Βγήκε λοιπόν στη διαβούλευση το νομοσχέδιο για τον αθλητισμό… Μάλλον για να τραβήξει λίγο την προσοχή της κοινής γνώμης από τον χαμό με της τηλεοπτικές άδειες και τη σύνθεση του ΕΣΡ, τα ταξίδια στη Βενεζουέλα και όσα έρχονται στην εργασία και στην οικονομία!
Του Γιάννη Μαμουζέλου
Δημοσιογράφου –Συγγραφέα
Κανείς δεν ξέρει αν το νομοσχέδιο απηχεί θέσεις ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ ή απλώς του κ. Κοντονή… Αλλά εύκολα φέρνει κάποιος στο μυαλό του τη γνωστή παροιμία «όσα δεν φτάνει η αλεπού…»!
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να δούμε τι δεν φτάνει το νομοσχέδιο με τα άρθρα που αφορούν τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και που δεν είναι παραπάνω από το 30% του συνόλου του κειμένου, καθώς μάλλον ο επαγγελματικός αθλητισμός και δη το ποδόσφαιρο φαίνεται πως θέλει να …ρυθμίσει!
• Στο άρθρο 3 προσδιορίζεται ως άθλημα αυτό για το «οποίο υπάρχει αυτοτελής διεθνής ομοσπονδία».
Χωρίς περαιτέρω εξειδίκευση όμως ο χώρος οποιουδήποτε χόμπι ή σωματικής άσκησης (λ.χ. μπάντζι τζάμπινγκ, βελάκια/darts) μπορεί να διεκδικεί status αθλήματος και φυσικά οικονομική ενίσχυση κ.α. – Θα έπρεπε να υπάρχουν ειδικές ρυθμίσεις για τα χόμπι ή αθλητικές (με την ευρεία έννοια του όρου άθληση) δραστηριότητες που αφορούν αναψυχή/ ελεύθερο χρόνο και δεν αποτελούν τμήμα του συστηματικού, ανταγωνιστικού αθλητισμού (ερασιτεχνικού ή επαγγελματικού)
• Στο άρθρο 3 παρ. 1 εδ. α) γράφει ότι κωλύεται να είναι μέλος κ.λπ. σωματείου «όποιος δεν έχει συμπληρώσει το δέκατο όγδοο (18ο) έτος της ηλικίας του».
Επανάληψη και πλεονασμός, αφού στο άρθρο 2 παρ. 3 αναφέρεται ως αναγκαία προϋπόθεση για να γίνει κάποιος μέλος σωματείου να έχει συμπληρώσει το 18 έτος!
• Στο άρθρο 3 παρ. 1 εδ.θ) γράφει ότι «Κατ’ εξαίρεση, οι εν ενεργεία και μη εν ενεργεία διατητές, κριτές, χρονομέτρες κ.α., μπορούν να είναι μέλη αθλητικού σωματείου που καλλιεργεί το ίδιο άθλημα» αλλά όχι μέλη του δ.σ. ή αντιπρόσωποί του σε υπερκείμενους φορείς.
Φοβερό, καθώς πώς θα εξασφαλίζεται και πιστοποιείται η αξιοπιστία και αντικειμενικότητα της κρίσης τους όταν θα αφορά αθλητές/τριες του σωματείου τους ή τους άμεσα διεκδικητές της νίκης αντιπάλους τους; Σκέφθηκε κανείς τι προβλήματα μπορούν να προκύψουν;
• Στο άρθρο 5 παρ. 2 αναφέρει ως αριθμό μελών του ΔΣ των αθλητικών σωματείων 5 έως 9, θέτει θητεία 2 έως 4 χρόνια και αν δεν εξαντληθεί για οποιοδήποτε λόγο αυτή, εκλέγεται νέο δ.σ. για το υπόλοιπο διάστημα.
