Χρυσό μετάλλιο η σημαία

Ο Μήτρογλου, ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης και οι άλλοι ακριβοπληρωμένοι αστέρες του ελληνικού αθλητικού star system είναι η μία όψη του ελληνικού αθλητισμού. Η άλλη είναι η Παναγιώτα Τσακίρη. Η σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Αγώνες του Σότσι, που αρχίζουν την άλλη εβδομάδα. Η αθλήτρια που πριν καλά καλά κλείσει τα 24 χρόνια της θα έχει πάρει μέρος σε τρεις συνεχόμενες διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων! Η κοπέλα που αντί να προπονείται αυτό τον καιρό, δουλεύει, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να υποστηρίξει την προσπάθειά της!

συνέντευξη στον Δημήτρη Χρυσάνθη
[email protected] follow me @dchryss

Λίγες μέρες πριν αναχωρήσει για το Σότσι, κατ’ ευθείαν από τη δουλειά της, όπως λέει, η Παναγιώτα Τσακίρη μιλάει στο Sportsfeed.gr για την Oλυμπιακή εμπειρία της και εξηγεί πόσο δύσκολο είναι να κάνεις αγωνιστικό σκι στην Ελλάδα…

Σε ηλικία μόλις 24 ετών παίρνεις μέρος σε τρίτη συνεχόμενη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων. Μεγάλο επίτευγμα, δε νομίζεις;
Η αλήθεια είναι ότι άρχισα να ασχολούμαι με το αγωνιστικό σκι αρκετά μεγάλη, στα 14 χρόνια μου. Μετά από ενάμισι χρόνο προέκυψε η πρώτη συμμετοχή μου, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τορίνο, αλλά μου φάνηκε φυσιολογικό, γιατί οι γονείς μου ασχολούνται πολλά χρόνια με το σκι, η ζωή μου όλη περιστρέφεται γύρω από το σκι και δεν αισθάνθηκα ότι κάνω κάτι ιδιαίτερο. Τώρα που το συνειδητοποιώ, όμως, είναι πράγματι σημαντικό και νιώθω χαρούμενη. Πόσω μάλλον αν σκεφτείς ότι στο άθλημά μου και μόνο η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι σπουδαίο επίτευγμα.

Νιώθω πολύ περήφανη και ανυπομονώ πλέον να φτάσουμε στο Σότσι και να πάρω στα χέρια μου την ελληνική σημαία! Θα είναι το δικό μου χρυσό μετάλλιο στους αγώνες

Στο Βανκούβερ πέτυχες μαζί με τον πατέρα σου κάτι επίσης πολύ σπουδαίο. Γίνατε οι πρώτοι μπαμπάς και κόρη που πήραν μέρος ποτέ σε Ολυμπιακούς Αγώνες! Άλλο ρεκόρ αυτό…
Και πάλι, τότε δεν πίστευα ότι κάναμε κάτι ιδιαίτερο. Με τον πατέρα μου κάναμε μαζί προπόνηση επί χρόνια και τον έβλεπα πιο πολύ σα συναθλητή μου, όχι σαν πατέρα μου. Ένιωθα λοιπόν ότι ήταν φυσιολογικό να πάμε να αγωνιστούμε μαζί με τον συναθλητή μου. Όταν όμως φτάσαμε στο Βανκούβερ, έπεσαν πάνω μας οι κάμερες και οι δημοσιογράφοι και διαπιστώσαμε πόσο μεγάλο ενδιαφέρον έδειχναν για μας τα ξένα μέσα ενημέρωσης, αισθάνθηκα ότι πράγματι κάναμε κάτι μοναδικό.

Και τώρα θα είσαι η σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στο Σότσι…
Ναι, μου το ανακοίνωσαν πριν από λίγο. Νιώθω πολύ περήφανη και ανυπομονώ πλέον να φτάσουμε στο Σότσι και να πάρω στα χέρια μου την ελληνική σημαία! Θα είναι το δικό μου χρυσό μετάλλιο στους αγώνες.

