Ο μάγος των αποδυτηρίων

Τι σχέση μπορεί να έχει ένας πολίστας με μία ποδοσφαιρική υπερδύναμη; Φαινομενικά καμία. Στην περίπτωση, όμως, του Μανουέλ Εστιάρτε, του 52χρονου θρύλου του ισπανικού πόλο, η μετάβαση από την πισίνα στο καταπράσινο χορτάρι ήταν τόσο ομαλή, όσο και οι απλωτές που έκανε νέος με την κίτρινη μπάλα στα χέρια.

του Νίκου Κούδα
[email protected]

Χθες το βράδυ, η Μπάγερν Μονάχου στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια, επικρατώντας με 2-0 της Ράχα Καζαμπλάνκα στο Μαρόκο, ολοκληρώνοντας ιδανικά μία ονειρεμένη χρονιά στην οποία κατέκτησε κυριολεκτικά τα πάντα (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ, Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων). Η έλευση του Πεπ Γκουαρντιόλα από τη Μπαρτσελόνα, στη θέση του «αρχιτέκτονα» του τρεμπλ της σεζόν 2012-2013, Γιουπ Χάινκες, είχε αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό από αρκετούς. Πώς μπορείς, άλλωστε, να βελτιώσεις αυτό που είναι ήδη τέλειο;
Σε πείσμα όλων αυτών, η απάντηση έχει ήδη αρχίσει να δίνεται με τον πιο εμφατικό τρόπο: η βαυαρική μηχανή που δημιούργησε ο Καταλανός προπονητής προκαλεί πραγματικά τον τρόμο σχετικά με το πού μπορεί να φτάσει, κάνοντας υγιεινό περίπατο τόσο στη Μπουντεσλίγκα, καταρρίπτοντας το ρεκόρ συνεχόμενων αήττητων αγώνων, όσο και στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου με τις 10 συνεχόμενες νίκες της έσπασε το ρεκόρ που κατείχε η Μπαρτσελόνα. Τελικά ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του Πεπ; Για όσους τον γνωρίζουν καλά, ξέρουν ότι ο κρυφός άσος στο –ούτως ή άλλως πλούσιο- προπονητικό οπλοστάσιό του δεν είναι μία αόριστη έννοια, αντιθέτως έχει συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο – Μανουέλ Εστιάρτε.

Ο θρύλος
Ο γεννημένος στην καταλανική πόλη Μανρέσα πολίστας είναι ένας ζωντανός θρύλος στη χώρα της ιβηρικής χερσονήσου, έχοντας κερδίσει τα πάντα στην πλούσια καριέρα του. Συμμετοχή σε 6 Ολυμπιακούς Αγώνες με τους «φούριας ρόχας» (όπου αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στους 5 εξ αυτών), ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο το 1992 στη Βαρκελώνη, χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ατλάντα (ειρωνικά, στη μοναδική φορά που δεν ήταν πρώτος σκόρερ), 1 χρυσό και 2 αργυρά μετάλλια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, 7 συνεχόμενες φορές κορυφαίος παίκτης στον κόσμο και πρώτος σκόρερ αναρίθμητες φορές σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκε. Δεν έχει χαρακτηριστεί άλλωστε τυχαία ο «Μαραντόνα της υδατοσφαίρισης» και η προσωπικότητα με τη μεγαλύτερη επιρροή στη διάδοση της υδατοσφαίρισης. Τι σχέση έχουν, ωστόσο, όλα αυτά με την ασπρόμαυρη μπάλα, θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος;

