Από τους 65.000 που έγραψαν ιστορία στο εθνικό στάδιο της Βαρσοβίας στις 24 Αυγούστου στην πρεμιέρα του ευρωβόλεϊ, στους 10.592 που βρέθηκαν στην αυλαία του τουρνουά στην Τάουρον Αρένα της Κρακοβίας. Δέκα ημέρες που δεν «τάραξαν» το ευρωπαϊκό βόλεϊ, αν και στη διάρκεια τους έγιναν πολλά που έδειξαν πως κάποια πράγματα έχουν αλλάξει.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Αυτό που δεν αλλάζει σίγουρα είναι η δυνατότητα της Ρωσίας να βγάζει παίκτες. Έχοντας μόλις 5 (Γκράνκιν, Βλασόφ, Βόλβιτς, Μιχαΐλοφ, Κλιούκα) από τους 14 που είχαν αποκλειστεί στα προημιτελικά το 2015 (3-0 από την Ιταλία) οι Ρώσοι έφτασαν στον τελικό χωρίς να χάσουν σετ κι αυτό παραλίγο να το πληρώσουν, αλλά…
Στους 5 έμπειρους που προαναφέραμε, μπήκαν στην ομάδα κυρίως παίκτες της γενιάς του ’95 (κι ας έλειπε ο κορυφαίος όλων ο διαγώνιος Πολετάεφ λόγω τραυματισμού) τους οποίους ο νυν τεχνικός της εθνικής ανδρών Σλιαπνίκοφ είχε υπό τις οδηγίες του ως παίδες και εφήβους (κατακτώντας σειρά μεταλλίων).
Ο προπονητής του ήξερε και τους εμπιστεύτηκε κι αυτοί τον δικαίωσαν. Στα δύο ντέρμπι του ομίλου (Βουλγαρία, Σλοβενία) στα κρίσιμα σημεία οι Ρώσοι ήταν οι ψύχραιμοι κι οι αντίπαλο έκαναν τα λάθη και στα δύο νοκ άουτ «σκότωσαν» (ξανά) την Σλοβενία και το Βέλγιο (σ’ αυτό το ματς ίσως έκαναν την πιο πειστική εμφάνιση).
Στον τελικό ίσως και να μην περίμεναν τέτοια κόντρα από τους Γερμανούς και σε συνδυασμό ότι δεν είχαν παίξει ματς με διάρκεια άνω των 80 λεπτών, παραλίγο να το πληρώσουν, όμως άντεξαν, έβγαλαν χαρακτήρα κι όπως πολύ σωστά είπε ο MVP (υπάρχουν αρκετές ενστάσεις γι’ αυτό) Μαξίμ Μιχαΐλοφ «αυτός ο τίτλος θα μας δώσει ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση».
Επειδή ακριβώς όμως είναι Ρώσοι θα περιμένουμε να δούμε πως θα αντιδράσουν το 2018 στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα για να μιλήσουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια για τη νέα γενιά των Ρώσων (που πρέπει να βρουν γρήγορα πασαδόρο).
Κερδισμένη και η Γερμανία
Η άλλη μεγάλη κερδισμένη του ευρωβόλεϊ είναι αναμφισβήτητα η Γερμανία. Στις αρχές Αυγούστου υπέστη το σοκ της απώλειας της θέσης που οδηγεί στο Παγκόσμιο, αλλά δεν το έβαλε κάτω, δεν πέταξε λευκή πετσέτα κι ο Αντρέα Τζιάνι έφτασε σε ένα δεύτερο συνεχόμενο τελικό (το 2015 ήταν με την επίσης πρωτάρα σε τελικό Σλοβενία). «Χάσαμε αλλά πρέπει να πω ότι αγαπώ τους παίκτες μου γιατί ποτέ δεν το βάζουν κάτω…», είπε ο Ιταλός αποφεύγοντας να οικειοποιηθεί αυτή την επιτυχία. Ο ίδιος στηρίχθηκε στον κορμό που είχε δημιουργήσει ο Βίταλ Χέινεν βάζοντας την πινελιά με τον 18χρονο κεντρικό Κρικ ο οποίος βλέπει τον κόσμο από τα 2.10μ.
