Όταν ένα δευτερόλεπτο ή ένα εκατοστό σε χωρίζει από ένα σπουδαίο κατόρθωμα που ενδεχομένως να μνημονεύεται για χρόνια, τότε πολλές φορές ο πόνος είναι μεγαλύτερος ακόμα και από το να χάσεις το χρυσό μετάλλιο.
Τρεις αθλήτριες έφτασαν μια ανάσα από το παγκόσμιο ρεκόρ στα αγωνίσματά τους τον περασμένο μήνα. Η Άλμαζ Αγιάνα στα 5000μ., η Κένι Χάρισον στα 100μ. με εμπόδια και η Ρουθ Τζέμπετ στα 3000μ. στιπλ σημείωσαν τους δεύτερους καλύτερους χρόνους όλων των εποχών αλλά τους έμεινε η γλυκόπικρη γεύση αφού δεν κατάφεραν να γράψουν ιστορία. Στην ιστορία του παγκόσμιου στίβου δεν είναι λίγες οι φορές που αθλητές κατέκτησαν μετάλλιο αλλά έχασαν το παγκόσμιο ρεκόρ για τη μικρότερη δυνατή διαφορά.
Στιβ Τζόουνς – μαραθώνιος
Το να χάνεις οριακά το παγκόσμιο ρεκόρ είναι κάτι πραγματικά επώδυνο. Πόσω μάλλον όταν αυτό γίνεται σε ένα εξαιρετικά επίπονο αγώνισμα, όπως είναι ο μαραθώνιος. Ο Στιβ Τζόουνς ήταν ο νικητής της διοργάνωσης του Σικάγου το 1985. Ο χρόνος που χρειάστηκε για να τρέξει τα 42,195χλμ. ήταν 2:07:13, μόλις ένα δευτερόλεπτο πιο αργός από την επίδοση του Κάρλος Λόπεζ που σημείωσε στο Ρότερνταμ ένα χρόνο νωρίτερα. Ο Τζόουνς δεν έτρεχε ποτέ με ρολόι ούτε ήταν από τους δρομείς που κυνηγούσε τα ρεκόρ. Ο Ουαλός χρειαζόταν δύο δευτερόλεπτα λιγότερα για να αποσπάσει το χρηματικό έπαθλο των 50.000 δολαρίων. «Αν γνώριζα πως ήμουν τόσο κοντά στο ρεκόρ, θα το είχα κάνει. Θα είχα ξεκινήσει νωρίτερα να ανεβάζω την απόδοσή μου», δήλωσε τότε.
Μάικ Κόνλεϊ – τριπλούν
Ο Αμερικανός αθλητής κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης με ένα τεράστιο άλμα στα 18,17μ. το οποίο ήταν 20 εκατοστά μεγαλύτερο από το παγκόσμιο ρεκόρ του συμπατριώτη του Γούλι Μπανκς που σημείωσε το 1985. Ωστόσο ο Κόνλεϊ δεν είδε ποτέ το άλμα του να γράφετε στα βιβλία της ιστορίας. Στάθηκε εξαιρετικά άτυχος καθώς η προσπάθεια έγινε με άνεμο +2,1μ/δ, τη στιγμή που ρεκόρ κατακυρώνονται με ευνοϊκό άνεμο μέχρι 2μ/δ. Το παγκόσμιο ρεκόρ του Μπανκς κατέρριψε το 1995 ο Τζόναθαν Έντνουαρντς.
Ιβάν Πεντρόσο – μήκος
Το 1995 ο Κουβανός αθλητής ξεπρόβαλε μέσα από την ομίχλη που επικρατούσε σε αγώνα στις ιταλικές άλπεις και προσγειώθηκε στα 8,96μ., ένα εκατοστό πιο μακριά από το παγκόσμιο ρεκόρ του Μάικ Πάουελ που κρατούσε τέσσερα χρόνια. Έτσι ο Πεντρόσο θα ήταν πλέον ο νέος ρέκορντμαν μιας και ο άνεμος μετρήθηκε στο 1,2μ/δ. Μέχρι και τα κλειδιά μιας ολοκαίνουργιας Μερσεντές ως έπαθλο για την επίδοσή του, του παραδόθηκαν κατά τη συνέντευξη Τύπου. Όμως η ιταλική ομοσπονδία στίβου ισχυρίστηκε πως ένας Ιταλός προπονητής «πείραζε» το ανεμόμετρο και στα έξι άλματα του Πεντρόσο. Τελικά το άλμα του Κουβανού δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως ρεκόρ. Καλύτερος όλων των εποχών εξακολουθεί να είναι ο Πάουελ.
