Από το χρυσό του 2004 οι καταδύσεις στην Ελλάδα έφτασαν στους σπασμένους βατήρες του 2014. Ένας άνθρωπος που συνδέει τις δύο εποχές είναι ο χρυσός Ολυμπιονίκης μας, Θωμάς Μπίμης.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Τις καλές εποχές αλλά και αυτές τις δύσκολες που περνάει το άθλημα των καταδύσεων βιώνει στο πετσί του ο Θωμάς Μπίμης. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης του 2004 παραμένει στο άθλημα ως συνεργάτης του ομοσπονδιακού προπονητή Πέτρου Φυρίγου, κάνοντας κι αυτός μεγάλη προσπάθεια για να παραμείνει το άθλημα ζωντανό. Το περασμένο Σαββατοκύριακο η Ελένη Κατσούλη και η Γιούλη Μπανούση πήγαν σε διεθνές μίτινγκ για πρώτη φορά μετά από δυόμιση χρόνια. «Είναι τεράστιο αυτό το χρονικό διάστημα απουσίας από τα διεθνή μίτινγκ και κατά συνέπεια με τέτοια απραξία το αγωνιστικό κομμάτι μένει πίσω. Πηγαίνουμε στους αγώνες όχι για να δούμε πού βρισκόμαστε αγωνιστικά αλλά για να δούμε πώς είναι ένας σωστός αγωνιστικός χώρος, με ζεστό νερό και χωρίς σπασμένου βατήρες. Δυστυχώς στη χώρα μας γίνονται άλματα προς τα πίσω», τόνισε ο Μπίμης στο Sportsfeed κάνοντας συγκρίσεις που μόνο απογοήτευση προκαλούν.
Το βασικό σπίτι των καταδύσεων, το καταδυτήριο του Αγίου Κοσμά, παραμένει κλειστό, καθώς δεν υπάρχει άδεια λειτουργίας και η τωρινή διοίκηση εφαρμόζει προηγούμενη απόφαση που είχε παρθεί για το λουκέτο. Έτσι οι αθλητές μας προπονούνται στο ΟΑΚΑ, όπου τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. «Αυτοί οι βατήρες δεν έχουν δουλευτεί καθόλου. Το ΟΑΚΑ είναι άβατο, οπότε από τη στιγμή που δεν χρησιμοποιήθηκαν είναι καλοί. Όλα το βάρος δέκα χρόνια τώρα έπεσε στον Άγιο Κοσμά, οπότε μοιραία ήρθε και η φθορά», πρόσθεσε ο χρυσός Ολυμπιονίκης.
Την πτωτική πορεία ο ίδιος μαζί με τον Νίκο Συρανίδη, που έφεραν το χρυσό μετάλλιο στις συγχρονισμένες καταδύσεις, την αντιλήφθηκαν αμέσως μετά το τέλος τον αγώνων. «Το ξέραμε ότι προς τα εκεί πάμε. Το 2004 όλοι έπεσαν με τα μούτρα στους Αγώνες σαν διοργάνωση και ο αθλητισμός είχε μείνει πίσω. Τις τελευταίες μέρες νιώθαμε κι εμείς οι αθλητές παραγκωνισμένοι σε σχέση με τη διοργάνωση και αυτό σε προσωπικό επίπεδο αποδείχθηκε αμέσως. Όταν μετά το μετάλλιο ψάξαμε με το Νίκο για σπόνσορες, στον ιδιωτικό τομέα, δεν βρήκαμε ούτε έναν. Η απάντηση που μας έδιναν ήταν ‘τώρα που τελείωσαν οι Αγώνες ήρθατε;’», συνέχισε ο Μπίμης, που προσφέρει τις υπηρεσίες του πλέον από διαφορετικό πόστο: «Δεν μπορούμε να το παρατήσουμε. Ευελπιστούμε ότι θα φτιάξουν τα πράγματα και προσπαθούμε να βοηθήσουμε ώστε να υπάρξει συνέχεια».
Μεγάλη προσπάθεια γίνεται από τους προπονητές, ώστε να μην χαθούν και οι επόμενες φουρνιές αθλητών, που έδειξαν πρόσφατα στο Αϊντχόφεν ότι υπό διαφορετικές προϋποθέσεις μπορούν να φέρουν επιτυχίες. «Αυτή είναι μία καινούρια φουρνιά την οποία κοιτάμε να σώσουμε. Αυτά τα παιδιά έχουν ακόμα άγνοια κινδύνου και με κάποιες υποσχέσεις προσπαθούμε να την κρατήσουμε για να μην τη χάσουμε. Είναι παιδιά που ουσιαστικά θα προετοιμαστούν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020. Η φουρνιά που προοριζόταν για το 2016 ‘κάηκε’ Δεν τους δόθηκε η απαραίτητη προσοχή. Θα προσπαθήσει ο Στέφανος ο Παπαρούνας για την πρόκριση κι αν δεν τα καταφέρει δεν θα έχουμε εκπροσώπηση στους Ολυμπιακούς του Ρίο», κατέληξε ο Ολυμπιονίκης των καταδύσεων.