Πώς θα λειτουργήσει ένα σωματείο που κατ’ ελάχιστο και βάσει πρακτικής δεκαετιών πρέπει να έχει 4-5 μέλη μόνο για το «προεδρείο» και όταν καλλιεργεί 5-10 ή παραπάνω τμήματα και ίσως 150 ή 200 ή και περισσότερα μέλη; Γιατί προσδιορίζει ο νόμος τη διάρκεια της θητείας του δ.σ. σωματείου και πώς είναι λογικό να εκλέγεται νέο και να υποχρεούται πάλι σε εκλογές, αν ο απομένων χρόνος της θητείας του προηγούμενου είναι 3-4 μήνες;
Τα παραπάνω αποτελούν περιορισμό της αυτοτέλειας των σωματείων, επιτρέπουν «έλεγχο» της διοίκησης άτομα, ομάδες ή συμφέροντα κ.λπ.
Το άρθρο θα μπορούσε να προβλέπει ελάχιστο και μέγιστο αριθμό μελών των δ.σ. (π.χ. 9 έως 13/15), μέγιστη θητεία έως 4 χρόνια και εφ’ όσον ένα δ.σ. δεν εξαντλεί τη θητεία του και δεν ορίζεται προσωρινή διοίκηση από το δικαστήριο, αλλά εκλέγεται, να έχει πλήρη θητεία κατά το καταστατικό του.
• Στο άρθρο 5 παρ. 10 προβλέπεται εμπλοκή του υφυπουργού Αθλητισμού στο διορισμό διοικήσεων σωματείου από δικαστήριο!
Φανερός κρατισμός και προσπάθεια ελέγχου. Περιορισμός της ελευθερίας ατόμων και σωματείων να έχουν την ευθύνη διοίκησης, έστω και σε έκτακτες συνθήκες. Γιατί διορισμός δ.σ. σημαίνει «έκτακτες συνθήκες» και τα Καταστατικά των σωματείων οφείλουν να προβλέπουν τρόπο διεξόδου.
Το μόνο που θα μπορούσε να προβλέπει το άρθρο για να μην παρατείνεται η «ανωμαλία» είναι ότι λ.χ. μετά από 3 θητείες με διορισμένη διοίκηση το σωματείο υποχρεούται να εκλέξει νέα με αρχαιρεσίες.
• Στο άρθρο 9 παρ. 1 παρέχεται η δυνατότητα σε αθλητικά σωματεία να ιδρύουν εμπορικές εταιρίες, συγκεκριμένης ή μη εταιρικής μορφής για υπηρεσίες εκμάθησης των αθλημάτων που καλλιεργούν !
Επικίνδυνη διάταξη, που με πλάγιο και άδηλο τρόπο μπορεί να εκτρέψει ένα σωματείο του σκοπού του! Να αλλοιώσει τον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα τους και να εισαγάγει την εμπορευματοποίησή τους…
Επίσης τι σημαίνει «συγκεκριμένης ή μη εταιρικής μορφής»; Υπάρχει εμπορική εταιρία χωρίς προσδιορισμό, γιατί δεν το χουμε ξανακούσει!
Η λειτουργία ακαδημιών σε υφιστάμενα και με ειδική αθλητική αναγνώριση σωματεία με κάποιο αντίτιμο είναι λογική και θεμιτή. Αν το κράτος θέλει να περιορίσει το φαινόμενο της παράκαμψης των νόμων (προϋποθέσεις, άδειες, φορολογία κ.α.) με την ίδρυση «σωματείων μαϊμού ή σφραγίδων» αντί για γυμναστήρια ή εμπορικές επιχειρήσεις πρέπει να φέρει άλλη ρύθμιση. Και εύκολα μπορεί να διαπιστωθεί αν τέτοια «σωματεία» διαθέτουν αγωνιστικές ομάδες, είναι μέλη αναγνωρισμένης ομοσπονδίας, μετέχουν σε αγώνες κ.α.
• Στο ίδιο άρθρο το εδ. δ) η όλη διατύπωση είναι ασαφής, με κίνδυνο να οδηγήσει σε δικαστικές και άλλες εμπλοκές!
