πριν από ένα μήνα, στο ματς που ουσιαστικά έκρινε την πρωτιά της κανονικής περιόδου και παραμένοντας αήττητος από την 6η αγωνιστική (16 ματς μαζί με τον προημιτελικό του Κυπέλλου) δείχνει ότι έχει το μομέντουμ.
Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Ολυμπιακός χωρίς να κάνει εξτρίμ πράγματα, παίζει αυτό που μπορεί και δεν κάνει λάθη, την ίδια ώρα που ο Παναθηναϊκός δείχνει να… ψάχνεται. Οι δύο ήττες από Λαμία και Απολλώνιο, αλλά κυρίως ο τρόπος που ήρθαν σε συνδυασμό με το καθαρό 3-0 στο Ρέντη θεωρητικά φέρνουν τις πράσινες σε μειονεκτική θέση, όμως όπως έχει δείξει το παρελθόν σ’ αυτά τα ματς κι ειδικά όταν πρόκειται για νοκ άουτ όπως ο ημιτελικός Κυπέλλου, το τι είχε συμβεί στο παρελθόν δεν έχει καμία σημασία.
Το ότι ο Παναθηναϊκός έχει την ποιότητα (έστω και χωρίς την Γκρότους) να αλλάξει την κατάσταση δεν αμφισβητείται, ωστόσο για να συμβεί αυτό θα πρέπει όλα τα βαριά χαρτιά των πράσινων να βγουν μπροστά, αλλά την ίδια ώρα είναι εξίσου μεγάλο και το «θέλω» του Ολυμπιακού.
