Πάρτε έναν προπονητή – μαύρο πρόβατο για την ομοσπονδία του τα τελευταία 10 χρόνια, ο οποίος δεν έχει καμία στήριξη και μια 38χρονη σερβιτόρα μεζεδοπωλείου από την Καρδίτσα που ξεκίνησε τον πρωταθλητισμό στα 27 της χρόνια και πείτε μου αν με αυτήν την συνταγή κερδίζεις χρυσό μετάλλιο σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
του – Θανάση Νικολάου
[email protected]
Για να φτάσει σε σημείο σήμερα η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη να σημειώσει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες ως η μεγαλύτερη (κυριολεκτικά) αθλήτρια σε ηλικία 38 ετών και 148 ημερών συνέβησαν πολλά.
Το να κατεβαίνεις σε έναν αγώνα έχοντας την καλύτερη επίδοση, αυτό δε σημαίνει ότι θα σου χαριστεί κάποιο μετάλλιο. Ο αγώνας τελειώνει μετά τη γραμμή του τερματισμού και όχι πριν από αυτήν όταν κάποιος απλά στήνεται στην εκκίνηση ως ο καλύτερος όλων.
Μετά το Όρεγκον, ο Κεφαλόπουλος ζήτησε το γκρουπ του να πάει για προετοιμασία στο υψόμετρο του Λιβίνιο στα 1800 μέτρα και από εκεί να ταξιδέψει στο Μόναχο. Πλέον τα αιτήματά του δεν πέφτουν στον κάλαθο των αχρήστων γι’ αυτό και οι δηλώσεις του περί επιστροφής της αξιοπρέπειας στον ΣΕΓΑΣ. Βέβαια στο οικονομικό κομμάτι τόσο ο ίδιος όσο και οι αθλήτριες του είναι μόνοι τους είτε γιατί έχουν εισηγηθεί πρώην πρόεδροι να μένει αποκλεισμένος ο Κεφαλόπουλος, είτε γιατί η ολομέλεια τη ΕΟΕ που θέλει αιωνόβιους παράγοντες, «κόβει» την Ντρισμπιώτη λόγω ηλικίας. Αλλά αυτό το θέμα θα μας απασχολήσει άλλη φορά.
Στο υψόμετρο του Λιβίνιο, η Ντρισμπιώτη πετούσε. Διέλυε κάθε τεστ του Κεφαλόπουλου, με τελευταίο το προηγούμενο Σάββατο, μία μέρα πριν την αναχώρηση για το Μόναχο. «Αυτά που κάνει η Αντιγόνη σε ηλικία 38 ετών δεν έχουν εξήγηση. Πρώτη φορά στη ζωή μου αντικρίζω τέτοιο φαινόμενο» εκμυστηρευόταν σε οικείους, δίχως να το… φωνάζει.
Κρυφό κράτησε και το αγώνισμα που είχε επιλέξει καθώς 35αρι και 20αρι γίνονται με διαφορά τεσσάρων ημερών. Δήλωσε την Ντρισμπιώτη και στα δύο αγωνίσματα μπερδεύοντας Ισπανούς και Πολωνούς που δεν ήξεραν που θα τη βρουν μπροστά τους.
Τα mind games όμως του Κεφαλόπουλου συνεχίστηκαν. Ελλάδα και Ισπανία μοιράζονται το ίδιο ξενοδοχείο. Ο Ναπολέων (όνομα και πράγμα) κυκλοφορούσε ντυμμένος Hellas από πάνω μέχρι κάτω και συνήθως έπινε τον καφέ του δίπλα στο ισπανικό τιμ. Πάντα χαμογελαστός και ευδιάθετος να σου δίνει την αίσθηση πως έχει λυμμένα όλα τα προβλήματά του.
Την παραμονή του αγώνα (πάλι ντυμμένος Hellas) πήρε το ασανσέρ για να κατέβει στο λόμπι του ξενοδοχείου. Αυτό κάνει στάση σε ενδιάμεσο όροφο, ανοίγουν οι πόρτες και πάει να μπει μέσα η Ρακέλ Γκονζάλεθ (η μεγάλη αντίπαλη) αλλά… δεν μπήκε. Σήκωσε το κεφάλι της, είδε τον Mr Hellas έκανε ένα βήμα πίσω και μπήκε στο διπλανό ασανσέρ. «Κερδίσαμε το χρυσό» ήταν το μήνυμα που έστειλε αμέσως ο Κεφαλόπουλος. «Σάστισε μόλις με είδε και στα μάτια της φάνηκε η ήττα».