Το πνεύμα του νικητή
Για όσους έχουν αγωνιστεί σε επίπεδο πρωταθλητισμού, είναι γνωστό ότι ο επαγγελματισμός αθλητισμός βασίζεται κατά τουλάχιστον 50% στην ψυχολογία. Ειδικά μάλιστα στα ομαδικά αθλήματα, όπου ένας προπονητής έχει να τιθασεύσει, αλλά και ταυτόχρονα να εναρμονίσει πολλούς και διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες. Αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος-κλειδί του Εστιάρτε και αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από τον καθένα: να εμφυσά στους ποδοσφαιριστές το πνεύμα του νικητή. Έχοντας δίπλα σου στα αποδυτήρια έναν γεννημένο μαχητή και άριστο γνώστη του τι απαιτείται για να στεφθείς χρυσός Ολυμπιονίκης, όπως αυτός, είναι αρκετό για να αποκτήσεις την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να γίνεις ο πρώτος. Και ο Γκουαρντιόλα είχε την ευφυΐα να αντιληφθεί ότι για να γίνεις ο καλύτερος, πρέπει να δουλεύεις με τους καλύτερους.
Η πρόσληψή του Εστιάρτε στο τεχνικό επιτελείο της Μπαρτσελόνα από τον επιστήθιο φίλο του ήταν μία εμπνευσμένη κίνηση που αποτέλεσε τον καταλύτη στο ούτως ή άλλως εξαιρετικό μείγμα που ο Καταλανός προπονητής είχε στη διάθεσή του. Τα αποτελέσματα της συνεργασίας τους όχι απλά τον δικαίωσαν αλλά ήταν εξωπραγματικά, αφού η κυριαρχία της Μπάρτσα ήταν ολοκληρωτική: 14 τίτλοι μέσα σε 4 σεζόν, με 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα, 2 κύπελλα, 3 Σούπερ Καπ, 2 Τσάμπιονς Λιγκ, 2 ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και 2 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, πετυχαίνοντας παράλληλα και ένα ιστορικό τρεμπλ στην πρώτη τους σεζόν (2008-2009). Όταν ο Γκουαρντιόλα ρωτήθηκε για το μυστικό της επιτυχίας του, δεν έκρυψε ποτέ ότι το υπ’ αριθμόν 1 όπλο του ήταν ο Εστιάρτε, ο «μάγος των αποδυτηρίων» και ο σύνδεσμος ανάμεσα σε παίκτες, προπονητή και διοίκηση.
Κάθε άλλο παρά τυχαίο ήταν, λοιπόν, το γεγονός ότι το πρώτο πράγμα που ο Καταλανός προπονητής ζήτησε από τον πρόεδρο της βαυαρικής ομάδας, Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε, και τον τεχνικό διευθυντή, Ματίας Ζάμερ, κατά τις μυστικές διαπραγματεύσεις τους στη Ζυρίχη τον περασμένο Φεβρουάριο, δεν ήταν κάποιος ποδοσφαιριστής, αλλά ο θρυλικός πολίστας. Πώς θα μπορούσαν εξάλλου να του το αρνηθούν οι γνωστοί για τη μεθοδικότητά τους Γερμανοί, όταν οι αριθμοί μιλούσαν από μόνοι τους. Και η επιμονή του Γκουαρντιόλα να φέρει τον δαιμόνιο «Μανέλ» στο Μόναχο δείχνει και πάλι να δικαιώνεται, αφού οι Βαυαροί είναι καταιγιστικοί, παίζοντας παράλληλα και θεαματικό ποδόσφαιρο, σε βαθμό που να θεωρούνται ήδη φαβορί για τη δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ – κάτι που καμία ομάδα δεν έχει καταφέρει στην ιστορία του θεσμού. Με αυτό το ακαταμάχητο καταλανικό δίδυμο στην τεχνική τους ηγεσία, όλα μοιάζουν πιθανά.
Πάντως ο Εστιάρτε δείχνει αναγεννημένος στη δεύτερη –ποδοσφαιρική αυτή τη φορά- καριέρα του, απομακρύνοντας τις όποιες… κακές σκέψεις είχε όταν ετοιμαζόταν για τους τελευταίους του Ολυμπιακούς Αγώνες το 2000 στο Σύδνεϋ. Στην ερώτηση των δημοσιογράφων για το τι σκοπεύει να κάνει όταν κρεμάσει το σκουφάκι του με το Νο.5, η «αλεπού της πισίνας» είχε απαντήσει τότε:
«Λόγω τιμής δεν ξέρω. Το αναβάλλω γιατί φοβάμαι ότι όταν σταματήσω θα αυτοκτονήσω από την πλήξη!».
Απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, μάλλον δεν κινδυνεύει…

Ο Εστιάρτε σε αριθμούς