Ένα σημαντικό, αμιγώς οικονομικό, πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή ο χώρος του αθλητισμού είναι αυτό που προκύπτει από τις συμφωνίες παραχώρησης δικαιωμάτων για μετάδοση αθλητικών διοργανώσεων.
Η απαγόρευση των μετακινήσεων και ο γενικός αποκλεισμός οδήγησε στην παύση των προπονήσεων και η αγωνιστική σεζόν σε πολλά αθλήματα βρίσκεται στον αέρα. Χωρίς αγώνες προφανώς δεν γίνεται και καμία μετάδοση, κάτι που οδηγεί σε πρωτόγνωρες διαπραγματεύσεις μεταξύ των φορέων των αθλημάτων και των ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών.
Πολλές τέτοιες συμφωνίες έχουν γίνει αυτονόητες με τα χρόνια λόγω της αλληλεξάρτησης. Έχουν προκαθορισμένους όρους οι οποίοι είναι γραμμένοι σε συμβόλαια που ανανεώνονται και μπαίνουν σε ένα συρτάρι. Η πανδημία όμως έχει αναγκάσει όλες τις πλευρές να βγάλουν τα συμβόλαια από τα συρτάρια και να πάρουν νομικές συμβουλές για τα δικαιώματά τους σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση, στην οποία διακυβεύονται πολλά.
Τα πρώτα καμπανάκια έχουν ήδη χτυπήσει. Το γαλλικό συνδρομητικό κανάλι Canal Plus αρνήθηκε πρόσφατα να καταβάλει δόση ύψους 110 εκατομμυρίων στη γαλλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου (LFP) που έχει τα διακαιώματα προβολής. Σε παρόμοιες ενέργειες προχώρησε η IMG στην Αγγλία, η Globo στη Βραζιλία, η NENT στις Σκανδιναβικές χώρες και η αθλητική συνδρομητική υπηρεσία DAZN. Το επιχείρημα της Canal Plus είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο: «Δεν υπάρχουν αγώνες να μεταδώσουμε». Η ομοσπονδία από την πλευρά της την κατηγόρησε για έλλεψη αλληλεγγύης σε αυτή τη δύσκολη περίοδο για όλους, για να έρθει μετά η ανταπάντηση με τη χαρακτηριστική φράση «Δεν είμαστε τράπεζα».
Σύμφωνα με τον δικηγόρο Σάιμον Λιφ που ειδικεύεται στην αθλητική νομοθεσία, πολλές ακόμα παρόμοιες συζητήσεις γίνονται στο παρασκήνιο: «Πολλοί εταίροι έχουν ήδη επικοινωνήσει με νομικούς συμβούλους και έχουν στείλει εμπιστευτικές επιστολές σε κυβερνητικούς φορείς και οργανισμούς ενημερώνοντάς τους για την θέση τους σε περίπτωση που ληφθεί μία απόφαση κόντρα στο συμφέρον τους. Σύντομα θα υπάρχουν τέτοιες αποφάσεις που θα θέτουν σε ρίσκο αθλητισμούς φορείς και οργανισμούς και τότε λογικά θα έχουμε και ενεργοποίηση περισσότερων νομικών διαδικασιών».
Συγκεκριμένα για την υπόθεση της Canal Plus ο Λιφ αναφέρει ότι η ρήτρα της ανωτέρας βίας είναι αυτή που χρησιμοποιήθηκε νομικά ως δικαιολογία της μη καταβολής των χρημάτων και ότι με το συγκεκριμένο νομικό εργαλείο ο τομέας του αθλητισμού μπορεί να φτάσει σε σημείο καμπής. «Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό για τη συγκεκριμένη ρήτρα είναι ότι αναφέρεται σε συγκεκριμένη περίοδο που ανάλογα το συμβόλαιο μπορεί να είναι 60-90 μέρες. Μετά όμως από αυτό το διάστημα το λεγόμενο -αθώο μέλος- της συμφωνίας που κάλυψε τις υποχρεώσεις του έχει το δικαίωμα να αποχωρήσει. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αναδιαπραγμάτευση συμβολαίων χορηγιών και δικαιωμάτων, αλλά θεωρώ ότι θα έχει τη μορφή της εμπορικής συζήτησης και δεν θα υπάρχει η πρόθεση ακύρωσης ή προσφυγής στη δικαιοσύνη», δήλωσε ο Λιφ. Για τον ίδιο οι μακροχρόνιες εμπορικές σχέσεις στο Ολυμπιακό και γενικά το αθλητικό φάσμα θα οδηγήσουν σε μοίρασμα των ζημιών ώστε να σιασφαλιστεί το μέλλον των συνεργασιών. Μερικές αντίστοιχες περιπτώσεις έχουν ήδη ανακοινωθεί, όπως αυτή του συνδρομητικού καναλιού Sky στη Βρετανία που δε θα ζητήσει αποζημίωση για την ακύρωση του πρωταθλήματος της Premier League.
Ο Λιφ κατέληξε: «Δεν κάνουν όλες οι εταιρείες εθελοντισμό, στην τελική προέχει το συμφέρον, δεν είναι προσωπικό. Πρέπει να υπάρχει μία ισορροπία όμως μεταξύ της βραχυχρόνιας προστασίας και της μακροχρόνιας εμπορικής σχέσης. Η επένδυση στον αθλητισμό συνήθως είναι μακροχρόνια οπότε σίγουρα πρέπει να κρατήσουμε αυτό το δεδομένο». Μερικές από τις πιο σταθερές και μακροχρόνιες συνεργασίες είναι αυτές του Ολυμπιακού κινήματος και αυτή τη στιγμή με την αναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών με τη ΔΟΕ δοκιμάζεται η πραγματική τους αξία.
πηγή: Sport Intern, Zack Zorab
