Το βράδυ της Κυριακής θα πραγματοποιηθεί στο Άμπου Ντάμπι το γκαλά της παγκόσμιας ομοσπονδίας που σηματοδοτεί το φινάλε της φετινής αγωνιστικής χρονιάς. Το ερώτημα όμως παραμένει κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Μήπως τελικά οι βραβεύσεις που θα γίνουν και βασίζονται στην World Tour κατάταξη δε σημαίνουν το παραμικρό;
του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]
Για άλλη μια φορά ο Αλεχάντρο Βαλβέρδε θα αποσπάσει τον τίτλο του καλύτερου αναβάτη καθώς κατέκτησε την πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης με 675 βαθμούς. Την πεντάδα συμπληρώνουν οι Χοακίμ Ροντρίγκεζ, Νάιρο Κιντάνα, Αλεξάντερ Κρίστοφ και Φάμπιο Άρου. Βαλβέρδε και Ροντρίγκεζ έχουν κατακτήσει πέντε φορές τον συγκεκριμένο τίτλο τα τελευταία έξι χρόνια που είναι σε ισχύ το σύστημα WorldTour.
Ενώ και οι δύο είναι συνεπείς στις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις και θεωρούνται από τους πιο δυνατούς αναβάτες στο πελοτόν, ερωτηματικά δημιουργούνται για το αν τελικά είναι οι καλύτεροι στον κόσμο. Ο Αλμπέρτο Κονταδόρ, που είναι πολυνίκης των Γκραν Τουρ και θεωρείται ο κορυφαίος ποδηλάτης της γενιάς του, νίκησε στην παγκόσμια κατάταξη μόνο το 2009. Ο Κρις Φρουμ που έχει κερδίσει τους δύο από τους τρεις τελευταίους Γύρους της Γαλλίας, δεν τερμάτισε ποτέ πρώτος.
Γεγονός είναι πως οι φίλαθλοι αδιαφορούσαν πάντα για την WorldTour κατάταξη. Το σύστημα και το σκεπτικό βαθμολόγησης δεν είναι εύκολα κατανοητό. Για παράδειγμα, γιατί πρώτος δεν είναι ο Κρίστοφ που κέρδισε φέτος περισσότερους αγώνες από οποιονδήποτε άλλο αθλητή; Ή γιατί οι νικητές των Γκραν Τουρ (Κονταδόρ, Φρουμ, Άρου) δε βρίσκονται πιο ψηλά στη βαθμολογία; Η νίκη στην επαγγελματική ποδηλασία κρίνεται πολλές φορές στον εκατοστό. Είναι πιθανό ένας αναβάτης στην τελική παγκόσμια κατάταξη να έχει τους μισούς βαθμούς από έναν άλλον, ακόμα και αν έχασε από εκείνον μόλις με διαφορά μισής ρόδας σε κάποιον αγώνα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό καθώς αιωρείται άλλο ένα ερώτημα. Ο Βαλβέρδε ήταν γνωστό εδώ και εβδομάδες βάσει της βαθμολογίας του πως δε θα έχανε την πρώτη θέση. Πόσο δίκαιο είναι να έχει προκύψει ο νικητής πολύ πριν καν ολοκληρωθεί η σεζόν;
Τι θα μπορούσε να γίνει;
Πολλές προτάσεις έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς ώστε να γίνει το σύστημα αξιολόγησης πιο δίκαιο και να αντικατοπτρίζει τη φύση του αθλήματος. Η παγκόσμια ομοσπονδία θα μπορούσε με τη βαθμολόγηση να εστιάσει σε αγώνες που έχουν μεγάλη ιστορική ή ακόμα και οικονομική σημασία για τους διοργανωτές και το άθλημα γενικά. Αρκετοί ισχυρίζονται πως οι αθλητές θα πρέπει να κερδίζουν επιπλέον πόντους αν κατακτούν φανέλα ή αν η ομάδα τους νικάει στην γενική κατάταξη Γκραν Τουρ. Όπως επίσης θα μπορούσε να δίνονται πόντοι στον «βοηθό» της ημέρας, σε αυτόν δηλαδή που έκανε τα πάντα μέσα στον αγώνα για τον αρχηγό του και την ομάδα.
Ακόμα και έτσι όμως καμία από αυτές τις αλλαγές δε θα έκανε την παγκόσμια κατάταξη λιγότερο αμφιλεγόμενη. Το πραγματικό πρόβλημα παρουσιάστηκε λίγα χρόνια πριν όταν χρησιμοποιήθηκε για να καθορίσει ποιες ομάδες θα πάρουν άδεια για την κορυφαία κατηγορία του αθλήματος και ποιες όχι. Πλέον με λιγότερες ομάδες να διεκδικούν WorldTour άδειες αυτό δεν είναι θέμα καθώς απαιτείται απλώς η κατάθεση φακέλου με όλες τις απαιτούμενες προϋποθέσεις. Η παγκόσμια ομοσπονδία πρέπει να βρει ένα πιο λογικό σύστημα βαθμολόγησης ώστε να μη δημιουργηθεί πρόβλημα αν ξαφνικά θελήσουν περισσότερες ομάδες να αποκτήσουν WorldTour άδεια. Ήδη με τις εξαγγελίας της UCI κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου πρωταθλήματος στο Ρίτσμοντ φαίνεται πως θα γίνουν αλλαγές στη βαθμολόγηση.
Στην τελική αυτή τη στιγμή η WorldTour κατάταξη λειτουργεί ως ένα απλό μέτρο που δείχνει ποιος είναι ο πιο συνεπής αθλητής σε βάθος μίας σεζόν. Δεν αποφασίζει ούτε για τον πιο γρήγορο ούτε τον πιο δημοφιλή ποδηλάτη. Έτσι και αλλιώς ποτέ δε θα υπάρχει ένας και μόνο καλύτερος ανηφορίστας ή βοηθός ή σπρίντερ. Ποτέ δε θα υπάρχει ένας και μόνο mvp. Σε κάθε αγώνα ξεδιπλώνεται ένα μίγμα νοητικών και φυσικών ικανοτήτων των αθλητών σε σημείο που να προκύπτουν πολλά είδη νικητών. Αυτή είναι η γοητεία του αθλήματος άλλωστε.
