Τα δύο αργυρά μετάλλια στον τελικό του παγκόσμιου κυπέλλου της ISAF στο Άμπου Ντάμπι, από τους «συνήθεις υπόπτους» Βύρωνα Κοκκαλάνη και το δίδυμο των Παναγιώτη Μάντη-Παύλου Καγιαλή, ήρθε να επισφραγίσει ιδανικά μία εξαιρετική χρονιά για την ελληνική ιστιοπλοΐα, καλλιεργώντας όχι απλά υποσχέσεις, αλλά βάσιμες προσδοκίες για διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Τα ελληνικά πανιά βροντοφώναξαν «παρών» σε μία ακόμη μεγάλη διεθνή διοργάνωση, αποδεικνύοντας ότι οι Έλληνες ιστιοπλόοι έχουν τεράστιες δυνατότητες και το απαραίτητο ταλέντο για να διακριθούν σε παγκόσμιο επίπεδο. Εξάλλου δεν είναι μόνο τα μετάλλια του Άμπου Ντάμπι που μας οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα, αφού τόσο οι τρεις συγκεκριμένοι αθλητές μας όσο και άλλοι, όπως ο Αντώνης Μπουγιούρης στα λέιζερ, ήταν συγκινητικοί καθ’ ολη τη διάρκεια της σεζόν που φεύγει, καταθέτοντας ψυχή και συλλέγοντας… κατά συρροή «πολύτιμα μέταλλα» σε κάθε πιθανή και απίθανη γωνιά του πλανήτη: Μαϊάμι, Ιέρ, Σανταντέρ, Τσινγκτάο και τώρα στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Και δεν ήταν μόνο τα μετάλλια αυτά καθ’ εαυτά που μας κάνουν αισιόδοξους, αλλά γενικότερα οι εμφανίσεις των ιστιοπλόων μας, οι οποίοι ακόμη και όταν δεν κατάφερναν να ανέβουν στο βάθρο, βρίσκονταν πολύ κοντά στην πρώτη δεκάδα ή έστω εικοσάδα των αγωνισμάτων τους. Όπως ακριβώς έγινε δηλαδή με τον Γιάννη Μιτάκη στην κλάση φιν και τους Κώστα Τριγκώνη-Σοφία Μπεκατώρου στη μικτή κατηγορία Νάκρα 17, οι οποίοι έμειναν εκτός τελικού στο Άμπου Ντάμπι για μία μόλις θέση, τερματίζοντας αμφότεροι στην 11η.
Στην αισιοδοξία μας ενόψει των Αγώνων του Ρίο συνηγορεί και το γεγονός ότι πέρα από τις δύο προκρίσεις που έχει ήδη εξασφαλίσει η Ελλάδα, μία ονομαστική με τον Κοκκαλάνη στην ιστιοσανίδα RS:X, και μία για τη χώρα μας στην κατηγορία 470 των ανδρών (η ταυτότητα του πληρώματος που τελικά θα αγωνιστεί θα προκύψει μέσα στο 2015), υπάρχουν ακόμη διαθέσιμες 49 θέσεις στις οκτώ υπόλοιπες Ολυμπιακές κατηγορίες προς διεκδίκηση από τους Έλληνες ιστιοπλόους (διαβάστε αναλυτικά εδώ). Λαμβάνοντας υπόψη τις θέσεις που αυτοί καταλαμβάνουν στα rankings της παγκόσμιας κατάταξης της ISAF, γίνεται αντιληπτό ότι είναι εφικτές τουλάχιστον δύο με τρεις προκρίσεις ακόμη για την ελληινκή ιστιοπλοΐα, με δεδομένο ότι οι διεθνείς υπερδυνάμεις του χώρου έχουν ήδη «καπαρώσει» τις μισές Ολυμπιακές θέσεις, στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Σανταντέρ.
Ωστόσο για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα, θα χρειαστεί -πέρα από ευχολόγια- και η απαραίτητη στήριξη προς τους ήρωες-αθλητές μας, οι οποίοι στην Ελλάδα της κρίσης έχουν να αντιπαρέλθουν καθημερινά δεκάδες μικρές και μεγάλες δυσκολίες πάσης φύσεως, αγνοώντας ανέσεις και διευκολύνσεις που για τους αλλοδαπούς αντιπάλους τους θεωρούνται δεδομένες και αυτονόητες. Για τον λόγο αυτό, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία η πρωτοβουλία της ΕΟΕ να προσελκύσει ιδιώτες χορηγούς, οι οποίοι ως άλλοι Μαικήνες της αρχαιότητας «υιοθέτησαν» επίλεκτους αθλητές, προσφέροντάς τους βαθιά οικονομική ανάσα στη δύσκολη πορεία τους προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τόσο ο Κοκκαλάνης, όσο και οι Μάντης-Καγιαλής, δηλαδή τα δύο πληρώματα που έχουν ήδη προκριθεί για Βραζιλία και βρίσκονται στο Νο1 και Νο2 του κόσμου αντίστοιχα, απολαμβάνουν της στήριξης εύρωστων χορηγών οι οποίοι τους παρέχουν ό,τι χρειαστούν προκειμένου να αφοσιωθούν απερίσπαστοι στο καθαρά αθλητικό σκέλος της καθημερινότητάς τους.
Μήπως θα πρέπει να υπάρξει ανάλογη ευαισθητοποίηση και για τους υπόλοιπους ιστιοπλόους που το έχουν ανάγκη, όσο είναι ακόμη νωρίς; Ιδού… το Ρίο, ιδού και το πήδημα…
