Καλή κουβέντα δεν χρωστάω σε άνθρωπο… Έτσι λένε όσοι με ξέρουν από την καλή και από την ανάποδη. Ίσως και να έχουν δίκιο. Τόσα χρόνια ενασχόλησης με τα… ακριβά σπορ, δηλαδή, το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, ενδεχομένως να μπολιάστηκα και εγώ με όλα τα αρνητικά τους. Ίσως να μπήκα στη λογική ότι μαζί με τα ξερά, καίγονται και χλωρά. Αλλά στην πράξη αποδεικνύεται πώς μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Χρειάστηκε περίπου ένας χρόνος παρουσίας στον alpha 989 για να διευρύνω τους ορίζοντές μου. Και έπειτα κάποιοι μήνες στο Sportsfeed.gr για να θυμηθώ τη μαγεία του αθλητισμού που με οδήγησε σε αυτή τη δουλειά απλά και μόνο για να ζω από κοντά τα κατορθώματα όσων θαύμαζα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Φυσικά και εξακολουθώ να αγαπάω το ποδόσφαιρο. Αναμφίβολα λατρεύω το μπάσκετ. Αλλά βρήκα και τα αθλήματα που προσπερνούσα στο πέρασμα των χρόνων από τη στενομυαλιά μου.
Το βράδυ της Δευτέρας 3 Νοεμβρίου παρακολούθησα την εκδήλωση στην ΕΟΕ για το πρόγραμμα «Υιοθετήστε έναν αθλητή στον δρόμο για το Ρίο 2016». Ήμουν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με το επίτευγμα του Σπύρου Καπράλου. Ίσως και να ήμουν ο πρώτος. Αλλά ελάχιστη σημασία έχει μπροστά σε όσα έζησα στην ΕΟΕ. Για περίπου 3 ώρες διαπίστωνα σε κάθε δευτερόλεπτο τη διαφορά του ερασιτεχνικού αθλητισμού και του επαγγελματικού. Αλλά κυρίως απολάμβανα την ποιότητα αθλητών που καθημερινά δίνουν μάχη με τον εαυτό τους για να εκπροσωπήσουν τη χώρα. Και έβλεπα τα χαμόγελα στα πρόσωπά τους για το πρόγραμμα της ΕΟΕ που κάποιες στιγμές έπιασα τον εαυτό μου συγκινημένο. Διότι σε εποχές δύσκολες για όλους τους Έλληνες, κάποιος παράγοντας είχε την ευαισθησία να ασχοληθεί με το πιο υγειές κομμάτι της κοινωνίας μας. Με τους αθλητές που προσπαθούν να σηκώσουν ψηλά την ελληνική σημαία και να προσφέρουν στιγμές υπερηφάνειας σε όλους τους Έλληνες.
Το καλό της υπόθεσης ήταν ότι ο Καπράλος βρήκε και άλλους με την ίδια ευαισθησία. Με την ίδια διάθεση για προσφορά. Στο μυαλό μου έγινε πλέον ξεκάθαρο: ο ελληνικός αθλητισμός χρωστάει στον Σπύρο Καπράλο. Όχι επειδή βρήκε ο πρόεδρος της ΕΟΕ χρήματα για 55 αθλητές και τους έδωσε τη δυνατότητα να επικεντρωθούν στην προετοιμασία τους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Κυρίως διότι με τις ενέργειές του αφύπνισε και άλλους παράγοντες. Ο Γιάννης Βασιλειάδης σκέφτηκε σε ένα πηγαδάκι ότι «λείπουν από τους αθλητικούς γονείς οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι». Μα, το πρόγραμμα μόλις άρχισε! Δεν ολοκληρώθηκε! Αθλητές και αθλήτριες υπάρχουν. Αν δείξουν και άλλοι παράγοντες την ίδια ευαισθησία με τον Καπράλο και ρίξουν ανάλογο τρέξιμο, ίσως ζήσουμε πρωτόγνωρες στιγμές στο Ρίο! Στον Βασιλειάδη φύτρωσε ο σπόρος! Μακάρι να συμβεί το ίδιο και σε άλλους παράγοντες! Πού θα συμβεί! Έτσι, θα βρεθούν και άλλοι αθλητικοί γονείς! Γι’ αυτό επαναλαμβάνω τη φράση που έγραψα στο facebook και χρησιμοποιώ ως τίτλο: ο ελληνικός αθλητισμός χρωστάει στον Καπράλο.
Επειδή, όμως, μου δημιουργήθηκαν και απορίες, τις έθεσα υπόψιν σε κάποιους αθλητικούς γονείς. Αλλά και στον Σπύρο Καπράλο. Η πρώτη απορία αφορά στο αυτονόητο: όταν πάνω από το 50% των Ελλήνων ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, εμείς ασχολούμαστε με τις αθλητικές υιοθεσίες; Απλή η απάντηση: ναι, διότι εκεί δραστηριοποιούμαστε.
Πρόεδρος στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή είναι ο Καπράλος. Σε άλλους φορείς, σε διαφορετικά πόστα βρίσκονται εξίσου έξυπνοι, επιτυχημένοι και ευαίσθητοι άνθρωποι Μπορούν και εκείνοι να φτιάξουν το δικό τους πρόγραμμα. Σίγουρα θα βρουν ανταπόκριση αν τρέξουν και πείσουν τους επιχειρηματίες πώς τα χρήματα θα πιάσουν τόπο.
Όσο για τη δεύτερη απορία, θα την καταθέσω με όνομα: ΟΠΑΠ Α.Ε. Πήρε απουσία την ώρα που η stoiximan αγκάλιαζε Έλληνες πρωταθλητές. Εδώ την απάντηση έδωσε ο ίδιος ο Καπράλος: «Το πρόγραμμα μόλις άρχισε. Η πόρτα μένει ανοικτή σε όποιον θέλει να προσφέρει».
