Ο Χρήστος Ιακώβου μίλησε στο Sportsfeed για όσα συμβαίνουν στην άρση βαρών, αλλά και για την ενασχόληση του ως σύμβουλος στο Crossfit.
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Πριν λίγες ημέρες, κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης τιμήθηκε από την ομοσπονδία για την προσφορά του στο άθλημα, και αν μη τι άλλο, όλος ο κόσμος της άρσης βαρών χάρηκε που τον είδε. Με την παρουσία του θέλησε να στείλει ένα μήνυμα ενότητας για να σταματήσουν οι προστριβές μεταξύ αντιπολίτευσης και διοίκησης και να καλέσει όλους τους ανθρώπους του αθλήματος σε συστράτευση, προκειμένου το άθλημα να μείνει όρθιο στις δύσκολες εποχές που ζούμε.
Τι κάνει, όμως, σήμερα ο Χρήστος Ιακώβου; «Εγώ πια είμαι συνταξιούχος, αλλά η «αρρώστια» του αθλητισμού δεν κόβεται. Δεν ασχολούμαι βέβαια όπως παλιά, που ξεκινούσα στις 07:30 και τέλειωνα στις 23.00. Συνεργάζομαι με δύο γυμναστήρια, πηγαίνω από δύο φορές την εβδομάδα και δίνω συμβουλές για το Crossfit, επάνω στην άρση βαρών. Παράλληλα διδάσκω σε σεμινάρια στην Ελλάδα και την Κύπρο», θα πει στο Sportsfeed.
Είναι εντυπωσιακό για έναν προπονητή που με τους αθλητές του έχει φέρει 12 Ολυμπιακά μετάλλια να καταπιάνεται με ένα μη Ολυμπιακό άθλημα, που έχει γίνει μόδα τα τελευταία χρόνια… «Το Crossfit το είδα για πρώτη φορά στην Αμερική το 1976. Τότε συνεργαζόμουν με τη σχολή αστυνομίας ως προπονητής και εκεί υπήρχε ένα ανάλογο πρόγραμμα για τους εκπαιδευόμενους. Σε αυτό το άθλημα το 70% είναι άρση βαρών και γι’ αυτό μου ζητούν τη γνώμη. Τα τελευταία δέκα χρόνια κατάφερε να γιγαντωθεί, χάρη στην υποστήριξη των μεγάλων αθλητικών εταιριών της Adidas και της Reebok και πλέον έχει εξαπλωθεί σχεδόν παντού, με τα οικονομικά μεγέθη να είναι τεράστια. Ο καλύτερος αθλητής του Crossfit στον κόσμο, σήμερα κερδίζει περισσότερα χρήματα από τον Μέσι της Μπαρτσελόνα και στο τελευταίο παγκόσμιο πρωτάθλημα η διοργάνωση έγινε ταυτόχρονα σε δύο γήπεδα 15.000 θεατών», τονίζει.
Ο Ιακώβου ήταν το… αφεντικό της Εθνικής ομάδας της άρσης βαρών από το 1989 έως και το 2008, οπότε και ξέσπασε το σκάνδαλο με τις απαγορευμένες ουσίες, για το οποίο αθωώθηκε από την ελληνική Δικαιοσύνη. Μαζί με τα χρόνια που πέρασε ως αθλητής έζησε όλες τις εποχές της ελληνικής άρσης βαρών, τα καλά και τα δύσκολα χρόνια. Για τη σημερινή κατάσταση, σε σχέση με το παρελθόν, έχει να πει ότι «πρώτα απ’ όλα πρέπει να σκεφτούμε σε ποια εποχή βρισκόμαστε και τι έχει κάνει η κρίση. Κάποτε δαπανούσαμε σχεδόν 2 εκατομμύρια για τις Εθνικές ομάδες όλο το χρόνο και είχαμε σχεδόν 70 αθλητές και αθλήτριες, με οδοιπορικά κλπ. Σήμερα, που δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για το κάτι παραπάνω, πρέπει να νιώθουν οι αθλητές ότι πάντα υπάρχει κάποιος κοντά τους, διότι καλούς αθλητές έχουμε και σήμερα. Δεν αρκεί μόνο η προπόνηση, υπάρχει και ο ψυχολογικός τομέας. Όλοι μας ας βοηθήσουμε σε αυτό. Είναι σημαντικό να πάρουμε 2-3 προκρίσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα είναι αμαρτία η ελληνική άρση βαρών με τέτοια ιστορία να απουσιάζει από το Ρίο το 2016. Γι’ αυτό, πρέπει να έχουμε καλή παρουσία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Χιούστον το φθινόπωρο. Η προετοιμασία γι’ αυτή τη διοργάνωση, όμως πρέπει να ξεκινήσει από τώρα, από αύριο σε φουλ πρόγραμμα, αν θέλουμε να πετύχουν οι αθλητές το κάτι παραπάνω».
