Το 17ο παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου ολοκληρώθηκε πριν από 24 ώρες και το πρώτο πράγμα που σου έμεινε από τη διοργάνωση ήταν η… κούραση. Λογικό καθώς οι αγώνες διήρκησαν περισσότερο και από τους Ολυμπιακούς.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Αν η παγκόσμια ομοσπονδία συνεχίσει σε αυτό το μοτίβο, ένας Ντρέσελ, ένας Πίτι και οι Λεντέκι με τη Σέστρεμ δε θα είναι αρκετοί για να σώσουν τα προσχήματα. Σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα που η μεγαλομανία αλλά κυρίως η πονηριά, έχουν βάλει αθλήματα όπως τη συγχρονισμένη κολύμβηση και την υδατοσφαίριση που αφορούν μόλις 12 χώρες παγκοσμίως στο ίδιο πρόγραμμα με την κολύμβηση, δεν υπάρχει μέλλον.
Για να πάρει τα πάνω της η κολύμβηση αλλά και οι καταδύσεις, θα πρέπει να αυτονομηθούν. Αν συμβεί αυτό, τότε οι συγχρονισμένη κολύμβηση και το πόλο δε θα είναι από μόνα τους το ίδιο ελκυστικά προϊόντας όπως όταν μπαίνουν στο συνολικό πακέτα. Αλλά γιατι να είναι; Η συγχρονισμένη κολύμβηση είναι πολύ εντυπωσιακό άθλημα, αλλά εντελώς προβλέψιμο και… κουραστικό. Και αρκετές φορές άδικο. Επίσης αυτό με το μεικτό ζευγάρι (άνδρας – γυναίκα) είναι πραγματικά αστείο. Δέκα συμμετοχές στον προκριματικό με 12 διαθέσιμες θέσεις πρόκρισης… Ποιο ήταν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ στους αγώνες; Τις τελευαίες τρεις μέρες, αν αφαιρούσες Ρώσους, Κινέζους και Ιάπωνες, στα δημοσιογραφιά θεωρεία έμεναν 5 δημοσιογρλαφοι, από τους οποίους οι δύο ήταν Έλληνες (ο υπογράφων ήταν από τους… λιποτάκτες, μετά τα ντουέτα).
Μόνο του πρέπει να διεξάγεται και το παγκόσμιο πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης το οποίο στην ουσία ειναι Βαλκανικό στην Ουγγαρία – Ιταλία στους άνδρες και ΗΠΑ Αυστραλία στις γυναίκες. Και σε αυτό το άθλημα, το ενδιαφέρον πέρα από τις 8-10 χώρες που ασχολούνται σοβαρά, είναι… μηδαμινό. Αν εξαιρεθούν οι Ούγγροι δημοσιογράφοι που ήταν καμία 5-6 και ο… στρατός της FiNA, το υπόλοιπο ενδιαφέρον εκφράζονταν από τέσσερις Έλληνες, έναν Κροάτη (για την πρωταθλήτρια κόσμου!), τέσσερις Σέρβους και τα γραφεία Τύπου των υπόλοιπων ομάδων, συν τους τηλεοσχολιάστές (όπου υπήρχαν).
Στον αντίποδα βρισκόταν οι καταδύσεις και φυσικά η κολύμβηση. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος των καταδύσεων στη Ντούνα Αρένα, τα δημοσιογραφικό θεωρεία ήταν γεμάτα. Αμερικανοί, Βρετανοί, Κινεζοι, Ιάπωνες, Γερμανοί, Αυστραλοί, Καναδοί, Γάλλοι, Ιταλο΄λι, Ρώσοι και πάει λέγοντας, συν δύο Έλληνες. Οι καταδύσεις είναι το πιο εντυπωσιακό από όλα τα αθλήματα του υγρού στίβου (η κολύμβηση είναι η πιο συναρπαστική) και μπορούν άνετα να σταθούν μόνες τους. Ελληνικό ενδιαφέρον δεν υπήρχε (ότι πιο κοντινό ήταν ο χρυσός Ολυμπιονίκης Θωμάς Μπίμης που δεν έχασε κανέναν αγώνα) όμως ο υπογράφων ομολογεί ότι είδε όλους τους τελικούς και έμεινε εκστασιασμένος από τους Κινέζους, συν το star quality του Τομ Ντέιλι.
Και καταλήγουμε στην κολύμβηση. Δεν έχει καμία απολύτως δουλειά να ειναι σε παγκόσμιο πρωτάθλημα με όλα τα άλλα αθλήματα, Έχει σταρ, έχει τηλεθέαση, έχει συναρπαστικούς αγώνες, έχει sold out, έχει παγκόσμια ρεκόρ, έχει ίντριγκα, έχει κόντρες τα έχει όλα. Όλα τα υπόλοιπα αθλήματα λειτουγούν εις βάρος της.
Για το high diving δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Τσίρκο. Ακριβώς αυτό. Το ενδιαφέρον ήταν τόσο μεγάλο που όλοι οι δημοσιογράφοι το είδαμε από το… κέντρο Τύπου.
