Δεν είδα ή δεν πρόλαβα να βρω αν η ΕΟΕ ή κάποια ομοσπονδία ή άλλος φορέας ή πρόσωπο του αθλητικού χώρου τοποθετήθηκε επίσημα σχετικά με το νομοσχέδιο Κοντονή για τον αθλητισμό. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε ποια είναι η στάση τους αλλά και τα πιστεύω τους… Γιατί συχνά –δυστυχώς- βλέπουμε πολλές …αναδιπλώσεις, μετακινήσεις, προσεγγίσεις ή και συνθηκολογήσεις παραγόντων προς την εκάστοτε εξουσία, άλλοτε για προφανείς λόγους και άλλοτε για σφόδρα πιθανλογούμενους.
του Γιάννη Μαμουζέλος
δημοσιογράφου – συγγραφέα
Το θέμα είναι ότι το αθλητικό νομοσχέδιο έχει πολλά ακόμη που μπορεί να βρει κάποιος, όχι επειδή επιθυμεί να αντιπολιτευθεί, αλλά επειδή δεν αποδέχεται να νομοθετεί κάθε φορά η πλειοψηφία χωρίς πρόγραμμα, στόχους, όραμα για το μέλλον κ.α. Να μη βλέπουμε όρους 21ου αιώνα για τη ρύθμιση των αθλητικών πραγμάτων, αλλά νε μεταφέρονται αντιλήψεις, συνθήκες, ανάγκες, συμβιβασμοί, ρουσφέτια και παθογένειες απ’ το παρελθόν!
Ας δούμε λοιπόν και μερικές ακόμη προβλέψεις του νομοσχεδίου για τον αθλητισμό.
• Στο άρθρο 41 (Κεφ. Η΄ με τίτλο Θέματα ειδικών αθλητικών φορέων) παραμένει η ΕΟΕ (Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή) Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και η ΔΟΑ (Διεθνής Ολυμπιακή ακαδημία) Ιδιωτικού Δικαίου.
Γιατί άραγε η διάκριση της νομικής προσωπικότητας των δύο φορέων; Γιατί δεν θεσπίζεται και για την ΕΟΕ η μορφή το ΝΠΙΔ, ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερη ευελιξία και να μην εντάσσεται στο δημόσιο τομέα; Ευνοείται ή διευκολύνεται σε κάτι η λειτουργία της ή απλώς έτσι βρέθηκε έτσι αφέθηκε…
• Στο άρθρο 43 με τίτλο «άθληση για όλους – αθλητικός τουρισμός» γίνεται αναφορά που ουσιαστικά αφορά τη συγκρότηση και λειτουργία μιας υπηρεσίας της ΓΓΑ και όχι γενικά τον αθλητισμό! Θα είχε νόημα αν στο νομοσχέδιο καλύπτονταν όλες οι έννοιες και δράσεις που αφορούν σωματική-αθλητική άσκηση και προσδιορίζονταν τα όριά τους, οι φορείς και οι ειδικότητες των προσώπων που τις υλοποιούν.
• Το κεφάλαιο Ι΄ για τη διαιτησία αθλημάτων είναι «εμπνευσμένο» από το ποδόσφαιρο και προσανατολισμένο στα ομαδικά αθλήματα!
Για τα ατομικά αθλήματα αφιερώνει ένα μόνο άρθρο, το 56 με τίτλο «διαιτησία ατομικών αθλημάτων» και ουσιαστικά παραπέμπει σε κατ’ αναλογίαν εφαρμογή, γεγονός που σίγουρα δημιουργεί προβλήματα στην πράξη… Στα περισσότερα ατομικά αθλήματα δεν έχει νόημα η ύπαρξη «συνδέσμων κριτών κ.α.» σε κάθε νομό, ούτε η ύπαρξη δευτεροβάθμιου οργάνου (ομοσπονδίας) κ.λπ. Θα έπρεπε το καταστατικό κάθε ομοσπονδίας να ρυθμίζει την οργάνωση και λειτουργία των κριτών/διαιτητών του, τους όρους με τους οποίους εκπαιδεύονται και αποκτούν την ιδιότητα, την ύπαρξη κεντρικής επιτροπής κριτών ως ανώτατου οργάνου κ.α.
Δεν αποκρούεται βέβαια η περίπτωση ο νόμος να προσδιορίζει ότι μπορεί οι κριτές/διαιτητές κ.α. πρόσωπα που μετέχουν στην κρίση και διεξαγωγή των αγώνων σύμφωνα με τους κανονισμούς να συγκροτούν συνδέσμους σε επίπεδο «ενώσεων ή τοπικών επιτροπών» κάθε ομοσπονδίας και να υποδεικνύουν συγκεκριμένο αριθμό εκπροσώπων στη ΚΕΚ ή ΚΕΔ αυτής.
