Ο φετινός Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας πέρασε στην ιστορία. Η φετινή διοργάνωση αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Ας κάνουμε έναν απολογισμό σε όλες τις επιμέρους παραμέτρους της διοργάνωσης.
του Γιάννη Δαγκόγλου
προπονητής στίβου
Αριθμητικά
Στον φετινό αγώνα έτρεξαν λιγότεροι Έλληνες από πέρυσι αφού ήταν 7458 οι φετινοί δρομείς του μαραθωνίου έναντι 7805 που ήταν στην διοργάνωση το 2017, είχαμε δηλαδή μείωση της τάξης του 4,6% . Αντίθετα οι συνολικές συμμετοχές αυξήθηκαν κατά 3,6 % φυσικά χάρις στις περισσότερες συμμετοχές ξένων αθλητών. Επίσης είχαμε αύξηση στις συμμετοχές των γυναικών αφού συνολικά είχαμε 3.288 γυναίκες έναντι 2.915 πέρυσι, δηλαδή αύξηση ~12,8%!
Οργανωτικά
Πολλά παράπονα για τους αθλητές στα μπλοκ αφού πολλοί δρομείς ήταν σε λάθος μπλοκ εκκίνησης. Είχαμε περιστατικά τόσο στο πρώτο μπλοκ του πανελληνίου/ελίτ καθώς έτρεξαν δρομείς με αριθμούς 2ου μπλοκ, όπως και στο 2ο μπλοκ (γρήγοροι δρομείς χωρίς δελτίο ή αξιολόγηση για το πανελλήνιο) όπου είχαν μπει μέσα δρομείς από πιο αργά μπλοκ. Αναφέρομαι σε δρομείς που είχαν ξεκάθαρα άλλο χρώμα αριθμού, και όχι σε περιστατικά VIP πακέτων για το θέμα είχαμε αναδείξει μέσα από αυτήν την ιστοσελίδα (κατάντια). Το ενδιαφέρον είναι ότι οι απείθαρχοι έχουν κανονικά χρόνους και δεν ακυρώθηκαν! Ικανοποιητική το επίπεδο της διοργάνωσης ως προς την προσφερόμενη εμπειρία στους συμμετέχοντες αλλά ακόμα μακριά από πολλούς μαραθωνίους του αριθμητικά ανάλογου επιπέδου του εξωτερικού. Αρκετοί οι θεατές φέτος ίσως πολύ περισσότεροι από άλλες χρονιές που ήταν στον δρόμο και μάλλον λιγότεροι στο στάδιο, ίσως και λόγω της κινητοποίησης στο Μάτι. Εύκολη μετακίνηση και διαχείριση των δρομέων και των υλικών τους.
Υπήρξαν όμως και βασικά προβλήματα όπως:
- Τουαλέτες εντός του σταδίου στον Μαραθώνα που δημιούργησαν σοβαρό συνωστισμό και άσχημη εικόνα σε έναν χώρο που μαζεύονται για ζέσταμα και διατάσεις πολλοί δρομείς, σύμφωνα και με τις οδηγίες των διοργανωτών!
– Ανεπαρκής έλεγχος της πρόσβασης στα μπλοκ εκκινήσεων!
– Καθυστέρηση στην προσφορά υδρο/τροφοδοσίας στον τερματισμό, ειδικά για πιο εξουθενωμένους δρομείς, που έπρεπε να μετακινηθούν εκτός σταδίου για να λάβουν τα απαραίτητα για να στηριχθούν!
Αγωνιστικά
Οι ξένοι αθλητές με πολύ συνετή τακτική και με σωστή κατανομή δυνάμεων έφτασαν κοντά στην κατάρριψη του ρεκόρ διαδρομής παρότι τα βιογραφικά τους δεν μας προετοίμαζαν για κάτι τέτοιο. Αυτό αποδεικνύει και ότι αν κάποιος κάνει σωστή κατανομή δυνάμεων αλλά και έχει προετοιμαστεί κατάλληλα για τις ιδιαιτερότητες της διαδρομής μπορεί να επιτύχει καλές επιδόσεις παρότι δεν είναι από τις πιο εύκολες στον κόσμο.
Το παραπάνω πρέπει να αποτελέσει και σημείο αναφοράς για τους Έλληνες αθλητές αφού μπορεί να επιτύχαμε στους άνδρες να προβλέψουμε τους νικητές στο άρθρο μας μέσα από αυτό εδώ το site και παρότι τα δρομικά πηγαδάκια έδιναν ακλόνητο φαβορί αθλητή που τελικά δεν ανέβηκε καν στο βάθρο, όμως παρά το ατομικό ρεκόρ και την πρώτη θέση για τον Κώστα Γκελαουζο δεν πρέπει παρά να μας προβληματίζει το γεγονός ότι είναι 12 λεπτά πίσω από τον πρώτο νικητή αλλά και πως ένας αθλητής όπως ο αείμνηστος πατρινός μαραθωνοδρόμος Φάνης Τσιμιγκάτος επιτύχαινε το 1981 στην σαφώς δυσκολότερη τότε διαδρομή 2:19:55 με σαφώς δυσκολότερες κλιματολογικές συνθήκες. Σίγουρα χρειάζονται να γίνουν πολλά και μάλιστα στην βάση δηλαδή στους νεαρούς αθλητές αντοχής που έχουν δείξει καλά στοιχεία όπως ο Μάριος Αναγνώστου ο Γιώργος Τάσσης ο Μάρκος Γκούρλιας ο Νίκος Σάκης για να αναφέρω μερικά ονόματα αν θέλουμε στο μέλλον να έχουμε κάποιον μαραθωνοδρόμο υψηλού επιπέδου.
Στις γυναίκες η πρωτάρα Ελευθερία Πετρούλακη κέρδισε σε έναν αγώνα που δεν φάνηκε να έχει κάποιον σοβαρό αντίπαλο και επέτυχε μια αξιοπρεπή επίδοση στο ντεμπούτο της Όμως η βασική της ταχύτητα μας (ρεκόρ σε αποστάσεις 5 και 10 χλμ) μας δημιουργεί σοβαρές επιφυλάξεις για τους χρόνους που μπορεί να επιτύχει σε γρήγορες διαδρομές και για το αν θα μπορέσει να πλησιάσει όρια πρόκρισης για μεγάλες διοργανώσεις. Η Λεοντιαδου επέτυχε επίδοση αντίστοιχη με αυτή του Βερολίνου πριν από 2 μήνες περίπου αλλά μάλλον είναι στο ταβάνι της για τους ίδιους λόγους με την Πετρούλα όπως και η τρίτη νικήτρια. Εδώ έχουμε πολύ δρόμο και πολύ δουλειά αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει όποια αθλήτρια από κάτω που να μπορούμε να επενδύσουμε επάνω της. Μάλλον πρέπει να κατέβουμε ακόμα πιο κάτω ηλικιακά για να απομονώσουμε αθλήτριες με προσόντα και θέληση να ασχοληθούν με το αγώνισμα.
Και σε όλα αυτά η ομοσπονδία πρέπει να πάρει αποφάσεις και να πράξει τα δέοντα αν θέλει να διορθώσει καταστάσεις και να βελτιώσει υπηρεσίες και αποτελέσματα!