Η μέρα του αγώνα ξημέρωσε και το μοναδικό πρόβλημα του Κεφαλόπουλου με την Ντρισμπιώτη ήταν το πως θα τη συγκρατήσει. «Η τακτική είναι να κολλήσει πίσω από την Γκονζάλεθ. Μόνο αυτή είναι επικίνδυνη. Θα πάει από πίσω της μέχρι το 25ο χιλιόμετρο να την εξαντλήσει σωματικά και ψυχικά και να την κάνει να αναρωτιέται διαρκώς για τις δυνάμεις της Αντιγόνης». Ακριβώς την ίδια τακτική όμως είχαν και οι Ισπανοί. Η Γκονζάλεθ δεν ήθελε με τίποτε να μπει μπροστά, γιατί φοβόταν την Ντρισμπιώτη μετά το Όρεγκον.
Από το 15ο χιλιόμετρο μέχρι και το 24ο στην Οντεόνπλατζ οι «καυγάδες» Κεφαλόπουλου – Ντρισμπιώτη προκαλούσαν απορία σε όλους όσοι δε γνώριζαν ελληνικά. «Μη βιάζεσαι» ωρυόταν ο κόουτς, «πάει αργά και δεν μπορώ να κρατηθώ» απαντούσε η Ντρισμπιώτη. Δίπλα στο ελληνικό σταντ, ήταν αυτό των Ισπανών (ήταν η μοίρα τους να βλέπουν παντού Hellas) οι οποίοι κατάλαβαν ότι η Ντρισμπιώτη άρχισε να κουράζεται και συνέχιζαν να προτρέπουν την αθλήτρια τους να μείνει κολλημένη πίσω από την Ελληνίδα για να την εξαντλήσει.
Έτσι νόμιζαν ή μάλλον ήλπιζαν. Στο 24ο χιλιόμετρο, η Ντρισμπιώτη αγανάκτησε και έβαλε μπρος το τούρμπο. «Φεύγω, άσε με» απάντησε στον Κεφαλόπουλο που μουρμούριζε στους διπλανούς του «τουλάχιστον κατάφερα να την κρατήσω μέχρι το 24χλμ., τώρα βλέπει μπροστά της το χρυσό, δεν μπορείς να κρατήσεις έναν αθλητή όταν βλέπει το μετάλλιο». Από εκεί το σημείο και μετά, η Ντρισμπιώτη αύξανε 3-4 δευτερόλεπτα τη διαφορά σε κάθε στροφή και την έφτασε πάνω από τα δύο λεπτά.
Μπήκε στην τελική ευθεία, οι Γερμανοί έβαλαν στα ηχεία να παίζει το συρτάκι από τον Ζορμπά και ξεσήκωσαν όλη την Οντεόνπλατζ (στην ΕΡΤ έκαναν την γκάφα να έχουν ανοιχτό μαζί τον ήχο από το στάδιο γιατί εκεί ήταν οι σχολιαστές), ενώ ο σύζυγος της Άγγελος (όλοι follow εδώ) φρόντισε να της δώσει μια τεράστια ελληνική σημαία 800μ. πριν από τον τερματισμό. Την ξεδίπλωσε, την πέρασε στους ώμους της σαν μπέρτα και βάδιζε στον τερματισμό… ιπτάμενη.
Ολοκλήρωσε σε 2:47:00 ακριβώς και έπεσε στην αγκαλιά του Κεφαλόπουλου που η προπονητομανία του παραλίγο να τον κρατήσει μακριά. «Δε θα πας στον τερματισμό; Φτάνει η Αντιγόνη;» τον ρώτησε ο κόουτς Παναγιώτης Χαραμής που ήταν μαζί του. «Πρέπει να δώσω τα υγρά στην Έφη (Κουρκουτσάκη) που θα περάσει σε λίγο» απάντησε αλλά αυτό δεν έγινε πράξη ποτέ. Ο Χαραμής τον τράβηξε από τον σταθμό και τον έδιωξε να πάει στον τερματισμό, η Χριστίνα Παπαδοπούλου έμεινε στον εφοδιασμό για την Κουρκουτσάκη και η Ντρισμπιώτη αμέσως μετά τον τερματισμό έπεσε την αγκαλιά του ανθρώπου που της άλλαξε τη ζωή για να του ψιθυρίσει «σε ευχαριστώ για όλα».