• Στο άρθρο 11 που αφορά τη συγχώνευση σωματείων δεν ορίζεται τίποτα σχετικά με τον χρόνο που μπορεί να πραγματοποιηθεί!
Δηλ. μπορούν δύο σωματεία (οποιουδήποτε αθλήματος, ομαδικού ή ατομικού) να συγχωνευθούν στο μέσον της αγωνιστικής περιόδου και το νέο σωματείο να συνεχίσει να μετέχει σε πρωταθλήματα ή αγώνες; Δεν αποτελεί παρέκκλιση από την ισονομία και ισότητα στον αθλητικό ανταγωνισμό αυτό;
Η συγχώνευση πρέπει να γίνεται μόνο μετά το τέλος και πριν την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου κάθε αθλήματος !
• Στο άρθρο 12 παρ. 1 προβλέπεται (εκτός άλλων λόγων) και διάλυση σωματείου με παρέμβαση του ΓΓΑ!
Υπέρμετρος κρατικός παρεμβατισμός που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και καταχρηστικά σε μη αρεστά σωματεία! Λυπάμαι που το σημειώνω, αλλά δυστυχώς μού θυμίζει νοοτροπία και λογική του καθεστώτος της 21ης Απριλίου!
Τα καταστατικά των ομοσπονδιών προβλέπουν πότε ένα σωματείο γίνεται μέλος τους και πότε διαγράφεται για αδράνεια, εκτροπή από τους σκοπούς του κ.α. Επίσης τα καταστατικά των σωματείων προβλέπουν πότε το σωματείο οδηγείται σε διάλυση και τι επακολουθεί, σε συνδυασμό με τον ΑΚ.
Όσα επιτρέπουν την παρέμβαση του ΓΓΑ 99% προβλέπονται στα καταστατικά των σωματείων! Σε περιπτώσεις ουσιαστικής αδράνειας/διάλυσης αρκεί η άρση της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης, που πρέπει να οδηγεί και σε διαγραφή του σωματείου από τις ομοσπονδίες όπου είναι μέλος.
• Στο άρθρο 13 που αφορά τις «Ενώσεις Σωματείων» (δηλ. (ΕΠΣ, ΕΑΣ, ΤΕ) πάλι αφήνεται πεδίο παρεμβάσεων του ΓΓΑ, ως μη όφειλε, αφού τα καταστατικά των ομοσπονδιών με αυξημένες πλειοψηφίες προβλέπουν τα της ίδρυσης ή μεταβολής τους. Γιατί παντού πρέπει να έχει λόγο η κρατική αρχή;
• Στο άρθρο 15 για το ΔΣ των Ενώσεων ο αριθμός των κατά περίπτωση προβλεπόμενων μελών τους είναι μικρότερος ακόμη και από αυτόν των ΔΣ των σωματείων!
Κάποιος καχύποπτος θα διέκρινε προσπάθεια ελέγχου και χειραγώγησης των διοικήσεων… Αλλά όταν περιορίζεται η συμμετοχή, δεν αποδυναμώνεται το άθλημα και η ομοσπονδία από άτομα που θα έχουν κίνητρο να προσφέρουν, έχοντας όμως αποκτήσει και γνώσεις για τη διοίκηση και λειτουργία του αθλήματος; Όλοι και όλα με επιφοίτηση του …αθλητικού πνεύματος θα γίνονται στον αθλητισμό;
Νομίζω ότι είναι αρκετά σε πρώτη φάση… Ελπίζω να συμβάλλουν τα παραπάνω και στην κατανόηση των σημαντικών αδυναμιών του νομοσχεδίου αλλά και στη διατύπωση καλύτερων ή συμπληρωματικών προτάσεων.
Αλλά ίσως όταν κλείσει η διαβούλευση να μη δούμε αυτό το κείμενο να παίρνει το δρόμο προς τη Βουλή…
