Ο Παναγιώτης Ιατρούδης μιλάει για όλα τα θέματα του ελληνικού χάντμπολ στο Sportsfeed…
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Βρίσκεται στο άθλημα σχεδόν από το ξεκίνημά του, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, υπηρετώντας ως αθλητής και προπονητής. Τα δύο τελευταία χρόνια η δράση τον βρήκε στον πάγκο της Αναγέννησης. Η σεζόν τέλειωσε για την ομάδα του Βύρωνα και ήρθε η ώρα του απολογισμού από τον Παναγιώτη Ιατρούδη. Απολογισμός αλλά και μια γενικότερη συζήτηση πάνω στα θέματα που απασχολούν το άθλημα…
Τι θα σημειώνατε κάνοντας τον απολογισμό της χρονιάς για την Αναγέννηση;
«Ο στόχος που είχαμε θέσει στην αρχή της χρονιάς δεν επετεύχθη. Είχαμε πει ότι θέλουμε να είμαστε μέσα στην εξάδα και με την ενίσχυση των ξένων παικτών, τον Ιανουάριο, να μπούμε στην τετράδα. Έγιναν κάποια πράγματα που μας στοίχισαν πολύ. Ξεκινήσαμε με έξι βαθμούς στους πρώτους τέσσερις αγώνες. Δυστυχώς, στη συνέχεια υπήρξε πρόβλημα με το γήπεδο και τις εργασίες που έπρεπε να γίνουν εκεί από το δήμο του Βύρωνα. Αυτό μας δημιούργησε σοβαρό θέμα με τις προπονήσεις για ένα διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών. Σε εκείνο το διάστημα δεν μπορέσαμε να πάρουμε βαθμούς στα εκτός έδρας ματς με ΧΑΝΘ, ΔΙΚΕΑ και Κιλκίς και αυτό μας στοίχισε.
» Τον Ιανουάριο η ομάδα ενισχύθηκε με τους δύο ξένους και για τους οποίους όμως δεν υπήρχε χρόνος να προετοιμαστούν με την ομάδα, μπήκαν κατευθείαν στα ματς. Τόσο, ο Λάκοβιτς που κατάφερε να αγωνιστεί χάρη στην υποστήριξη που είχε εξαρχής από τον κ. Πουρνάρα λόγω του προβλήματος με την υγεία του, όσο και ο Λάσιτσα, δεν είχαν χρόνο προσαρμογής. Ειδικά για τον Λάσιτσα, που δεν βοήθησε όσο αναμενόταν, είναι χαρακτηριστικό ότι σε τέσσερα ματς πήρε κόκκινη κάρτα. Όλα αυτά επηρέασαν. Με την κατάκτηση της 7ης θέσης, μοιραία πέσαμε με τον ΠΑΟΚ στα πλέι οφ. Ο αντίπαλος, που είναι μια πολύ καλή ομάδα, ήταν σε ένα πολύ καλό μομέντουμ μετά και την κατάκτηση του κυπέλλου και εμείς ήμασταν το απόλυτο αουτσάιντερ».
Είναι φυσιολογικό για έναν αθλητή εγνωσμένης αξίας στο εξωτερικό να μη μπορεί να σταθεί στο ελληνικό χάντμπολ;
«Πολλοί που βλέπουν το ελληνικό χάντμπολ από απόσταση ίσως να μειδιούν και να θεωρούν ότι είναι κάτι εύκολο. Αυτό είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, για όσους μπαίνουν με τέτοια διάθεση. Στην πράξη αποδεικνύεται ότι δεν είναι έτσι, καθώς έχουμε γίνει… καλοί στο να παίζουμε το αντιχάντμπολ της Ευρώπης. Γνωρίζουμε φυσικά ότι αυτό δεν είναι σωστό, όμως δυστυχώς επικρατεί η σκοπιμότητα. Τι κάνουμε για να το αλλάξουμε;»
Αυτή είναι μία πικρή διαπίστωση. Που το αποδίδετε;
«Πρέπει να λέμε αλήθειες. Βλέπουμε κάτι άλλο ως προς το άθλημα στο εξωτερικό και κάτι άλλο στην Ελλάδα, σε ρυθμούς, σε ταχύτητα κλπ. Αυτό δεν οφείλεται στην ποιότητα των παικτών. Αυτή η κατάσταση βολεύει τους προπονητές και τους διαιτητές σε ένα μεγάλο ποσοστό, για διαφορετικούς λόγους. Υστερούμε πολύ στη φιλοσοφία πάνω στο άθλημα και στη νοοτροπία μας πάνω στη δουλειά. Ας μην κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Εγώ είμαι στο άθλημα από το 1979 και μετά από τόσο χρόνια νομίζω ότι έχω το δικαίωμα της άποψης. Και παλιότερα και τα τελευταία χρόνια ως υπεύθυνος της ανάπτυξης, βλέπω ότι έχουμε αθλητές με ταλέντο, με πάθος για το άθλημα, που θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά. Για την εικόνα του αθλήματος οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι αθλητές. Αυτοί είναι τα θύματα της συγκεκριμένης κατάστασης».
