Δυο ημέρες πριν το πρώτο σερβίς στη βόλεϊ λιγκ κι αφού η ΕΕΑ δεν μας επεφύλασσε κάποια δυσαρέστη έκπληξη, οριστικοποιήθηκε ότι το φετινό πρωτάθλημα θα διεξαχθεί με 10 ομάδες.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Κανονικά όλοι θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε γι’ αυτή την εξέλιξη, ωστόσο συμβαίνει το αντίθετο, αλλά το γιατί θα το αναλύσουμε σε ένα από τα επόμενα κείμενα μας με αφορμή το πρώτο σερβίς στη βόλεϊ λιγκ.
Σήμερα θα επιχειρήσουμε μια πρώτη εκτίμηση των 10 ομάδων, αν και η αλήθεια είναι ότι για τις περισσότερες δεν υπάρχει αξιόπιστο δείγμα γραφής…
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Η περσινή επιστροφή του στην κορυφή ήταν μια δικαίωση των προσπαθειών που έκανε την προηγούμενη τριετία,ωστόσο ήταν και μια επιβράβευση της βολεϊκής λογικής με την οποία χτίστηκε η ομάδα.
Λογική πάνω στην οποία στηρίχθηκε και το φετινό χτίσιμο με τον Ολυμπιακό να μην επαναπαύεται στην περσινή επιτυχία. Ο υγιής Σμιτ είναι κατά πολύ ανώτερος του Οϊβάνεν και μπορεί ο Τερβαπόρτι να μην είναι Ντζίζγκα, αλλά από πλευράς σταθερότητας είναι καλύτερος από τον Πολωνό. Το μεγάλο στοίχημα του Μουνιόθ πάντως είναι οι Κουμεντάκης, Φράγκος που διεκδικούν τη θέση του παρτενέρ του Ράουβερντνικ, αλλά κι οι δυο ξέρουν ότι πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν πέρα από αγωνιστικές ικανότητες και ηγετικά χαρακτηριστικά.
ΠΑΟΚ
Αυτό που έχει πετύχει την προηγούμενη τετραετία δεν έχει προηγούμενο με τρία σερί πρωταθλήματα και ένα κύπελλο… Κι ο Ηρακλής είχε 6 συνεχόμενους τελικούς (από την σεζόν 1997-1998 έως την σεζόν 2002-2003) αλλά τον πρώτο του τίτλο τον πήρε το 2002. Το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ ήταν να αντιδράσει μετά την περσινή απώλεια του πρωταθλήματος (που ήταν απολύτως φυσιολογικό μετά τα εγκλήματα του καλοκαιριού) και η αλήθεια είναι ότι το έκανε με εντυπωσιακό τρόπο. Ο επαναπατρισμός των Τζούριτς, Φιλίποφ (με τα μεγάλα προσωπικά κίνητρα) και το ριζικό λίφτινγκ (Γκόρτσανιουκ, Όκολιτς, Μάρκεζ) με μικρές δόσεις από το παρελθόν (Χιμένεθ, Τακουρίδης, Σαφράνοβιτς) έχουν δημιουργήσει μια ομάδα με πολλές προοπτικές η οποία χρειάζεται υπομονή. Αν την δείξουν αυτοί που πρέπει τότε σίγουρα το φινάλε αναμένεται συναρπαστικό.
AEK
Αφού πέρασε το σκόπελο του καλοκαιρού με το βουνό των χρεών και πήρε στο παρά ένα το πιστοποιητικό από την ΕΕΑ μπορεί να ελπίζει σε μια καλή χρονιά!
Για την Ένωση που εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί μια ομάδα ασανσέρ, η φετινή χρονιά θα κρίνει πολλά, ωστόσο από τη στιγμή που μπήκε στη γραμμή εκκίνησης, μοιάζει να έχει ένα μικρό προβάδισμα στη μάχη της 4άδας.
Αν μάλιστα ο Αργεντινός πασαδόρος Ελγκάρντο Λιόκα είχε δείξει καλύτερα στοιχεία θα υπήρχε μεγαλύτερη αισιοδοξία, όμως ο Δρογκάρης έχει πια την εμπειρία για να κουμαντάρει ένα τέτοιο καράβι, ενώ ο Τζιουμάκας στην επιστροφή του μετά από 5 χρόνια στην Ελλάδα θέλει να δώσει απαντήσεις. Το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι η έλλειψη ποσοτικών και ποιοτικών εναλλακτικών λύσεων, αλλά και το γηπεδικό (κανείς δεν ξέρει ακόμη που θα έχει έδρα).
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Αφού έσωσε πέρσι την παρτίδα στο… παρά ένα, η έλευτση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στα διοικητικά δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες που αρχικά δικαιώθηκαν με τις αφίξεις των Γιοορντάνοφ, Πελεκούδα, Ζήση… Ωστόσο η επιλογή του Δημήτρη Ανδρεόπουλου να πορευτεί με βασικό δίδυμο ακραίων τους τον 17χρονο Χαράλαμπο Ανδρεόπουλο και τον 18χρονο Αλέξανδρο Ράπτη λογικό είναι να χαμηλώνει τον πήχη. Οι δύο μικροί θεωρούνται και είναι τα μεγαλύτερα ταλέντα (μαζί με 2-3 ακόμη), ο Ανδρεόπουλος τζούνιορ θα παίξει για 3η χρονιά στη βόλεϊ λιγκ, αλλά ο Ράπτης για πρώτη και το αν θα μπορέσουν να σηκώσουν το βάρος είναι ένα μεγάλο ερώτημα.