Τα όσα ισχύουν σήμερα έχουν προκαλέσει έναν ιδιότυπο «συνδικαλισμό» σε φιλάθλους- ερασιτέχνες και δήθεν αυτοτέλεια από την ομοσπονδία με περιχαρακώσεις και διεκδικήσεις ουσιαστικά ανύπαρκτων δικαιωμάτων, με συνέπεια οι ομοσπονδίες να αγνοούν συχνά τον αριθμό και το ποιοτικό επίπεδο των κριτών/διαιτητών κ.λπ.!
• Το άρθρο 62 αναφέρεται στην Επιτροπή Διεθνών Αθλητικών Σχέσεων.
Είναι άσχετο ουσιαστικά με την οργάνωση και λειτουργία του αθλητισμού! Αφορά υπηρεσία του υφυπουργείου ή της ΓΓΑ και θα έπρεπε να προβλέπεται στη δική τους διοικητική και λειτουργική δομή και στα οργανογράμματά τους!
• Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο άρθρο 63 (ειδικές επιτροπές) που αφορούν την άσκηση αρμοδιοτήτων του Κράτους στο συγκεκριμένο τομέα. Αν δεν προβλέπονται στους οικείους νόμους του υφυπουργείου Αθλητισμού ή της ΓΓΑ τότε πρέπει να μπουν εκεί ή να έλθουν ως τροπολογίες στο τέλος του νόμου περί αθλητισμού.
• Στο άρθρο 65 παρ. 4 που αφορά εξαιρέσεις από τις προϋποθέσεις για την προμήθεια υλικών, αγαθών ή υπηρεσιών από Ομοσπονδία υπάρχουν αρκετά ασαφή σημεία..
– Αν η προμήθεια υπερβαίνει τις 200 χιλιάδες ευρώ οπότε απαιτείται διεθνής διαγωνισμός ή εξαίρεση παράλειψής του θα ισχύει;
Τέλος, συνεχίζεται η ξεπερασμένη διατύπωση της διάταξης σχετικά με την «άδεια διεξαγωγής αγώνων» που αφορά μόνο αγώνες σε αθλητική εγκατάσταση, οπότε απαιτείται «έγκριση αναγνωρισμένης αθλητικής ομοσπονδίας ή διοργανώτριας αρχής», διατηρούμενου του θολού και εν πολλοίς επικίνδυνου ή και επιζήμιου για αθλήματα και ομοσπονδίες τοπίου για τους αγώνες «εκτός σταδίου ή γενικά αθλητικής εγκατάστασης»!
Εκεί δηλαδή χωρίς έγκριση ή άδεια μιας ομοσπονδίας, οποιοσδήποτε (ιδιώτης, εταιρεία, δήμος, άλλος φορέας) διοργανώνει χωρίς κανέναν έλεγχο ή υποχρεώσεις «αγώνα μαζικής συμμετοχής» σε δημόσιο χώρο (δρόμους, πλατείες, βουνά, θάλασσα, παραλία κ.α.), επιζητεί συνδρομή δημόσιων αρχών (νοσοκομεία, ΕΚΑΒ, αστυνομία κ.α.), μπορεί να τον εκμεταλλεύεται και οικονομικά, αλλά είναι από κάθε άποψη ανεξέλεγκτος ως διοργανωτής!
Μόνο που όταν συμβεί το απευκταίο σε κάποια διοργάνωση σε δημόσιο χώρο, τότε θ’ αρχίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι ν’ αποποιούνται τις ευθύνες τους και να τις μεταθέτουν ο ένας «αναρμόδιος» στον άλλον «ανευθυνοϋπεύθυνο»!
Ειδικά στο θέμα των αγώνων δημόσιου δρόμου που αποτελεί τμήμα του επίσημου προγράμματος της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής ομοσπονδίας στίβου και των εθνικών ομοσπονδιών (εν προκειμένω του ΣΕΓΑΣ) είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι είχε κατατεθεί αρμοδίως πλήρως τεκμηριωμένη πρόταση για την ανάγκη ρύθμισης του θέματος. Αλλά αυτά φαίνεται ήταν tabula rasa για τους συντάκτες (ή μήπως βιαστικούς αντιγραφείς άλλων;) του νομοσχεδίου!
Τα σχόλια που φιλοξενούνται, δεν εκφράζουν τις απόψεις του Sportsfeed, αλλά του συγγραφέα. Δίνουμε βήμα σε όλους τους συναδέλφους, αλλά και τους ανθρώπους του αθλητισμού είτε συμφωνούμε με τα γραφόμενα τους, είτε όχι, αρκεί να μην είναι προσβλητικά.