Και στην πίστα των αγώνων τι προσδοκάς να πετύχεις;
Η αλήθεια είναι το καλοκαίρι έκανα καλή προπόνηση και το φθινόπωρο στους αγώνες που πήρα μέρος στο εξωτερικό έφερα ορισμένα πολύ καλά και υποσχόμενα αποτελέσματα. Όμως τους τελευταίους δύο μήνες λόγω της δουλειάς, δεν μπόρεσα να κάνω προπόνηση…

Τι εννοείς; Δουλεύεις αυτό τον καιρό;
Ναι. Έχουμε μια οικογενειακή επιχείρηση στο χιονοδρομικό κέντρο του Μπάνσκο της Βουλγαρίας. Ενοικιάζουμε εξοπλισμό για σκι. Θεωρητικά είναι η ιδανική δουλειά για μένα, αφού είμαι δίπλα στο χιόνι. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορώ να κάνω σκι, γιατί πρέπει να βρίσκομαι όλη μέρα στο μαγαζί.

Και δεν προπονείσαι; Δηλαδή θα πας από τη δουλειά κατ’ ευθείαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Κάπως έτσι. Δυστυχώς, αν δεν δουλέψω, θα πρέπει να πάψω να ασχολούμαι με το σκι. Γιατί αλλιώς δεν μπορώ να καλύψω τις ανάγκες για τον εξοπλισμό και την προπόνησή μου.

Μα, σε λίγες μέρες αρχίζουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Υποτίθεται ότι θα έπρεπε να κάνεις φουλ προπόνηση τώρα, έτσι δεν είναι;
Έφυγα στο εξωτερικό μετά τα μέσα Δεκεμβρίου για προπονήσεις, αλλά γύρισα πριν από μία εβδομάδα. Δεν ήθελα να γυρίσω, ήθελα να μείνω κι άλλο, να δουλέψω περισσότερο. Έπρεπε όμως να επιστρέψω στη δουλειά. Και να σου πω και κάτι; Και στο Σότσι που θα είμαι, θα έχω στο νου μου τη δουλειά. Και δεν είμαι μόνο εγώ που νιώθω έτσι. Όλοι οι Έλληνες συναθλητές μου τα ίδια έχουν στο μυαλό τους. Σκέφτονται ότι οι γονείς τους δεν μπορούν να πληρώνουν μια ζωή τα έξοδά τους για προπόνηση και ότι πρέπει να δουλέψουν για να αντεπεξέλθουν. Δεν θέλουμε να φεύγουμε από τις προπονήσεις, γιατί είμαστε πραγματικά καλοί. Στους αγώνες όπου μετέχουμε δεν είμαστε τελευταίοι και έχουμε δυνατότητες να βρεθούμε ακόμα και μέσα στους 30-40 κορυφαίους του κόσμου. Αλλά χωρίς σωστή προπόνηση αυτό δεν γίνεται.

Δεν υπάρχει κανείς εδώ για να σας υποστηρίξει;
Το μόνο που μπορεί να καλύψει η ελληνική ομοσπονδία είναι τα έξοδα των αποστολών και των προπονήσεων στο εξωτερικό. Έχουμε και μια μικρή στήριξη από τη διεθνή ομοσπονδία. Αλλά για το κάτι παραπάνω, για να πάρουμε εξοπλισμό ή άλλα αναγκαία εφόδια για την προπόνηση πρέπει να βάλουμε από την τσέπη μας. Ο μεγαλύτερος χορηγός μου είναι η οικογένειά μου κι εγώ, φυσικά, που δουλεύω. Φέτος βρέθηκε και μια τοπική εταιρεία της Δράμας, απ’ όπου κατάγομαι, και έδωσε μια μικρή βοήθεια. Υπάρχουν και οι Ολυμπιακές υποτροφίες, που δίνει η ΕΟΕ, αλλά σε μένα για κάποιο λόγο που δεν ξέρω δεν έδωσε, παρ’ όλο που ήταν γνωστό εδώ και καιρό ότι θα πήγαινα στους Αγώνες. Τέλος πάντων….

