Connect with us

INTERVIEW

Βασιλαντωνάκη made in Italy

Published

on

Γέννημα θρέμμα Αθηναία, μεγάλωσε στον Βύρωνα, όπου από πολύ μικρή άρχισε τα… άλματα. Από την ρυθμική που την κέρδισε νωρίς, βρέθηκε μπλεγμένη στα δίχτυα του φιλέ, αφού άρχισε να ξεχωρίζει πέρα από το κατάξανθο μαλλί της (προφανώς τα γονίδια της Ολλανδέζας μητέρας της έπαιξαν το ρόλο τους) και για το μπόι της (1.95μ.).

συνέντευξη Δημήτρης Τυχάλας
[email protected]

Η Ανθή Βασιλαντωνάκη έγινε γρήγορα talk of the town στο ελληνικό βόλεϊ κι εξίσου γρήγορα βρέθηκε από την Ένωση Βύρωνα στον Παναθηναϊκό, σηκώνοντας στα 16 της χρόνια το βάρος μιας μεγάλης φανέλας αγωνιζόμενη ως βασική.
Μόνο που τα άλματα για την Ανθή δεν σταμάτησαν εκεί, καθώς έχοντας συμμετάσχει με τις Εθνικές ομάδες κορασίδων και νεανίδων σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα, από το περασμένο καλοκαίρι μετακόμισε στην Ιταλία και την Κονελιάνο.
Κι επειδή το dna της προφανώς είναι δομημένο με αυτό τον τρόπο, πλέον ετοιμάζεται για μια νέα αλλαγή στην καριέρα της, καθώς ναι μεν θα συνεχίσει στην Ιταλία και την Κονελιάνο, αλλά δοκιμάζοντας να αγωνιστεί ως ακραία, κάτι που έκανε και σε ορισμένα παιχνίδια της Εθνικής γυναικών στο φετινό ευρωπαϊκό λιγκ.

«Γεννήθηκα στην Αθήνα κι από μωρό έμενα στον Βύρωνα! Η μαμά μου είναι από την Ολλανδία οπότε είμαι μισή, μισή! Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον αθλητισμό από μικρή κάνοντας ρυθμική, αλλά λόγω ύψους προφανώς και δεν μπορούσα να συνεχίσω και συνέχισα με το βόλεϊ το οποίο και με κέρδισε! Να’ ναι καλά ο μπαμπάς ο οποίος επέμενε να συνεχίσω με το βόλεϊ…», εξηγεί η Ανθή για το ως μπλέχθηκε στα δίχτυα του βόλεϊ. Ο πατέρας της αν και μπασκετμπολίστας (ξεκίνησε στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού) παρότρυνε την κόρη του να συνεχίσει στο βόλεϊ και δικαιώθηκε, ενώ πίσω από την Ανθή ακολουθεί η αδελφή Σοφία που κι αυτή παίζει βόλεϊ, ενώ αυτός που ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα είναι ο μικρότερος αδελφός Λυκούργος.

Στα 16 σου βρέθηκες στον Παναθηναϊκό, που ήταν σε μια έντονα μεταβατική περίοδο και μετά από μια διετία στα 18 στην Ιταλία. Δυο πολύ μεγάλα άλματα τα οποία κάποιοι στον αθλητισμό τους παίρνει μια ζωή για να τα κάνουν. Ήταν εύκολες αυτές οι αποφάσεις;
Η απόφαση της μεταγραφής μου στον Παναθηναϊκό ήταν σχετικά εύκολη. Όμως ήταν αρκετά δύσκολα στην αρχή διότι ήταν κάτι τελείως διαφορετικό για έμενα! Αλλά όλοι στην ομάδα με στήριξαν πάρα πολύ αυτά τα δυο χρόνια που έμεινε εκεί και με βοήθησαν να προσαρμοστώ και να ενσωματωθώ στον σύλλογο. Όσον αφορά την Ιταλία ήταν κάτι τελείως διαφορετικό! Άλλη χώρα, άλλη νοοτροπία, άλλο επίπεδο βόλεϊ και κυρίως όλα ήταν ξένα για εμένα! Ωστόσο το να αγωνιστώ εκεί ήταν το όνειρο μου από μικρή!

Πως ήταν η πρώτη χρονιά στα ξένα; Στο παρελθόν με τις Εθνικές ομάδες έτυχε να βρίσκεσαι μακριά από το σπίτι σου για αρκετές ημέρες, εβδομάδες, αλλά τώρα ήταν κάτι διαφορετικό.
Στην αρχή ήταν πάρα πολύ δύσκολα… Τα έβλεπα όλα πολύ ξένα και για να πω την αλήθεια ένιωθα πάρα την έλλειψη των δικών μου ανθρώπων. Με τον καιρό όμως έκανα φιλίες και επειδή μέσα στην ομάδα αναπτύξαμε εξαιρετικές σχέσεις η ψυχολογία μου άλλαξε και προσαρμόστηκα σ’ αυτές τις νέες συνθήκες.

Αγωνιστικά να υποθέσω ότι αυτό που έζησες φέτος απέχει πάρα πολύ από τα ελληνικά δεδομένα;
Αγωνιστικά ήταν πολύ διαφορετικά. Ακόμα και στην προπόνηση ήταν όλα διαφορετικά, ένας τελείως διαφορετικός κόσμος, αφού ακόμη και στην προπόνηση υπήρχε πολύ μεγάλη ένταση. Στο παιχνίδι δεν το συζητώ, αλλά ήξερα από την αρχή που έπαιρνα αυτή την απόφαση ότι θέλει πολύ δουλειά για να σταθείς σε τέτοιο επίπεδο.

