Η καθημερινότητα ενός παγκόσμιου πρωταθλητή, που δεν πτοείται από τις δυσκολίες… Ο Δημήτρης Τσεκερίδης ανήκει στη nouvelle vague του ελληνικού αθλητισμού, τα μωρά των Αγώνων του 2004 που εκτός από… υλικό πρωταθλητή διαθέτουν και εξαιρετικό ήθος εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Στα είκοσι του, ο Δημήτρης Τσεκερίδης γνωρίζει πολύ καλά ότι για να πετύχει τους μεγάλους στόχους που έβαλε στη ζωή του πρέπει να παλέψει μέσα και έξω από τα ταπί. Το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε πριν είκοσι μέρες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων του Ζάγκρεμπ, στην ελληνορωμαϊκή πάλη, φαίνεται ότι είναι μόνο η αρχή μίας σπουδαίας καριέρας που θα μας απασχολήσει αρκετά τα επόμενα χρόνια.
Με τον Θανάση Νικολάου, τον φιλοξενήσαμε στο στούντιο του Alpha 96,5. Μας περιέγραψε πώς έφτασε μέχρι την επιτυχία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Αποκάλυψε τους στόχους που θέλει να πετύχει παράλληλα με τις σπουδές του και παρά τις αντίξοες συνθήκες, ενώ υπενθυμίζει την αξία της οικογένειας και του φιλότιμου.
Το μετάλλιο στον τοίχο
Από το παγκόσμιο του Ζάγκρεμπ επέστρεψε με το χάλκινο μετάλλιο στα 85 κιλά, κάνοντας περήφανο όλο τον κόσμο της ελληνικής πάλης. Πλέον ο πήχης μπαίνει πιο ψηλά, όπως εξηγεί ο ίδιος: «Ήταν το πρώτο μεγάλο μετάλλιο σε παγκόσμια διοργάνωση και το ήθελα πολύ. Τώρα αυτό το μετάλλιο βρίσκεται κρεμασμένο στον τοίχο του σπιτιού μας. Μόλις μπαίνει κάποιος μέσα αυτό βλέπει. Εδώ πρέπει να ευχαριστήσω το σύλλογό μου, τον ΠΑΟΚ, που κάλυψε τα έξοδα για να πάμε στο παγκόσμιο, διότι δεν υπήρχε οικονομική άνεση στην ομοσπονδία. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η διάκριση είναι μόνο η αρχή. Στόχος μου είναι την επόμενη περίοδο να αναδειχθώ πρωταθλητής Ελλάδος στους άνδρες, στα 85 κιλά και να μου δοθεί η ευκαιρία να διεκδικήσω την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, μέσα από τα προολυμπιακά τουρνουά».
Φύλακας μουσείων και φαγητό σε τάπερ
Ο Τσεκερίδης περιέγραψε την καθημερινότητά του σε καιρούς φουλ προπονήσεων συνδυάζοντας παράλληλα και σπουδές: «Θα σας αναφέρω το περσινό μου πρόγραμμα. Το πρωί προπόνηση και αμέσως μετά πήγαινα στο ΙΕΚ όπου εκπαιδεύτηκα φύλακας μουσείων. Αν με βάλουν εμένα στην Αμφίπολη δεν θα περνά μύγα (γέλια). Στο ΙΕΚ είχα μαζί μου το φαγητό σε τάπερ και τα φρούτα σε σακούλα. Έτρωγα στο περιθώριο των μαθημάτων και το απόγευμα πήγαινα κατευθείαν και πάλι στην προπόνηση. Το βράδυ έπρεπε να κοιμάμαι νωρίς και αυτό το πρόγραμμα επαναλαμβανόταν κάθε μέρα. Δέκα με έντεκα προπονήσεις την εβδομάδα. Φέτος θα υπάρχουν και οι σπουδές στο Παιδαγωγικό τμήμα. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί θυσίες και στερήσεις, όμως όταν είσαι συνειδητοποιημένος και προσηλωμένος στο στόχο σου, δεν υπολογίζεις τις θυσίες».
Αντίξοες συνθήκες
Θα περίμενε κανείς ότι ένας παγκόσμιος πρωταθλητής χτίζεται με υπερσύγχρονα μέσα αθλητικής επιστήμης σε χώρους που καλύπτουν υψηλά στάνταρ. Όχι για τον Τσεκερίδη.
«Οι συνθήκες είναι κάκιστες. Προπονούμαι στην Τούμπα σε μία αίθουσα που δεν είναι κατάλληλη και ο ΠΑΟΚ, αναζητά μία άλλη αίθουσα. Δυστυχώς το κλιμάκιο Βορείου Ελλάδος δεν λειτουργεί στη Μίκρα τα τελευταία χρόνια, καθώς δεν υπάρχουν χρήματα για αμοιβές ομοσπονδιακών προπονητών. Έτσι, η παλαίστρα της Μίκρας παραμένει κλειστή. Ούτε αντιπάλους για προπονήσεις δεν έχουμε. Εγώ όμως δεν καταλαβαίνω τίποτα, θα παλέψω με όλες τις δυνάμεις μου, όσες δυσκολίες και αν υπάρχουν για να πραγματοποιήσω τους στόχους που έχουμε βάλει» λέει ο ίδιος και το μάτι του γυαλίζει.
Δίπλα στην οικογένεια
Με κάθε του λέξη ο Τσεκερίδης δείχνει ότι είναι ένα από τα πλέον προσγειωμένα παιδιά του ελληνικού αθλητισμού. Το γεγονός ότι βοηθά την οικογένειά του, δουλεύοντας όταν είναι αναγκαίο στον πάγκο που έχουν στις λαϊκές αγορές, τα λέει όλα. «Αν δεν βοηθήσω τους γονείς μου, ποιους θα βοηθήσω; Έχουμε έναν πάγκο στις λαϊκές με κεραμικά. Τον τελευταίο καιρό, με τις προπονήσεις δεν συμμετέχω συχνά στη δουλειά, αλλά όταν θα χρειαστεί εννοείται ότι θα πάω. Η οικογένεια είναι το Α και το Ω. Άλλωστε, προπονητές μου είναι ο πατέρας μου, Δημήτρης Τσεκερίδης και εκείνος και ο θείος μου, Παναγιώτης Χεριστανίδης. Ο πατέρας μου με έβαλε στην πάλη σε ηλικία έξι ετών και αμέσως το αγάπησα το άθλημα. Και ο ρόλος της μαμάς είναι σημαντικός. Φροντίζει τη διατροφή μου και όχι μόνο».
