Οταν στις 8 Μαρτίου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Σόποτ, ο Κώστας Φιλιππίδης κατακτούσε πανάξια το χρυσό μετάλλιο, ούτε ο μεγαλύτερος πολέμιος του αθλήματος (ο Ντικ Πάουντ για παράδειγμα) δε θα είχε φανταστεί τέτοια αντιμετώπιση προς έναν παγκόσμιο πρωταθλητή.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Ερώτηση: Πόσους παγκόσμιους τίτλους έχει η Ελλάδα στον αθλητισμό; 45.
Πόσοι Έλληνες αθλητές και αθλήτριες έχουν καταφέρει στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού να καταλάβουν την κορυφή του κόσμου; 44.
Πόσοι από αυτούς είναι ακόμα ενεργοί; Οκτώ σε ατομικά αγωνίσματα, οκτώ από την Εθνική πόλο γυναικών του 2011 και η τετράκωπος της κωπηλασίας των ανδρών.
Ένας από τους 20 ενεργούς παγκόσμιους πρωταθλητές που διαθέτει ο ελληνικός αθλητισμός, είναι ο Κώστας Φιλιππίδης. Μετά τον Ηλία Ηλιάδη, ο πιο φρέσκος από όλους σε ατομικό αγώνισμα και μάλιστα στο άλμα επί κοντώ. Από τα δυσκολότερα (και πιο τεχνικά) αγωνίσματα που υπάρχουν σε όλα τα αθλήματα.
Την ποιότητα του ως αθλητή, εκτός Ελλάδας τη γνωρίζουν καλά. Ο κορυφαίος άλτης όλων των εποχών, Ρενό Λαβιλενί τον φοβάται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο και όπου μπορεί τον… κόβει από τις συμμετοχές, όπως συνέβη στο δικό του μίτινγκ που διοργανώνει στην πόλη του, το Κλερμόν Φεράν.
Νωρίτερα, ο Τόλης Λελεκίδης μας ενημέρωσε μέσω του Sportsfeed.gr ότι στο περίφημο μίτινγκ ISTAF του Βερολίνου, στις 14 Φερβουαρίου 2015 θα γίνει ο αγώνας με τους καλύτερους επικοντιστές αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Τον χρυσό Ολυμπιονίκη του 2012 Ρενό Λαβιλενί, τον παγκόσμιο πρωταθλητή ανοιχτού στίβου του 2013 Ράφαελ Χολτζντέπε και τον Έλληνα παγκόσμιο πρωταθλητή κλειστού στίβου του 2014, Κώστα Φιλιππίδη. Η είδηση όπως ήταν φυσικό έπαιξε στα γερμανικά ΜΜΕ και (εννοείται) στο Sportsfeed.gr.
Αντιθέτως, παρακολουθώντας το site της ομοσπονδίας βλέπω ότι μέχρι την ώρα που πληκτρολογούσα αυτές τις λέξεις δεν υπήρχε καμία απολύτως αναφορά. Αντιθέτως διαβάζω για εργασίες που ξεκίνησαν στο Παγκρήτιο στάδιο, για βράβευση περιβαλλοντικού προγράμματος, καλεντάρια, ευχές, σεμινάρια, αλλά πουθενά ο παγκόσμιος πρωταθλητής.
Όταν σαν ομοσπονδία, δεν προβάλλεις το προϊόν σου, πως περιμένεις από τους άλλους να το… αγοράσουν;
Πόσο πιο σημαντικό θέμα είναι ότι ξεκίνησαν οι εργασίες (αλήθεια τί εργασίες χρειάζεται ένα τόσο… αμαρτωλά χρηματοδοτημένο στάδιο) για αγώνες που θα γίνουν το καλοκαίρι και αφορούν β’κατηγορία;
Γιατί πρέπει να είναι πρωταγωνιστές κάποιοι κύριοι με κουστούμια και όχι κάποιοι κύριοι με φόρμες και σορτσάκια;
Αναρωτιέται ακόμα κανείς για ποιο λόγο ο Φιλιππίδης έμεινε εκτός των κορυφαίων της χρονιάς; Αλήθεια, αντίδραση γιατί δεν υπήρξε;
Πραγματικά με θλίβει το γεγονός ότι οι αθλητές και οι αθλήτριες αποτελούν απλά ένα όχημα προβολής και χρηματοδότησης. Είμαστε από τις τελευταίες χώρες στον πλανήτη όπου ευτραφείς κύριοι με ατσαλάκωτα κοστούμια είναι οι πρωταγωνιστές εκάστοτε αθλήματος. Όχι αυτοί που ταλαιπωρούνται μέσα στο κρύο σε βομβαρδισμένα ταρτάν και πλημμυρισμένα κλειστά γυμναστήρια.
Όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης σε αυτήν την κατάσταση. Ελπίζω με το νέο έτος κάποια πράγματα να αλλάξουν και να επικρατήσει το αυτονόητο. Ο αθλητής και η αθλήτρια πάνω από όλους.