Νιώθεις αδικημένη σε σχέση με άλλους αθλητές άλλων αθλημάτων;
Βλέποντας τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας, δεν μπορώ να παραπονεθώ ότι το κράτος δεν μας βοηθά. Η ομοσπονδία κάνει ό,τι μπορεί και η αλήθεια είναι πως αν άλλες μεγαλύτερες ομοσπονδίες, όπως της κολύμβησης ή της καλαθοσφαίρισης, έχουν τόσα οικονομικά προβλήματα, η χιονοδρομία, που δεν είναι τόσο δημοφιλές άθλημα στην Ελλάδα, δεν μπορεί να έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις. Ίσως θα μπορούσε να γίνει λίγο διαφορετική διαχείριση των διαθέσιμων χρημάτων. Γιατί κι εμείς είμαστε αθλητές στο κάτω κάτω…

Το λες με κάποιο παράπονο αυτό…
Έχω διαβάσει στο παρελθόν κάποια σχόλια ότι η ομοσπονδία των χιονοδρομιών διαθέτει χρήματα του κράτους σε αθλητές που δεν έχουν ούτε σπουδαίες επιδόσεις ούτε επιτυχίες, άρα κακώς υπάρχει και επιχορηγείται από το κράτος. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Εμείς δουλεύουμε και πληρώνουμε από την τσέπη μας για να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και να μπορέσουμε να σταθούμε στις διεθνείς διοργανώσεις, δίχως να έχουμε παρά πολύ μικρή μόνο υποστήριξη από το κράτος. Καλό θα ήταν λοιπόν να δει ο κόσμος τη θετική πλευρά της προσπάθειάς μας. Είναι κρίμα να καταδικάζεται έτσι ο αθλητισμός…

Δεν μου είπες, όμως, τι προσδοκάς να πετύχεις στο Σότσι; Και σε ποιο άθλημα θα πάρεις μέρος; Στο δίαθλο, όπως στις δύο προηγούμενες διοργανώσεις;
Όχι, γιατί δεν απέκτησε η χώρα μας δικαίωμα να συμμετάσχει σε αυτό το αγώνισμα. Θα πάρω μέρος στο σπριντ. Βέβαια, δεν είναι το αγώνισμα που με αντιπροσωπεύει, αλλά δεδομένων των συνθηκών θα προσπαθήσω να πετύχω το καλύτερο δυνατό.

Που είναι;
Δεν μπορώ να πω ακριβώς, γιατί μετέχουν πολλοί αθλητές. Στόχος μου πάντως είναι να μπορέσω να ανταγωνιστώ και να κερδίσω επαγγελματίες αθλητές, τους οποίους έχω κερδίσει και σε αγώνες που έδωσα νωρίτερα. Γενικά πάντως νιώθω χαρούμενη που θα είμαι στο Σότσι και θα κάνω ό,τι μπορώ για τον εαυτό μου και να εκπροσωπήσω επάξια την οικογένειά μου και τη χώρα μου.

Ανησυχείς καθόλου με αυτά που ακούγονται για την ασφάλεια των Αγώνων;
Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι. Πάντα πριν από τόσο μεγάλες διοργανώσεις ακούγονται τέτοια πράγματα. Η Ρωσία είναι μια δυνατή χώρα και είμαι σίγουρη ότι έχει προετοιμάσει μια σπουδαία διοργάνωση και θα προστατέψει τους αθλητές.

Οι γονείς σου θα έρθουν στο Σότσι;
Όχι, γιατί κάποιος πρέπει να μείνει πίσω στο μαγαζί. Άλλα έχουν ετοιμάσει στο Μπάνσκο πάρτι. Θα στήσουν γιγαντοοθόνη για να παρακολουθήσουν με τον κόσμο τους Αγώνες και να νιώθουν ότι είναι κοντά μου. Και να αισθάνομαι κι εγώ ότι βρίσκονται δίπλα μου…