Μπριμίν Κιπρούτο – 3000μ. στιπλ
Ένα δευτερόλεπτο μακριά από το παγκόσμιο ρεκόρ του Σαίφ Σαέντ Σαχέν στα 3000μ. στιπλ βρέθηκε το 2011 ο Κενυάτης δρομέας. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης του 2008, Μπριμίν Κιπρούτο, είδε το ρολόι να σταματάει στο 7:53.64. «Η κούρσα ήταν πολύ γρήγορη για όλους μας αλλά δεν γνώριζα πως πηγαίναμε σε ρυθμό παγκόσμιου ρεκόρ», είπε τότε ο Κενυάτης. Πράγματι στον συγκεκριμένο αγώνα που έγινε στο Μονακό και αποτέλεσε στάση του ντάιμοντ λιγκ, ο Εζεκιέλ Κεμπόι τερμάτισε δεύτερος με τον τέταρτο καλύτερο χρόνο όλων των εποχών και ο Πολ Κόετς τρίτος με τον έβδομο καλύτερο χρόνο.
Εθνική ομάδα ΗΠΑ 4×400μ.
Το παγκόσμιο ρεκόρ που είχαν σημειώσει οι ΗΠΑ στα 4×400μ. στους Ολυμπιακούς του 1968 ήταν για 20 χρόνια απλησίαστο. Επωφελούμενοι από το υψόμετρο του Μεξικό η τετράδα Βινς Μάθιους, Ρον Φρίμαν, Λάρι Τζέιμς και Λι Έβανς σημείωσε χρόνο 2:56.16. Το 1988 στους Ολυμπιακούς της Σεούλ η ομάδα αποτελούταν από τους τρεις πρώτους του τελικού των 400μ. (Στιβ Λίουις, Μπατς Ρέινολτνς, Ντάνι Έβερετ) και τον Κέβιν Ρόμπινζαϊν. Η τετράδα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο ισοφαρίζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ. Χρειάστηκαν άλλα τέσσερα χρόνια ώστε οι ΗΠΑ να βελτιώσουν την καλύτερη επίδοση όλων των εποχών.
Οσλέιντις Μενέντεζ – ακοντισμός
Η Ελλάδα φάνηκε πως ταίριαζε στην Κουβανή αθλήτρια. Η Μενέντεζ με την πρώτη της βολή στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Το ακόντιο καρφώθηκε στα 71,53μ., ένα εκατοστό πιο μακριά από το παγκόσμιο ρεκόρ που είχε σημείωσε η ίδια στο Ρέθυμνο τρία χρόνια νωρίτερα. Ακόμα και έτσι όμως η Κουβανή πανηγύρισε με την ψυχή της το χρυσό μετάλλιο, αφού το 2000 στο Σίδνει περιορίστηκε στη τρίτη θέση του βάθρου. «Περίμενα αυτή τη στιγμή όλη μου τη ζωή. Φανταστείτε πώς νιώθω που τα κατάφερα σημειώνοντας σχεδόν την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας μου».
Τόνια Μπιούφορντ Μπέιλι – 400μ. με εμπόδια
Σε έναν συγκλονιστικό τελικό του παγκόσμιου πρωταθλήματος του 1995 στο Γκέτεμποργκ η Αμερικανίδα όχι μόνο έχασε το χρυσό μετάλλιο για ένα δευτερόλεπτο αλλά και το παγκόσμιο ρεκόρ το οποίο κατάφερε να βελτιώσει με 52.61 η συμπατριώτισσά της Κιμ Μπάτεν. Την επόμενη χρονιά η Μπιούφορντ-Μπέιλι θα κατακτούσε το χάλκινο μετάλλιο στην Ατλάντα πίσω από τη δεύτερη Μπάτεν.
