Τι όμορφος που είναι ο στίβος

Θα είμαι ειλικρινής. Την Μπάνσκα Μπίστριτσα την έμαθα πριν από δύο χρόνια όταν φιλοξένησε το Ολυμπιακό φεστιβάλ νεότητας. Δεν την είχα ακουστά. Η σλοβάκικη αυτή πόλη των 75.000 κατοίκων περίπου μπήκε στην λίστα των ταξιδιών μου, αφού την επισκέφτηκα για να καλύψω το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ18. Τα παιδιά που συμμετείχαν στην διοργάνωση έκαναν την εμπειρία αξέχαστη και ήταν χαρά μου που τα γνώρισα.

της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]

Αυτή την φορά σας γράφω στο editorial μου από το αεροδρόμιο της Βιέννης, απολαμβάνοντας μία παγωμένη μπύρα και περιμένοντας την πτήση μου. Βλέπετε η Μπάνσκα Μπίστριτσα δεν έχει δικό της αεροδρόμιο, οπότε οι περισσότεροι που παρεβρέθηκαν στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου Κ18 επέλεξαν είτε την Βιέννη, είτε την Βουδαπέστη, είτε την Μπρατισλάβα για τα δρομολόγιά τους. Βέβαια υπάρχουν και οι πιο γενναίοι που ταξίδεψαν οδικώς.
Η διοργάνωση που ανέλαβε η σλοβάκικη ομοσπονδία ολοκληρώθηκε και ένα έχω να πω… Τί όμορφος που είναι ο στίβος. Οι περισσότεροι αθλητές και αθλήτριες είτε κατάγονται από την Ελλάδα είτε από οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης, ήταν πρωτάρηδες. Καμία διοργάνωση που είχαν συμμετάσχει δεν συγκρίνεται με ένα ευρωπαϊκό και ας είναι για τις κατηγορίες Κ18.
Η Ελλάδα είχε μία μεγάλη ομάδα. Το ταξίδι από την Αθήνα στην Μπάνσκα Μπίστριτσα έκαναν 52 αθλητές και σήμερα τα ξημερώματα ξεκίνησε η επιστροφή τους με τις βαλίτσες τους «γεμάτες» αναμνήσεις. Αυτή δεν ήταν η πρώτη μου προσωπική αποστολή αλλά είχε διαφορετική χάρη να παρακολουθώ την νέα γενιά του στίβου. Όλοι τους διψούσαν να αποδείξουν τις ικανότητές τους και ότι δεν βρέθηκαν τυχαία σε αυτό το ευρωπαϊκό. Κάθε μέρα στην μεικτή ζώνη έβλεπα πρόσωπα ενθουσιασμένα και χαρούμενα που βρίσκονται σε αυτή την σκηνή.
Υπήρχαν πολλά χαμόγελα, ιδρώτας και δάκρυα, αφού όλα τους συμπεριλαμβάνονται σε αυτό που λέμε πρωταθλητισμός. Δυστυχώς δεν κατάφεραν όλοι να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες του και για αυτό υπήρχε μία στεναχώρια και πικρία στην αρχή. Όμως είμαι βέβαιη ότι όταν γυρίσουν στο σπίτι τους θα αναπολούν αυτό που έζησαν.
Μπορώ να πω ότι για πρώτη φορά σε αποστολή ήμουν ήρεμη και δεν άφησα την πίεση να με κυριεύσει. Το πως τα πήγα θα το μάθω όταν φτάσω στην Θεσσαλονίκη. Εξαίρεση όμως αποτελεί η μέρα της άφιξής μου στην Βιέννη, καθώς θα ξέμενα στην Αυστρία. Είχα να αγχωθώ τόσο πολύ από τότε που έδινα πανελλήνιες.
Οι Σλοβάκοι δεν αποδείχθηκαν οι πιο προετοιμασμένοι οικοδεσπότες όχι μόνο όσον αφορά τις μεταφορές από τα αεροδρόμια, αλλά και στον τρόπο που κύλησε η διοργάνωση. Τα αποτελέσματα δεν έβγαιναν εγκαίρως, οι ηλεκτρονικές μεζούρες στο μήκος και το τριπλούν είχαν προβλήματα και επομένως υπήρχαν καθυστερήσεις, αφού είχαν ήδη ξεκινήσει τα αγωνίσματα. Βεβαίως από αυτήν την ιστορία δεν ξέφυγαν τα χρονόμετρα και οι κάμερες της παραγωγής. Η κατάσταση αυτή έφερνε δυσφορία στους αθλητές και τις ομάδες τους, αλλά και σε εμάς τους δημοσιογράφους που θέλαμε να κάνουμε την δουλειά μας. Δεν θα ξεχάσω στον τελικό του βάδην των παίδων ότι οι κριτές έκαναν λάθος και έβαλαν σε δικό μας αθλητή να κάνει μία στροφή παραπάνω.
Είχαν την ευκαιρία να κάνω μια μικρή βόλτα στην πόλη. Ήσυχη και δεν θα έλεγα ότι υπήρχε ιδιαίτερα κόσμος που κυκλοφορούσε. Στην κεντρική πλατεία, οι περισσότεροι που καθόμασταν στα μαγαζιά και την εξερευνούσαμε ήμασταν από το ευρωπαϊκό. Όταν πήγαινα από την Βιέννη στην Μπάνσκα Μπίστριτσα (και το αντίστροφο), είδα και το περιβάλλον των δύο χωρών. Πήραμε τον δρόμο για Μπρατισλάβα – Βουδαπέστη και όσο βρισκόμασταν επί αυστριακού εδάφους, περνούσαμε δίπλα από αμέτρητες εκτάσεις με ανεμογεννήτριες. Δεν έχω δει ξανά τότες πολλές μαζεμένες. Πεδιάδα στο μεγαλύτερο μέρος, με ηλίανθους, καλαμπόκια και άσπαρτα χωριά αυτή την εποχή με τους λαγούς να κόβουν βόλτες πέρα δόθε. Είχε και άλλες πρασινάδες που δεν ξέρω τι ήταν.
Αντίθετα, η Σλοβακία είναι καταπράσινη και περιβαλλόμενη από χαμηλά βουνά και δάση, τα οποία το βράδυ καλύπτονταν από ένα στρώμα ομίχλης. Δεν βαρέθηκα να τα χαζεύω. Η φύση ήταν τρομερή και μέσα στην Μπάνσκα Μπίστριτσα περνούσαν μικρά ποτάμια. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που νωρίς το πρωί και το βραδάκι έχει δροσιά. Όταν μπήκα για πρώτη φορά στο δωμάτιο και είδα πάπλωμα πάνω στο κρεβάτι μου απόρησα, αλλά τελικά αποδείχθηκε χρήσιμο.

Μερικές φωτό για να μπείτε στο κλίμα