Πριν από μερικούς μήνες, βρεθήκαμε στο Παπαστράτειο για να φωτογραφήσουμε την Εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης των ανδρών για το Sportsfeed. Οι καταστάσεις ήταν εντελώς διαφορετικές τότε και μάλλον ούτε οι ίδιοι οι παίκτες να το πίστευαν τί θα επακολουθούσε.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Φτάνοντας στο Παπαστράτειο, ο Κώστας Αμοιρίδης (ο φωτογράφος) με ρώτησε αν αυτοί που θα φωτογραφήσουμε αξίζουν τίποτα (είναι η κατάρα του Sportsfeed αυτή, ένας από τους κορυφαίους φωτογράφους της Ελλάδας να είναι άσχετος με τον αθλητισμό). «Για να έχουν κερδίσει τη χρυσή Ολυμπιονίκη μέσα στην έδρα της, κάτι θα αξίζουν» του απάντησα και στη συνέχεια του ανέλυσα τί εστί Έλληνας πολίστας και Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδας.
Μπαίνοντας μέσα στο κολυμβητήριο, η εικόνα ήταν απογοητευτική. Ο προπονητής της ομάδας, Σάκης Κεχαγιάς στη μια άκρη και οι παίκτες στην άλλη. Επικοινωνία μηδέν. Μάλιστα, με ιδιαίτερα ευγενικό τρόπο, μας ξακαθαρίστηκε πως καμία από τις δύο πλευρές δεν ήθελε να φωτογραφηθεί μαζί με την άλλη.
Εκείνη την ημέρα, κανείς δε θα στοιχημάτιζε σε αυτήν την Εθνική με αυτό το κλίμα στο εσωτερικό της. Μπορεί μεταξύ τους οι παίκτες να είχαν άριστες σχέσεις όμως η επικοινωνία με τον προπονητή ήταν προβληματική.
Για το καλό της ομάδας, ο Κεχαγιάς άλλαξε πόστο και έφυγε από τον πάγκο. Στη θέση του ανέλαβε προσωρινά ο προπονητής του Ολυμπιακού Θοδωρής Βλαχος, δίχως όμως να βελτιωθεί η κατάσταση.
Χρειάστηκε μία δημόσια τοποθέτηση του Κώστα Κοκκινάκη ο οποίος κάλεσε τις αντιμαχόμενες πλευρές να θάψουν το τσεκούρι του πολέμου και ήταν αυτός που στην ουσία ξεκίνησε τη διαδικασία επιστροφής του Χρήστου Αφρουδάκη στην Εθνική. Ο πρόεδρος παραμέρισε τον εγωισμό του, ο «επαναστάτης» κήρυξε ανακωχή, οι παίκτες το πήραν πάνω τους και η Εθνική ξεκίνησε την προσπάθεια για το Καζάν.
Κανείς δεν τους υπολόγιζε. Ο δύσκολος όμιλος έκανε πολλούς να πιστεύουν πως το 9-12 ή ακόμα χειρότερα το 13-16 θα ήταν η κατάληξη αυτής της ομάδας. Τελικά βγηκε τρίτη και μαζί με τη Σερβία ήταν η μοναδική ομάδα του τουρνουά που δεν έχασε κανένα παιχνίδι στην κανονική διάρκεια του αγώνα.
Παρακολουθώντας ολόκληρο το τουρνουά δε χωράει αμφιβολία πως η μοναδική ομάδα που θα μπορούσε να κοντράρει τους Σέρβους ήταν η ελληνική (άλλωστε τους… φιλοδωρήσαμε με μία ήττα στην προετοιμασία).
Εν τέλει, το χάλκινο μετάλλιο δεν είναι κακό. Ούτε φυσικά και η 16η πρόκριση της σε Ολυμπιακούς Αγώνες, η οποία μάλιστα επιτεύχθηκε όταν ο πολίστας πρόεδρος της ΕΟΕ ήταν στο Ρίο για να παραλάβει από τον Τόμας Μπαχ της επίσημη προσκληση της ΔΟΕ για τη συμμετοχή της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς. Τυχαίο;
ΥΓ. Σε εκείνη τη φωτογράφηση που είχαμε κάνει για το Sportsfeed υπήρχαν 16 παίκτες. Απουσίαζε ο Χρήστος Αφρουδάκης για τους γνωστούς λόγους. Όμως εξαφανίστηκε και ένας από τους παρόντες. Ενώ σε όλες τις ομαδικές λήψεις που κάναμε, ο Γιάννης Φουντούλης είναι παρών, στα προρτραίτα των παικτών, για κάποιο λόγο είναι… αόρατος. Δεκαέξι αθλητές ήταν παρόντες, δεκάέξι πορτραίτα κάναμε, αλλά του Φουντούλη εξαφανίστηκε. Ο παίκτης-φάντασμα όπως τον χαρακτήρισε ο Αμοιρίδης. Αυτό το… φάντασμα ήταν ο κορυφαίος των κορυφαίων…
