Στην Ελλάδα, υπάρχουν δύο είδη αθλητισμού. Το ένα είναι αυτό που κάποιοι πληρώνονται αδρά και είναι στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων δίχως να πετύχουν κάτι σημαντικό και το άλλο που κάποιοι παλεύουν μόνοι τους μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τη χλιδή πετυχαίνοντας ωστόσο άθλους πραγματικούς. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει (σχεδόν) το σύνολο των αθλητών των Ολυμπιακών αθλημάτων.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε καταπίεσα τον εαυτό μου να παρακολουθήσει το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης. Η αναμέτρηση ξεκίνησε στις 19.30 της Κυριακής και οι δύο συμπολίτες ακόμα “τρώγονται” (και θα συνεχίσουν για πολύ καιρό ακόμα). Ποδοσφαιριστές, παράγοντες, βετεράνοι, τοπικά μίντια, άπαντες συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν σε κάτι που καμία σχέση δεν έχει με τον αθλητισμό. Όσοι παρακολουθούν τα social media, βλέπουν ασπρόμαυρους και κιτρινόμαυρους να μαλώνουν για το ποιος την… έχει πιο μεγάλη. Τη μαγκιά. Όλοι προσπαθούν να αποδείξουν στους οπαδούς της ομάδας τους ότι είναι οι πρώτοι μάγκες. Και αν για τους παράγοντες υπάρχει το άλλοθι του τυχοδιωκτισμού, οι ποδοσφαιριστές δεν έχουν καμία απολύτως δικαιολογία. Οφείλουν να είναι αθλητές και όχι οπαδοί. Να είναι σωστά πρότυπα για τους μικρούς ποδοσφαιριστές που τους έχουν ειδωλοποιήσει. Ούτε τα μίντια έχουν δικαιολογία, δυστυχώς όμως από πάντα το αίμα ήταν αυτό που πουλούσε περισσότερο. Για τους βετεράνους τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Δηλώνουν παρών για να δείξουν στον μελλοντικό τους εργοδότη (ευσεβής πόθος) ότι είναι και αυτοί… αμάσητοι.
Σε αυτή τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου, ακόμα και τώρα σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης το χρήμα που διακινείται είναι υπερβολικό. Νεαροί ποδοσφαιριστές κυκλοφορούν με αυτοκίνητα, των οποίων το κόστος της μηνιαίας κατανάλωσης καυσίμων υπερβαίνει τα ετήσια οδοιπορικά Ολυμπιονικών και παγκόσμιων πρωταθλητών άλλων (πιο ταπεινών) αθλημάτων.
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκεια ο δισ. αργυρός παγκόσμιος πρωταθλητής και 4ος Ολυμπιονίκης του Λονδίνου στην κωπηλασία, Στέργιος Παπαχρήστος ο οποίος σε ηλικία 25 ετών αγανακτισμένος από τη στάση της πολιτείας δήλωσε πως σταματά τον αθλητισμό. Η Εθνική ομάδα της κωπηλασίας (Λευτέρης Κόνσολας και Σπύρος Γιάνναρος), θα ταξιδέψει στο Σίδνεϊ για το παγκόσμιο κύπελλο με τους Έλληνες ομογενείς της Αυστραλίας να καλύπτουν τα έξοδα. Ο ιστιοπλόος Βύρωνας Κοκκαλάνης θα προετοιμαστεί με έξοδα της ισραηλινής ιστιοπλοϊκής ομοσπονδίας. Τελειωμό δεν έχουν οι περιπτώσεις των αθλητών που παλεύουν με αξιοπρέπεια μες τη φτώχεια του ελληνικού αθλητισμού. Μακριά από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τις αθλητικές τηλεοπτικές εκπομπές.
Την Κυριακή ολοκληρώθηκαν οι 11οι χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες. Ο μοναδικός εκπρόσωπος της Ελλάδας, μια ξεχωριστή περίπτωση αθλητή, ο Μάκης Καλαράς είχε κάτι παραπάνω από εξαιρετική παρουσία στο αγώνισμα της γιγαντιαίας κατάβασης. Ο αθλητής Μάκης Καλαράς δεν υπήρξε πουθενά. Σε κανένα πρωτοσέλιδο, σε καμία αθλητική εκπομπή. Η συγκλονιστική προσπάθεια ενός αθλητή με αναπηρία που κράτησε την ελληνική σημαία ψηλά στο μακρινό Σότσι, δεν άξιζε τόσο όσο οι δηλώσεις κακομαθημένων και υπερτιμημένων ποδοσφαιριστών και οι ανακοινώσεις επιχειρηματιών που επενδύουν στο κέρδος. Συγγνώμη αλλά από όλους αυτούς, προτιμώ τον Καλαρά και όλους τους υπόλοιπους Καλαράδες του ελληνικού αθλητισμού. Αυτούς που δίνουν τον αγώνα τους γνωρίζοντας πως φέτος ο προϋπολογισμός για το σύνολο των αθλητικών ομοσπονδιών, είναι μικρότερος από το κόστος της ενδεκάδας του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟΚ.
