Η Σοφία Ασουμανάκη πανηγύρισε την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου και την επίτευξη του παγκόσμιου ρεκόρ στο… «σπίτι» ενός Έλληνα. Το γυμναστήριο που αγωνίστηκε ονομάζεται «Αγγάνης αρένα». Τον Αγγάνη βέβαια ελάχιστοι τον γνωρίζουν στην Ελλάδα.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Ο Αγγάνης γεννήθηκε το 1929 στο Λιν της Μασαχουσέτης από Έλληνες γονείς, τον Γιώργο και τη Γεωργία, μετανάστες από τον Λογκανικό της Λακωνίας και ήταν το έβδομο και μικρότερο παιδί της οικογένειας. Παρά το γεγονός ότι στα 16 του έχασε τον πατέρα του από πνευμονία και χρειαζόταν να εργαστεί, τα αδέρφια του τον στήριξαν για να συνεχίσει στον αθλητισμό, στον οποίο είχε προφανή έφεση. Διακρινόταν τόσο στο μπέιζμπολ όσο και στο αμερικανικό ποδόσφαιρο, που αγαπούσε περισσότερο και είχε μεγαλύτερο ταλέντο. Όταν τελείωσε το γυμνάσιο ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτόν 75 κολέγια και τελικά επέλεξε αυτό της Βοστόνης για να είναι κοντά στη μητέρα του.
Στο κολέγιο έκανε καριέρα ως παίκτης του αμερικανού ποδοσφαίρου, καταρρίπτοντας διαρκώς ρεκόρ. Κατάφερε να παίξει μέχρι και σε ολ σταρ γκέιμ, ενώ στα παιχνίδια του κολεγίου συγκεντρωνόταν πλήθος κόσμου για να τον δει να αγωνίζεται. Όταν τελείωσε το κολέγιο ο προπονητής της ομάδας του Κλίβελαντ τον έβαλε πρώτη επιλογή στα ντραφτ του NFL, προσφέροντάς του 25.000 δολάρια, ωστόσο η ομάδα μπέιζμπολ της Βοστόνης του πρόσφερε 35.000 δολάρια. Ο Αγγάνης επέλεξε το μπέιζμπολ όχι για τα χρήματα αλλά για να παραμείνει κοντά στη μητέρα του. Στις 2 Ιουνίου 1955 μετά από έναν αγώνα με το Σικάγο ένιωσε εξαντλημένος με πόνους στο στήθος, υψηλό πυρετό και βήχα. Μεταφέρθηκε αεροπορικώς στη Βοστόνη και εισήχθη στο νοσοκομείο με πνευμονία. Δεν βγήκε ποτέ Στις 27 Ιουνίου οι γιατροί αποφάσισαν να τον βάλουν να καθίσει σε μία καρέκλα, όπου πέθανε από πνευμονική εμβολή. Την κηδεία του παρακολούθησαν πάνω από 30.000 άνθρωποι, ενώ 20.000 είχαν παραταχθεί στους δρόμος απ’ όπου θα περνούσε το φέρετρο.
Ο Αγγάνης είχε έντονη φιλανθρωπική δράση στέλνοντας χρήματα στο Λογκανικό της Λακωνίας για την αγορά αθλητικού υλικού για τα παιδιά, ενισχύοντας την ανέγερση των βοηθητικών κτιρίων του ναού Αγίου Γεωργίου στο Λιν και ανταλλάσοντας το αυτοκίνητο αξίας 6.000 δολαρίων που του προσφέρθηκε στην αποφοίτηση με τη θέσπιση υποτροφίας για άπορους Έλληνες σπουδαστές.
Μετά θάνατον δόθηκε το όνομά του δρόμο της Βοστόνης, το 1995 στήθηκε μπρούτζινο άγαλμα έξω από το στάδιο της Βοστόνης, εκεί όπου φωτογραφήθηκε και η Σοφία Ασουμανάκη, ενώ δόθηκε το όνομά του στο κλειστό στάδιο της πόλης, όπου θριάμβευσε η Ελληνίδα κωπηλάτρια. Θεσπίστηκε επίσης δημοσιογραφικό βραβείο «Harry Agganis», ενώ κάθε χρόνο εδώ και 39 χρόνια διεξάγεται για φιλανθρωπικούς σκοπούς ολ σταρ γκέιμ με τον όνομά του, στο οποίο συμμετέχουν οι κορυφαίοι παίκτες αμερικανικού ποδοσφαίρου της πολιτείας. Επίσης η Ρεντ Σοξ της Βοστόνης, ο ιδιοκτήτης της, η καθημερινή εφημερίδα του Λιν και ο μέντορας του Αγγάνη δημιούργησαν το 1995 ίδρυμα Αγγάνη, που έχει διαθέσει πάνω από 1.1 εκ. δολάρια σε σπουδαστές-αθλητές της Βοστόνης και της βόρειας Ακτής.