Δεκαοκτάχρονος βασικός στην εθνική ανδρών… Εδώ αν είχαμε προκριθεί και είχαμε Κρικ, μπορεί να μην έπαιζε γιατί θα είχε υποχρεώσεις με την ομάδα παίδων, εφήβων του συλλόγου του ή με τις Εθνικές παίδων και εφήβων καθώς θα ήταν μικρός για την ανδρών.
Ο Τζιάνι τόσο στην Σλοβενία (σε δύο χρόνια το μόνο που έχασε ήταν ο τελικός του Ευρωβόλεϊ 2015 κόντρα στην Γαλλία) όσο και στην Γερμανία έχει καταφέρει να παρουσιάσει ένα συμπαγές σύνολο, μια ΟΜΑΔΑ που μπαίνει μέσα στο γήπεδο και ξέρεις ότι για να την κερδίσεις θα πρέπει να κάνεις το καλύτερο σου. Έτσι ήταν σαν παίκτης κι αυτή την νοοτροπία προσπαθεί να περάσει και ως προπονητής. Κάποιοι μπορεί να διαφωνήσουν, κάποιοι μπορεί να το πουν looser (αφού έχασε δύο τελικούς), αλλά αυτά που έχει πετύχει ο Ναπολιτάνος είναι πραγματικά αξιομνημόνευτα.
Τι άλλο είδαμε (σχήμα λόγου καθώς αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο θα είχαμε εντελώς μαύρα μεσάνυχτα) στην Πολωνία; Ότι οι διαφορές πλέον δεν είναι τόσο μεγάλες, ειδικά αν υπάρχουν απουσίες στους θεωρητικά μεγάλους… Η Γαλλία χωρίς Ενγκαπέ, Τιλί (βασικό δίδυμο ακραίων) ήταν δύο ταχύτητες πιο κάτω, γιατί ο Λινέλ δεν έχει στόφα ηγέτη κι οι Κλεβενό, Ροσάρ παίζοντας χωρίς τις πλάτες του Ν’γκαπέ ήταν άλλοι παίκτες. Η Ιταλία χωρίς Ζάιτσεφ, Χουαντορένα ήταν για… κλάματα με τον Μπλενζίνι να μην παρουσιάσει κανέναν νέο παίκτη και να γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις των Βέλγων που είχαν την ατυχία να πέσουν στα ημιτελικά στους Ρώσους.
Ακόμη πιο μεγάλη απογοήτευση από τους Ιταλούς ήταν οι Πολωνοί που δεν παρουσίασαν τίποτα απολύτως και προφανώς ο Ντε Τζόρτζι έχει τεράστια ευθύνη, ενώ οι Σέρβοι μπορεί να πήραν το χάλκινο αλλά το κάζο της ανατροπής στον ημιτελικό (από 2-0, 2-3) με την Γερμανία είναι βαρύ.
Στους κερδισμένους η Τσεχία, η οποία εκμεταλλεύτηκε πλήρως την κακή κατάσταση της Γαλλίας και την έστειλε σπίτι της πριν τα προημιτελικά, ενώ οι Σλοβένοι έκλεισαν το σπίτι των Πολωνών, αλλά τα χάλασαν με την άνευ όρων παράδοση κόντρα στην Ρωσία, κάτι που ισχύει και για τους Βούλγαρους που υποτάχτηκαν στους Σέρβους.
Η πιο αδικημένη ομάδα του τουρνουά ήταν η Εσθονία, η οποία έχασε δύο τάι μπρέικ (Φινλανδία, Σερβία) πληρώνοντας ουσιαστικά την κακή της εκκίνησε με την Φινλανδία…
Απλά να θυμίσουμε ότι το 2013 οι Βέλγοι μας απέκλεισαν στο «χρυσό σετ» (κι έκτοτε είδατε που έφτασαν) και το 2015 οι Εσθονοί προκρίθηκαν εις βάρος μας μετά την ήττα μας από την Σλοβακία (και μετρούν δύο σερί Ευρωπαϊκά).
Η δε Ισπανία που μας απέκλεισε στα μπαράζ του Οκτωβρίου απέτυχε παταγωδώς… Τουλάχιστον όμως πήγε.