Τι ήταν αυτό που σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση από την ιταλική Α1;
Ίσως φανεί περίεργο, αλλά την μεγαλύτερη εντύπωση μου έκαναν τα λίμπερο! Όλες οι ομάδες είχαν λίμπερο απίστευτου επιπέδου με πολύ ψηλά επίπεδα υποδοχής.

Πως σε αντιμετώπισαν οι υπόλοιπες αθλήτριες της ομάδας, η οποία είχε πολλές ξένες κι εσύ ήσουν η πιο μικρή από το ρόστερ τους;
Με είχαν σαν το μικρό τους. Ότι χρειαζόμουν το είχα και με βοήθησαν πάρα πολύ τόσο σαν αθλήτρια όσο και σαν άνθρωπο.

Ήταν δύσκολη η προσαρμογή από την πολύβουη Αθήνα σε μια μικρή πόλη των 36 χιλιάδων κατοίκων;
Ε, η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ ήρεμα. Στην αρχή μου άρεσε όμως την Αθήνα δεν την αλλάζω και υπήρχαν πολλές στιγμές που μου έλειπε.

Πως ήταν η καθημερινότητα σου στην Ιταλία και τι σου έλειψε περισσότερο από την Ελλάδα (πέραν της οικογένειας και των φίλων);
Ήταν δύσκολη διότι το πρόγραμμα μας ήταν πολύ πιεσμένο κι όταν είχαμε ρεπό συνήθως κοιμόμουν. Από κει και πέρα μου έλειψαν οι συνήθειες της καθημερινότητας που έχουμε εμείς στην Ελλάδα. Το πως διασκεδάζουμε, το πως καθόμαστε με τις ώρες πίνοντας καφέ κάτι που δεν γίνεται στην Ιταλία (γέλια). Κι όσο καλή κι αν είναι η ιταλική κουζίνα σίγουρα μου έλειψε και το ελληνικό φαγητό.

Στην ανακοίνωση της ανανέωσης του συμβολαίου σου με την Κονελιάνο αναφέρεται ότι την επόμενη σεζόν ο προπονητής του σε προορίζει ή σκέφτεται να σε μεταφέρει στη θέση της ακραίας. Είναι κάτι που έχετε συζητήσει και θα σε ενδιέφερε να το δοκιμάσεις;
Ναι αποφασίσαμε να δουλέψουμε ως ακραία κι αυτό είναι μια νέα πρόκληση. Τους τελευταίους μήνες δούλευα καθημερινά στις προπονήσεις και στο κομμάτι της υποδοχής και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε.

Ήδη πάντως δοκίμασες τον εαυτό σου σ’ αυτή την θέση στα πρόσφατα παιχνίδια της Εθνικής γυναικών στο ευρωπαϊκό λιγκ. Τι αίσθηση σου άφησαν αυτές οι πρώτες εμπειρίες;
Στην αρχή ήταν λίγο περίεργο γιατί πέρα από τις προπονήσεις δεν είχα παίξει σε κάποιο αγώνα και το έκανα στην Εθνική που. Γενικά όμως μου άρεσε και μου άφησε πολύ ευχάριστη αίσθηση. Με την κυρία Μπαρζούκα είχα δουλέψει λίγο όταν ήμουν πιο μικρή αλλά το είχα εγκαταλείψει.

Αν σε ρωτούσα ακραία ή διαγώνια τι θα απαντούσες;
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε τείνω προς το ακραία, αλλά θα μπορώ να πω με σιγουριά μετά το τέλος της φετινής σεζόν.

Η Εθνική έφτασε μέχρι τους «4» του ευρωπαϊκού λιγκ πετυχαίνοντας την καλύτερη της επίδοση στην διοργάνωση. Είσαι ικανοποιημένη από αυτά που πετύχατε και τι πιστεύεις ότι μπορεί να κάνει η ομάδα στο μέλλον;
Είμαι ικανοποιημένη γιατί πιστεύω ότι κάναμε καλή δουλειά αν και θεωρώ ότι αν είχαμε λίγο περισσότερο χρόνο στην προετοιμασία και γενικά υπήρχαν κάοιες λεπτομέρειες ίσως να μπορούσαμε το κάτι παραπάνω. Αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε ατομικά και έχουμε χρόνο ικανό για να δουλέψουμε σαν ομάδα, μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλό. Το να συμμετέχουμε σε μεγάλες διοργανώσεις είναι από μόνο του σημαντικό και πιστεύω ότι σιγά, σιγά θα τα καταφέρουμε.

Κι αυτό το καλοκαίρι, όπως και τα περισσότερα καλοκαίρια τα τελευταία χρόνια, το πέρασες σε ξενοδοχεία, αεροδρόμια, γήπεδα. Αισθάνθηκες κάποια στιγμή ότι έχεις… μπουχτίσει;
Από πολύ μικρή έχω χάσει πολλά πράγματα, προσωπικές στιγμές, αλλά ποτέ δεν έχω πει «βαρέθηκα»!. Εντάξει κάποιες στιγμές σκέφτεσαι από μέσα σου «θα ήθελα να είμαι σε μια παραλία ή να πάω μία βόλτα με φίλους», αλλά δεν μετανιώνω για τις θυσίες που έχω κάνει και για αυτές που θα κάνω.

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/