Ο Ρότζερ Φέντερερ δεν ήταν απλά ένας αντίπαλος για τον Ράφα Ναδάλ. Οι δυο τους έχουν (πιθανώς) την πιο ισχυρή φιλία σε έναν ιδιαίτερα ανταγωνιστικό χώρο όπως είναι ο αθλητισμός. Ο Φέντερερ φρόντισε να αποχαιρετήσει δημόσια τον καλό του φίλο ως εν ενεργεία παίκτη του τένις, με ένα γράμμα που δημοσίευσε ο ίδιος.
Στο γράμμα του ο Ναδαλ αναφέρει: «Όσο ετοιμάζεσαι να αποφοιτήσεις από το τένις, έχω να μοιραστώ κάτι μαζί σου πριν συγκινηθώ περισσότερο. Ας ξεκινήσουμε από το προφανές: με κέρδισες πολλές φορές. Περισσότερες απ’οτι κατάφερα εγώ να σε κερδίσω. Με προκάλεσες περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Στο χώμα με έκανες να αισθανθώ ότι μπαίνω στα λημέρια σου και με έκανες να δουλέψω πιο σκληρά από ποτέ, μήπως και μπορέσω να σε αντιμετωπίσω. Με έκανες να αναπροσαρμόσω το παιχνίδι μου, ακόμα και να αλλάξω μέγεθος κεφαλής στη ρακέτα, ελπίζοντας κάτι να αλλάξω.
Δεν είμαι πολύ προκατειλημμένο άτομο αλλά εσύ το πήγες στο επόμενο επίπεδο. Όλη αυτή η διαδικασία, όλο αυτό το τελετουργικό. Στοιχίζοντας τα μπουκάλια με το νερό λες και είναι στρατιώτες σε διάταξη, φτιάχνοντας τα μαλλιά σου και το εσώρουχό σου. Όλα αυτά στη μέγιστη ένταση. Τα λάτρεψα όλα αυτά. Γιατί ήταν τόσο μοναδικά. Ήταν τόσο εσύ.
Και ξέρεις κάτι Ράφα, με έκανες να απολαύσω περισσότερο το τένις.
Οκ, ίσως όχι από την πρώτη στιγμή. Μετά το Australian Open 2024, ανέβηκα στο Νο1 του κόσμου για πρώτη φορά. Πίστευα ότι ήμουν στην κορυφή του κόσμου. Και ήμουν, μέχρι που μετά από δύο μήνες, μπήκες με το κόκκινο αμάνικο μπλουζάκι σου στο court του Μαϊάμι, δείχνοντας τους μύες σου και με κέρδισες πειστικά.
Όλα αυτά που άκουγα για εσένα, για έναν απίστευτο παίκτη από τη Μαγιόρκα, ένα πηγαίο ταλέντο που ίσως κάποια μέρα κερδίσει Grand Slam τίτλο, δεν ήταν τυχαία.
Ήμασταν κι οι δύο στην αρχή του ταξιδιού μας. 20 χρόνια αργότερα Ράφα, πρέπει να πω: Τι απίστευτη πορεία ήταν αυτή που είχες. 14 Roland Garros, ιστορικό! Έκανες την Ισπανία υπερήφανη. Έκανες όλο τον κόσμο του τένις περήφανο.
Σκέφτομαι όλες αυτές τις αναμνήσεις μαζί σου. Διαφημίζοντας το τένις μαζί. Αυτό το παιχνίδι στο μισό-μισό γήπεδο, με γρασίδι και χώμα. Το ρεκόρ που κάναμε με 50,000 φιλάθλους στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής.
Είμαι ακόμα ευγνώμων που με κάλεσες στα εγκαίνια της ακαδημίας σου στη Μαγιόρκα το 2016. Βασικά, αυτοπροκαλέστηκα. Ήξερα ότι είσαι πολύ διακριτικός για να επιμείνεις να έρθω αλλά δεν θα το έχανα με τίποτα. Ήσουν πάντα παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά. Εγώ και η Μίρκα είμαστε πολύ χαρούμενοι που τα παιδιά μας προπονήθηκαν στην ακαδημία σου. Έμαθαν πολλά, όπως πολλά χιλιάδες ακόμα παιδιά. Αν και ανησυχούσα μήπως τα παιδιά μου επιστρέψουν σπίτι ως αριστερόχειρες.
Και μετά, ήταν το Λονδίνο το 2022. Το τελευταίο μου παιχνίδι. Σήμαινε τα πάντα για μένα να σε έχω στο πλευρό μου, όχι ως αντίπαλο αλλά σαν συμπαίκτη. Τα δάκρυα που μοιραστήκαμε στο court, θα τα θυμάμαι για πάντα ως μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές στην καριέρα μου.
Ράφα, ξέρω ότι τώρα είσαι συγκεντρωμένος στο τελευταίο τουρνουά της επικής σου καριέρας. Θα μιλήσουμε μόλις τελειώσει. Προς το παρόν, θέλω να συγχαρώ την οικογένεια και την ομάδα σου που όλοι έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην επιτυχία σου. Θέλω να ξέρεις ότι ο παλιόφιλός σου πάντα σε υποστηρίζει και θα σε στηρίζω σε ότι κι αν κάνεις στη συνέχεια.
Rafa that!
Σου εύχομαι τα καλύτερα, ο θαυμαστής σου Ρότζερ Φέντερερ».
