Για το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων, ο έρωτας με την τηλεόραση ξεκίνησε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τον Γιάννη Διακογιάννη. Από το 1972 και μετά γενιές ολόκληρες αγάπησαν την τηλεόραση λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων και τον αθλητισμό λόγω της ΕΡΤ. Το 2008 εμφανίστηκαν τα social media στην Ελλάδα και κάποιοι ανακάλυψαν την Αμερική, 516 χρόνια μετά τον Χριστόφορο Κολόμβο.
ΠΑΡΙΣΙ – Θανάσης Νικολάου
[email protected]
Σήμερα στις 20:24 θα ξεκινήσει ο τηλεοπτικός μαραθώνιος της ΕΡΤ που αποφάσισε επιτέλους να αντιμετωπίσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως ακριβώς και τα ποδοσφαιρικά μουντιάλ και γιούρο. Με φουλ μεταδόσεις, καθημερινές εκπομπές και πολλούς απεσταλμένους στο Παρίσι, έχοντας άριστη γνώση στο αντικείμενο που καλύπτουν. Με μεταδόσεις που έχουν μια δόση υπερβολής αλλά καθόλου ασχετοσύνης. Και φυσικά το πιο άμεσο ρεπορτάζ με τους πρωταγωνιστές να έχουν το λόγο πριν ακόμα σκουπίσουν τον ιδρώτα, ή τα δάκρυα από το πρόσωπό τους.
Η δημόσια τηλεόραση δε συμπεριφέρθηκε σωστά στο προϊόν της το 2016 και το 2021. Αυτό όμως ήταν αποτέλεσμα μιας πολιτικής ιδεολογίας που απλά δε γουστάρει τον πρωταθλητισμό και μισεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτή η νοοτροπία της ΕΡΤ άφησε το πεδίο ελεύθερο για την ανάπτυξη της μπουρδολογίας που έφτασε σε σημείο να παρουσιάζει τους αθλητές και τις αθλήτριες ως καρικατούρες προς άγραν likes – share – subscribe.
Και αν στα social media η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη στη δημόσια τηλεόραση η αντιμετώπιση των Ολυμπιακών Αγώνων έχει αλλάξει. Σε καλύπτει απόλυτα στο κομμάτι της ενημέρωσης και της γνώσης. «Βιδώνεσαι» μπροστά στην τηλεόραση και απολαμβάνεις Αγώνες.
Κάποτε έβλεπες τον απίθανο Ντέιλι Τόμπσον (ο αγαπημένος αθλητής των παιδικών μου χρόνων) να ολοκληρώνει το δέκαθλο κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο και μετά προσπαθούσες να τον μιμηθείς στις διακοπές στο χωριό, στήνοντας το δικό σου δέκαθλο στα χωράφια.
Τώρα απλά πηγαίνεις στην τουαλέτα και μουδιάζουν τα πόδια σου παρακολουθώντας μπούρδες στα social media. Είναι το πιο ταιριαστό περιβάλλον για την ενημέρωση από τα social media.
Η δημοσιογραφία είναι το πιο σοβαρό επάγγελμα του κόσμου που δε χρειάζεται διαπιστευτήρια κάποιος για να το ασκήσει. Απλά να ξέρει να πατάει τα κουμπιά του υπολογιστή (ή του κινητού). Μπορεί να εμπιστευτεί κάποιος έναν που δεν έχει μπει ποτέ σε ιατρική σχολή να τον χειρουργήσει; Έναν αμόρφωτο να τον υπερασπιστεί στο δικαστήριο; Τον πρωταθλητή του τζένγκα να του χτίσει ένα σπίτι; Γιατί να το κάνει στην ενημέρωση; Αν θέλει stand up comedy… Δελφινάριο.
