Παρακολουθώντας τον αριθμό συμμετοχής των αθλητών της κατηγορίας Κ18 (Παίδων -Κορασίδων) στο Διασυλλογικό πρωτάθλημα, στους ομίλους που έχουν διεξαχθεί οι αγώνες μέχρι σήμερα (1ος, 4ος, 5ος, 7ος, 10ος), παρατήρησα να επαναλαμβάνεται, η ανισομερής κατανομή συμμετοχής, σε συγκεκριμένα αγωνίσματα.
του Πλούταρχου Σαρασλανίδη
τ. Αναπληρωτής καθηγητής
προπονητικής κλασικού αθλητισμού
Ειδικότερα στα αγωνίσματα του δρόμου των 100μ., στο άλμα σε μήκος και στη σφαιροβολία η συμμετοχή των αθλητών την κατηγορία Κ18 είναι πολύ μεγαλύτερη από όλα τα υπόλοιπα αγωνίσματα. Πιο συγκεκριμένα το ποσοστό των αθλητών που έχουν αγωνισθεί στα παραπάνω τρία αγωνίσματα είναι το 42% (463 στα 100μ., 232 στο μήκος, 139 στη σφαίρα). Αντίθετα τα αγωνίσματα με τις λιγότερες συμμετοχές ήταν ο δρόμος 2000μ. με φυσικά εμπόδια (7 αθλητές), η σφύρα (26 αθλητές) και τα 400μ. εμπόδια (32 αθλητές).
Πέρα από τον αριθμό των συμμετοχών σημαντικό κριτήριο αποτελεί και ο αριθμός όσων έχουν πετύχει το όριο βαθμολόγησης. Αυτό το ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο στα αγωνίσματα με τον μικρότερο αριθμό συμμετοχών (91%), σε αντίθεση με τα αγωνίσματα με μαζική συμμετοχή (50,5%).
Προφανώς η πρώτη εκτίμηση για αυτά τα δεδομένα είναι ότι οι προπονητές προετοιμάζουν τους αθλητές τους στα πιο «φυσικά» αγωνίσματα, δηλαδή με τις λιγότερες τεχνικές απαιτήσεις… Όμως το γεγονός ότι σχεδόν το 50% από αυτούς τους αθλητές δεν «πιάνει» τα όρια βαθμολόγησης δείχνει ότι είναι σε λάθος αγώνισμα ή δεν έχουν τις ανάλογες φυσικές και ψυχικές ικανότητες για να αξιολογηθούν σε οποιοδήποτε αγώνισμα..
Αν δεχθούμε ότι το ποσοστό των μη κατάλληλων για το άθλημα δεν είναι το μεγαλύτερο, τότε έχουμε μπροστά μας το πρόβλημα την σωστής αθλητικής εξειδίκευσης.
Και εάν αυτά τα παιδιά παραμείνουν σε ένα αγώνισμα που «δεν μετράνε» αγωνιστικά το πιο πιθανόν είναι, σύντομα, να σταματήσουν αθλητισμό.
Πιστεύω ότι σημαντικό ποσοστό από αυτά τα παιδιά (αγόρια και κορίτσια) θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη αγωνιστική απόδοση σε άλλα αγωνίσματα. Για παράδειγμα στα εμπόδια ή στους δρόμους αντοχής ή στο ύψος ή σε άλλο ριπτικό αγώνισμα… Όμως αυτό σημαίνει ότι στην ηλικία του αθλητικού προσανατολισμού(Κ14) θα πρέπει να έχουν εφαρμόσει προπόνηση τεχνικής εκμάθησης από 2-3 αγωνίσματα, έτσι ώστε να έχουν την δυνατότητα να ειδικευθούν σε ένα από αυτά τα αγωνίσματα. Αυτό φυσικά απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια από τον προπονητή, στις μικρότερες κατηγορίες.
Επιπλέον η συστηματική προπόνηση βασικής αντοχής, στην κατηγορία Κ14, ανεξάρτητα από τον αθλητικό προσανατολισμό και μάλιστα σε ομαδικό επίπεδο, θα δώσει τα φυσικά και ψυχικά εφόδια για συμμετοχή και πιθανή ειδίκευση σε αγώνες δρόμων αντοχής. Τα παιδιά πρέπει να τα «εκπαιδεύσουμε» και στην αντοχή. Αυτό είναι και το νόημα της πολύπλερης γύμνασης.
Πέρα από το προπονητικό σκέλος η επιλογή σε άλλα αγωνίσματα πρέπει να αποτελεί βασικό στόχο και είναι προς το συμφέρον των σωματείων για συμμετοχή στα άδεια αγωνίσματα…
