Τα φώτα έσβησαν, η θερμοκρασία έχει πέσει κοντά στο μηδέν και στο Ολυμπιακό στάδιο έχουν απομείνει μόνο οι φύλακες. Στη σουίτα του, ο Βλάντιμιρ Πούτιν απολαμβάνει τη… θεότητα του πλανητάρχη και την παρέα της Αλίνα Καμπάεβα. Η 7η Φεβρουαρίου 2014, ήταν η μέρα που ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθούσε το Ολυμπιακό επίτευγμα του Ρώσου προέδρου.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Αν εξαιρεθεί ο πέμπτος κύκλος που ποτέ δεν άνοιξε για να ολοκληρωθεί το Ολυμπιακό έμβλημα, η βραδιά της τελετής έναρξης ήταν ονειρική για τον Ρώσο πρόεδρο. Η μουσική, οι χορογραφίες και τα σκηνικά εντυπωσιακά. Το βαρύ οπλοστάσιο των θρύλων του ρωσικού αθλητισμού, παρών. Ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ να ασκεί έντονη κριτική στους απόντες δυτικούς ηγέτες (Ομπάμα, Κάμερον, Μέρκελ, Ολάντ κτλ) που χρησιμοποίησαν το Ολυμπιακό κίνημα για διπλωματικά παιχνίδια και εξωτερική πολιτική και τον Νο1 καταζητούμενο των ΗΠΑ, Έντουαρντ Σνόουντεν να παρακολουθεί την τελετή κάπου κρυμμένος στη Μόσχα. Το συνήθως παγωμένο (και με υποψία μπότοξ) πρόσωπο του Πούτιν, δεν μπορούσε να κρύψει την ικανοποίηση που ένιωθε ο ίδιος.
Περίπου ένα δισεκατομμύριο θεατές σε ολόκληρο τον πλανήτη παρακολούθησαν τη Ρωσία να δηλώνει υπερδύναμη Νο1. Τη στιγμή που στις ΗΠΑ απειλούνται με στάση πληρωμών, οι Ρώσοι διέθεσαν 37 δισ. ευρώ για να διοργανώσουν Ολυμπιακούς Αγώνες. Η αντιπολίτευση έκανε λόγο για όργιο διαφθοράς (“Πίσω από τη βιτρίνα“) αλλά μόλις άρχισε η τελετή έναρξης, όλα ξεχάστηκαν (προσωρινά).
Το βράδυ της 7ης Φεβρουαρίου 2014, ο Βλάντιμιρ Πούτιν χρίστηκε πλανητάρχης, με τον πλέον επίσημο τρόπο, παρουσία και του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι Μουν. Κανείς δεν μπόρεσε να κλέψει την παράσταση από τον Πούτιν, ούτε ο θηριώδης (ύψους 2,16μ.) πυγμάχος Νικολάι Βαλούεφ, ούτε ο κορυφαίος παλαιστής όλων των εποχών Αλεξάντερ Καρέλιν, ούτε ακόμα και ο Μίστερ Χόκεϊ Βλάντισλαβ Τρέτιακ.
Μέσα σε όλα αυτά, η μικρή και… χαριτωμένη ελληνική αποστολή ήταν αυτή που έκλεψε τις καρδιές, τουλάχιστον των Ελλήνων. Τί και αν στην 7μελή ομάδα υπάρχει ένας Έλληνας από την Ιταλία, ένας από την Ελβετία, ένας από τη Γερμανία και μία Ελληνίδα που εργάζεται στη Βουλγαρία; Τί και αν η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δε γνωρίζει τα ονόματα των αθλητών μας. Η είσοδος στο Ολυμπιακό στάδιο της χαμογελαστής Παναγιώτας Τσακίρη με τη γαλανόλευκη για εμάς τους Έλληνες ήταν η πιο όμορφη στιγμή της βραδιάς. Αυτά τα περίπου 20 δευτερόλεπτα πρόσθεσαν άλλη μία αιωνιότητα στον ελληνικό αθλητισμό.
Η Ελληνίδα σημαιοφόρος, κάτω από τη στολής της έκρυβε και ένα μυστικό. Μια μικρή ελληνική σημαία. Είναι αυτή που είχε ο πατέρας της Θανάσης Τσακίρης, στους τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες (Κάλγκαρι 1988, Αλμπερβίλ 1992, Βανκούβερ 2010) στους οποίους υπήρξε και ο ίδιος σημαιοφόρος. Αυτή η μικρή ελληνική σημαία, 26 χρόνια αργότερα συνεχίζει το Ολυμπιακό ταξίδι της, αθόρυβα δίχως να γνωρίζει ο κόσμος την ύπαρξη της. Όπως περίπου συμβαίνει με τη μικρή και χαριτωμένη ελληνική αποστολή. Από το 1936 μέχρι σήμερα, συμμετέχει αθόρυβα σε όλους τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, δίχως να χαρίσει στην Ελλάδα κάποια μεγάλη επιτυχία. Ότι και να γίνει όμως, θα μπαίνει πάντα πρώτη στο Στάδιο και αυτό είναι το μεγαλύτερο τρόπαιο για τη χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 776πΧ. και έκανε το rebranding το 2004.