Δεν μπορεί να υπάρξει μία αρμονική συνεργασία μεταξύ όλων των φορέων ως προς το ελληνικό μοντέλο του χάντμπολ;
«Με την άψογη και αρμονική συνεργασία που είχαμε με το Νίκο Μάντζο στην τεχνική ηγεσία της εθνικής ανδρών, δόθηκε ένα τέτοιο παράδειγμα. Δεν ετίθετο θέμα ποιος θα είναι πρώτος. Όμως πολλές φορές βλέπουμε στην πράξη, στο ελληνικό χάντμπολ, ότι κυριαρχούν οι εγωιστικοί λόγοι, οι διαφορετικές οπτικές, η απειρία που μπορεί να υπάρχει κλπ. Ας πάρουμε παράδειγμα τις εθνικές ομάδες, τους ομοσπονδιακούς προπονητές διαχρονικά, που θα έπρεπε να αποτελούν το παράδειγμα. Όταν ο πρώτος προπονητής δεν επιλέγεται σε βάθος τετραετίας και δεν διαλέγει ο ίδιος τους συνεργάτες του, αλλά τους επιλέγουν άλλοι, με διάφορα κριτήρια, είναι δύσκολο να υπάρξει μια σύμπνοια στη φιλοσοφία και στον τρόπο δουλειάς. Οργάνωση και ξεκάθαρη φιλοσοφία πάνω σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε ως ελληνικό χάντμπολ. Ξεκάθαρη πρέπει να είναι και η ομοσπονδία. Δυστυχώς είδαμε και στο παρελθόν ανθρώπους του χώρου, που τους δόθηκε η ευκαιρία να έχουν θέσεις στην ομοσπονδία και παρ’ όλα αυτά δεν έκαναν ούτε αυτά που οι ίδιοι πίστευαν ότι έπρεπε να γίνουν πριν εκλεγούν».
Θετικά υπάρχουν σήμερα στο ελληνικό χάντμπολ;
«Ένα θετικό είναι ότι έχουν μπει καινούριοι παράγοντες στο άθλημα, με όρεξη, ιδέες και διάθεση να προσφέρουν. Στις περισσότερες ομάδες της Α1 υπάρχει μία σχετική οργάνωση. Ο πρόεδρος της Αναγέννησης Βύρωνα, ο κ. Πουρνάρας, είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Αυτούς τους ανθρώπους δεν πρέπει να τους χάσουμε από το άθλημα, όπως χάσαμε άλλους παράγοντες παλιότερα. Για να μείνουν θα πρέπει να δουν στην πράξη ότι η απόδοσή τους αποδίδει, ότι δεν θα χρειάζεται μόνιμα να βάζουν το χέρι στην τσέπη χωρίς το άθλημα να γεννά έσοδα. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ανέβει επίπεδο το χάντμπολ, σε όλα τα θέματα και ιδίως στο θέμα της προβολής.
Ένα άλλο θετικό στοιχείο είναι η νέα γενιά του αθλήματος. Είδαμε ότι υπάρχει ταλέντο στην Εθνική νέων, αλλά και στις μικρότερες Εθνικές. Επίσης βλέπουμε ότι αρκετοί αθλητές, ακόμη και νεαροί, επιλέγουν τη λύση του εξωτερικού. Αυτοί οι αθλητές που φεύγουν έξω αποτελούν κέρδος για το ελληνικό χάντμπολ, διότι αναπτύσσονται αθλητικά μέσα σε μία διαφορετική νοοτροπία
Επίσης, είναι πολύ καλό αυτό που γίνεται με τη συνεργασία μεταξύ σωματείων, ομοσπονδίας και ιδιωτικής πρωτοβουλίας, με αποτέλεσμα να βλέπουμε πάρα πολύ σημαντικά τουρνουά, διεθνούς επιπέδου, στις μικρές ηλικίες. Αυτό που γίνεται με τον Βριληττό, το climax, το τουρνουά που θα διοργανώσει το Άργος, κλπ, μόνο θετικά πράγματα φέρνει στο άθλημα».