Ο χρόνος σίγουρα θα δουλεύει υπέρ του, αλλά μια κακή εκκίνηση μπορεί να μεγαλώσει την πίεση.
ΗΡΑΚΛΗΣ
Πέρσι τα χάλασε στο τέλος, αφού ναι μεν έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά στο πρωτάθλημα αν και με πλεονέκτημα έδρας έμεινε εκτός τετράδας…
Φέτος με νέο δίδυμο ακραίων (Κλίντι, Σωτηρίου) με σταθερό βασικό κορμό (Προύσαλης, Αρμενάκης, Μπαμπαλιούτας) και ένα ρόστερ με πολλά νέα παιδιά ελπίζει ότι δεν θα κάνει το ίδιο λάθος.
Αν αντέξει οικονομικά (και οι διοικούντες στηριχθούν) τότε μπορεί να φτάσει ψηλά.
ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΣΥΡΟΥ
Μία ακόμη ομάδα σε… μεταβατικό στάδιο. Μετά από ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι με διοικητικές εξελίξεις που έφεραν μεγάλη καθυστέρηση στον μεταγραφικό η έλευση του Νίκου Ζαλμά άλλαξε το σκηνικό.
Κι ίσως η πιο σημαντική κίνηση να προέκυψε από ένα αναπάντεχο πρόβλημα καθώς η μη έκδοση βίζας στον Κενυάτη διαγώνιο Μάικ Τσάμος έφερε στην Ερμούπολη τον Τόμο Ντόκιτς.
Ο Σέρβος γύρισε σπίτι του και σ’ αυτό το πρωτάθλημα μπορεί να κάνει τη διαφορά καθώς ο Φοίνικας έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα εξάδα (Λέσκοφ, Χήρας, Βουλκίδης, Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Εβάντρο) όχι όμως και σοβαρες εναλλακτικές λύσεις.
ΑΟ ΚΗΦΙΣΙΑΣ
Κάθε χρονιά που ξεκινάει μοιάζει να είναι πιο δύσκολη από την προηγούμενη και στο τέλος μας… διαψεύδει. Από τη στιγμή που παραμένει στο Ζηρίνειο (από φέτος θα το χρησιμοποιεί και στην Α’ φάση των πλέι οφ) έχει μεγάλο πλεονέκτημα, ενώ ο Αρσενιάδης έχει φτιάξει ένα ενδιαφέρον ρόστερ. Σταθερή αξία από πέρσι οι Νικολάκης, Χαντ, πρόκληση το ελληνικό δίδυμο ακραίων Ρουμελιωτάκη, Σπυριούνη και Βραζιλιάνικο δίδυμο στο κέντρο (Ρεκ, Ολιβέιρα) με μοναδικό σοβαρό μπακ απ τον Χρίστο Μπέλο…
ΠΑΜΒΟΧΑΪΚΟΣ
Ελλάδα, Βραζιλία συμμαχία! Ο Κώστας Δεληκώστας εμπιστεύτηκε αυτή τη φορά μόνο την συγκεκριμένη αγορά επιλέγοντας να φέρει τρεις συμπατριώτες του Γκλάντστοουν (ο μόνος ξένος που έμεινε από πέρσι), ωστόσο λίγο πριν την εκκίνηση της σεζόν η ατυχία χτύπησε την πόρτα της ομάδας με τον τραυματισμό του Παλέντζα (οστικό οίδημα). Ο Νίκος Ρουμελιώτης στα 40 του ήρθε ως λύση ανάγκης κι όσο κι αν το λέει η καρδιά του δεν ξέρουμε πόσο θα αντέξει το σώμα του. Σίγουρα ο Παμβοχαϊκός ήταν (και εξελίχθηκε) σε ένα από τα μεγάλα ερωτηματικά…
ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ
Χρονιά μεγάλων αλλαγών στον Εθνικό που θέλει να αποφύγει τα περσινά (σώθηκε στο τέλος των πλέι άουτς) με τον Σάκη Μουστακίδη για μια ακόμη χρονιά στον πάγκο του. Η έλευση 4 ξένων δείχνει εν μέρει και μια αλλαγή φιλοσοφίας (στηριζόμαστε στα δικά μας παιδιά) ενώ οι Θρακιώτες ποντάρουν πολλά στην εμπειρία του Ριζόπουλου και στόχος είναι να ξεμπλέξουν από τα σενάρια της παραμονής όσο πιο γρήγορα γίνεται…
ΑΕ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
Στην επιστροφή της στη μεγάλη κατηγορία μετά από πολλά χρόνια, ελπίζει ότι θα μπορέσει να διατηρηθεί σ’ αυτή.
Επανέφερε στη Θράκη τους αδελφούς Δαλακούρα (τον Κώστα από την Γερμανία, τον Ανέστη από τον Παμβοχαϊκό) και γενικά έχει πολλούς πρώην παίκτες του Εθνικού Αλεξανδρούπολης , έφερε τον πρώτο παίκτη από την Ρουάντα που θα αγωνιστεί στην Ελλάδα (ο διαγώνιος Νέλσον Νουράνγκουα) και στηρίζει πολλά στην προσπάθεια για την παραμονή στην εμπειρία του Βραζιλιάνου πασαδόρου Ρενάν Μπερτασόνι.
