Αφού μάθαμε πριν μία εβδομάδα πότε θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα (2/11), σήμερα μάθαμε και το πρόγραμμα του πρωταθλήματος στην πιο άχρωμη, άοσμη κλήρωση της βόλεϊ λιγκ που έχει γίνει ποτέ (μέχρι τη στιγμή που πήραν το λόγο οι τρεις παίκτες).
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Κι
η αλήθεια είναι ότι η μοναδική ελπίδα για να δούμε κάτι καλό φέτος εναπόκειται
στα ίδια τα παιδιά που θέλουν να νιώσουν κι αυτοί σημαντικοί (όπως πρόσφατα με
την Εθνική), ως συμμετέχοντες σε κάτι πραγματικά πολύ ωραίο.
Θα
μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ένα θετικό βήμα η ομιλία του προέδρου της ΕΣΑΠ,
στην οποία για πρώτη φορά δεν ακούσαμε τις γνωστές φανφάρες για την πρόοδο του
αθλήματος και του πρωταθλήματος.
Στον
ίδιο χώρο τα προηγούμενα χρόνια (2014) είχαμε ακούσει στην ημερίδα για το
μέλλον της επαγγελματικής πετοσφαίρισης ότι έρχεται η ανάπτυξη κι ότι σύντομα
τα παιχνίδια της βόλεϊ λιγκ θα έμπαιναν και στο κουπόνι του ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ που
θα έδινε και επιπλέον έσοδα, στον ίδιο χώρα ακούσαμε πέρσι για την… απογείωση.
Σήμερα
ο ΟΠΑΠ δεν υπάρχει γενικά, η απογείωση είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο που
κυκλοφορεί και διημερίδα που προαναγγέλθηκε αντιμετωπίζεται στην ίδια λογική
(μακάρι να βγούμε ψεύτες και εδώ είμαστε να ζητήσουμε συγνώμη).
Όταν
όμως για πρώτη φορά σε μια κλήρωση πρωταθλήματος δεν υπάρχουν εκπρόσωποι όλων
των ομάδων, όταν υπάρχουν εκπρόσωποι που δεν έπρεπε να υπάρχουν, όταν στην
εκδήλωση έρχονται ελάχιστοι αθλητές, όταν στην αίθουσα αντί για χαμογελαστά
πρόσωπα το μόνο που βλέπεις είναι απογοητευμένοι άνθρωποι που δεν ξέρουν τι τους
ξημερώνει, τότε ακόμη κι η αμήχανη στιγμή της αυτοκριτικής του προέδρου της ΕΣΑΠ
δε μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς διαφορετικά.
Κι
ευτυχώς (το ξαναγράφουμε) υπήρχαν και τα τρία παιδιά (Πελεκούδας, Κοκκινάκης,
Ανδρεόπουλος) που με τα όσα είπαν, με το χαμόγελο και τη φρεσκάδα τους, έδωσαν μία
νότα αισιοδοξίας…