Τα σωματεία δεν πρέπει να πάρουν πρωτοβουλία ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες στο πρωτάθλημα;
« Για εμένα το ιδεατό ως πρώτο βήμα είναι να υπάρξει μία συνεργασία όλων αυτών των παραγόντων που προανέφερα υπό την καθοδήγηση ενός ανθρώπου που θα είναι οραματιστής για το άθλημα. Ο καθένας μπορεί να το βαφτίσει όπως θέλει. Λίγκα, άτυπη λίγκα, συνεργασία ομάδων. Η ΟΧΕ μπορεί να έχει την επιτήρηση σε αυτό το πείραμα συνεργασίας 12 υγειών σωματείων και ο πρόεδρός της ο κ. Γκαντής, έδειξε ότι έχει όραμα. Το έδειξε όταν επέμεινε κόντρα σε πολλούς, ότι ο τελικός ΠΑΟΚ – ΑΕΚ έπρεπε να γίνει σε μεγάλο γήπεδο με πολύ κόσμο. Επίσης, έγινε ο τελικός των γυναικών μπροστά σε 2.000 θεατές, στο ίδιο γήπεδο, με την πλειοψηφία να είναι φίλοι του ΠΑΟΚ, που στο τέλος χειροκρότησαν την ομάδα της Νέας Ιωνίας, η οποία κέρδισε δίκαια. Το θέμα της βίας, για να επιστρέψουμε στον τελικό των ανδρών, δεν μπορεί να το λύσει το ελληνικό χάντμπολ, είναι θέμα της Πολιτείας πώς το αντιμετωπίζει ως ένα κοινωνικό φαινόμενο και τι μέτρα παίρνει όλα αυτά τα χρόνια. Εγώ κρατάω την άποψη για την ανάγκη να μπει το χάντμπολ σε μεγάλα γήπεδα και για το άνοιγμα στον κόσμο. Δείτε τι έγινε στο βόλεϊ, όπου 8.000 φίλοι του ΠΑΟΚ πήγαν στο γήπεδο για τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό και έγινε μια γιορτή, που αποτελεί διαφήμιση για το συγκεκριμένο άθλημα».
Επομένως είστε σύμφωνος με την είσοδο και άλλων μεγάλων ομάδων;
«Φυσικά, μακάρι να μπουν και ο Παναθηναϊκός με τον Ολυμπιακό. Για εμένα το ελληνικό χάντμπολ χρειάζεται τις μεγάλες ομάδες, όπως χρειάζεται και πρέπει να στηρίζει τις ομάδες της περιφέρειας. Δεν είναι καλό που φέτος έπεσαν η Δράμα και το Κιλκίς, ή η Έδεσσα και ο Αρχέλαος πέρσι. Επίσης είμαι υπέρ της αύξησης των ομάδων. Κάποιοι λένε ότι ένα πρωτάθλημα π.χ. οκτώ ομάδων θα έχει πιο πολλά δυνατά παιχνίδια. Και όμως, αυτό μπορεί να συμβεί ως συνέχεια μέσα από ένα πρωτάθλημα π.χ. 16 ομάδων, που θα δίνει κίνητρα σε περισσότερες ομάδες να επενδύουν στο άθλημα. Νομίζω ότι πολύ γρήγορα αποφασίσαμε τη μείωση των ομάδων στην Α1 ανδρών».
Αυτό δεν προϋποθέτει να υπάρχει το ανάλογο υλικό να υπάρχουν οι παίκτες και να κινείται η αγορά τους; Αυτές τις μέρες οι αθλητές προσπαθούν να ρίξουν το όριο ηλικίας που τους δένει με μία ομάδα. Πώς βλέπετε αυτή την κίνηση;
«Είναι σωστό αυτό που λένε. Μακάρι να πέσει το όριο και κάτω από τα 23 χρόνια που ζητούν οι παίκτες. Δυστυχώς ακόμη στον ερασιτεχνικό αθλητισμό υπάρχουν κάποιοι αναχρονιστικοί νόμοι, που αφορούν τα περισσότερα αθλήματα. Πρέπει να δούμε τι είναι προς το συμφέρον των αθλητών, αλλά και των ίδιων των σωματείων που επενδύουν στο άθλημα».
Αναφορικά με το μέλλον σας στην Αναγέννηση Βύρωνα;
«Η τελική κουβέντα θα γίνει με τον πρόεδρο, τον οποίο σέβομαι απόλυτα για όσα έχει κάνει για την ομάδα. Η αλήθεια είναι και το έχω κάνει γνωστό αυτό, ότι μετά από δύο χρόνια στην Αναγέννηση Βύρωνα θα ήθελα είτε να μείνω για ένα χρόνο εκτός Α1 είτε να συνεχίσω σε υψηλότερο επίπεδο. Ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω μιλήσει με καμία ομάδα. Επίσης, ευχή μου και επιθυμία μου είναι να συνεχίσει η Αναγέννηση στο δρόμο που έχει πάρει και να πάει ακόμη ψηλότερα απ’ όσο πήγε αυτά τα δύο χρόνια. Πρώτα όμως θα μιλήσουμε με τον πρόεδρο».