Ζητούμενο για τον 67χρονο προπονητή είναι η συσπείρωση όλων για το καλό του αθλήματος… «Τα σωματεία όντως έχουν προβλήματα, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε στην εποχή που η ομοσπονδία και το κράτος είχαν και έδιναν χρήματα. Εδώ δεν υπάρχουν πια χρήματα για τα νοσοκομεία. Πρέπει να κάνεις μια εγχείρηση και περιμένεις πέντε μήνες επειδή έχουν τελειώσει τα υλικά, οι γάζες. Τα σωματεία που μπορούν πρέπει να βάλουν και το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσουν σε αυτούς τους καιρούς. Ο Πύρρος προσπαθεί και δεν βλέπω τι νόημα μπορεί να έχει η πίεση στην ομοσπονδία. Με αυτή την επιχορήγηση, των 500.000 τι να πρωτοπληρώσει; Ενοίκια γυμναστηρίων, υπαλλήλους, προετοιμασίες, ταξίδια; Ίσως αυτό που θα μπορούσε να γίνει θα ήταν λίγες εγχώριες διοργανώσεις παραπάνω στη νέα χρονιά. Και ο Νίκος ο Σκιαδάς έχει προσφέρει στο άθλημα, εδώ και 25 χρόνια. Όλοι μας πρέπει να δουλέψουμε, όπως μπορούμε, ενωμένοι. Αν εμένα με φωνάξουν να τους δώσω μια συμβουλή τι θα πω; Ότι δεν πάω; Πέρασα 17 χρόνια ως αθλητής και ακόμη 19 ως προπονητής. Αν μη τι άλλο, την εμπειρία τη δικιά μου δεν την έχει κανένας. Όλοι έχουμε κάτι να προσφέρουμε, ας το κάνουμε χωρίς διχόνοια».
Σήμερα, στη θέση που βρισκόταν ο Χρήστος Ιακώβου, βρίσκονται δύο πρώην αθλητές του. Ο Βαλέριος Λεωνίδης και ο Λεωνίδας Σαμπάνης, καθοδηγούν τεχνικά τους αθλητές της Εθνικής ομάδας. «Όλα αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν στα χέρια μου. Έγιναν μεγάλοι αθλητές και σήμερα είναι καλοί προπονητές. Αλλά επ. ναλαμβάνω προς όλους ότι πρέπει να βρίσκονται ακόμη πιο κοντά στους αθλητές, όλη την ώρα και να τους στηρίζουν», συμβουλεύει.
Όσο και αν ακούγεται παράξενο οι επιδόσεις των αθλητών του Χρήστου Ιακώβου στην τετραετία 1996-2000 παραμένουν ακόμη και σήμερα στις κορυφαίες του κόσμου. Με τα κιλά που σήκωναν τότε ο Πύρρος, ο Κάχι, ο Σαμπάνης και οι υπόλοιποι αθλητές της ελληνικής ντριμ τιμ, θα κέρδιζαν μετάλλια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2014. Ο Ιακώβου έχει την απάντηση σε αυτό… «Το 2000 οι αθλητές της άρσης βαρών έφτασαν στην κορυφή, στο ταβάνι, με τις περισσότερες από τις συγκεκριμένες κατηγορίες βάρους που έχουμε. Αυτό που κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνει, όπως συνέβη και στο παρελθόν, είναι να αλλάξουν και πάλι οι κατηγορίες βάρους, ώστε να έχουν τα νέα παιδιά κίνητρο για νέα παγκόσμια ρεκόρ. Η κατηγορία των 85 κιλών ας γίνει 88κ., τα 105κ. ας γίνουν 110κ. Επίσης, κάποια στιγμή θα πρέπει να μπει και ένα όριο στην κατηγορία των υπερβαρέων. Δεν μπορεί ο ένας αθλητής να ζυγίζει 120 κιλά και ο άλλος 160. Για να υπάρξει νέο ενδιαφέρον στο άθλημα, σίγουρα πρέπει να γίνουν αλλαγές».
