Ένας πραγματικός ήρωας

Πολλές φορές, στον αθλητισμό μιλάμε για ήρωες. Για αθλητές που κερδίζουν κόντρα σε προγνωστικά με αυτοθυσία και θέληση. Πριν λίγους μήνες, όμως, επανήλθε στην επικαιρότητα ο μεγαλύτερος πραγματικός ήρωας του σύγχρονου αθλητισμού.

του Ηλία Ταταλα
[email protected]

Το όνομα «Σαβάρς Καραπετιάν» πιθανώς να μη λέει τίποτα στους Έλληνες. Ήταν Σοβιετικός παγκόσμιος πρωταθλητής της τεχνικής κολύμβησης τη δεκαετία το ’70 . Σε ηλικία 23 ετών μετρούσε 17 χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα, 10 παγκόσμια ρεκόρ και 13 ευρωπαϊκούς τίτλους. Πραγματικό φαινόμενο…
Ένα κρύο πρωινό, στις 16 Σεπτεμβρίου 1976 έκανε τη συνήθη προπόνησή του τρέχοντας κατά μήκος του φράγματος του Ερεβάν στην Αρμενία , όταν ένα τρόλεϊ που μετέφερε 92 επιβάτες βγήκε εκτός πορείας και έπεσε στα παγωμένα νερά της παρακείμενης λίμνης. Οι περισσότεροι από τους επιβάτες έχασαν τις αισθήσεις τους την ώρα που το τρόλεϊ βυθιζόταν σε βάθος δέκα μέτρων.

Χωρίς δισταγμό ο Καραπετιάν βούτηξε για να σώσει ζωές. Με τα πόδια του κατάφερε να σπάσει το πίσω τζάμι. Σε διάστημα 20 λεπτών και πραγματοποιώντας τριάντα βουτιές στα δέκα μέτρα, κατάφερε να βγάλει στην επιφάνεια περισσότερους από 20 ανθρώπους, στους οποίους έδωσε τις πρώτες βοήθειες ο αδελφός του, Κάμο Καραπετιάν. Μάρτυρας που ήταν στην άκρη της λίμνης δήλωσε ότι το σώμα του Σαβάρς Καραπετιάν είχε καλυφθεί από θραύσματα γυαλιών.
Όταν αργότερα, ρωτήθηκε ποιο ήταν το πιο τρομακτικό κομμάτι του επιτεύγματός του, ο Καραπετιάν συγκλόνισε με την απάντησή του: « Ήξερα ότι θα μπορούσα να σώσω πολλές ζωές , φοβόμουν όμως μην κάνω κάποιο λάθος. Ήταν τόσο σκοτεινά εκεί κάτω που δεν μπορούσα να δω σχεδόν τίποτα . Σε μία από τις καταδύσεις μου, κατά λάθος άρπαξα ένα κάθισμα, αντί για άνθρωπο … Θα μπορούσα να έχω σώσει μία ακόμη ζωή. Αυτό το κάθισμα στοιχειώνει τους εφιάλτες μου…».
Μετά την 30η κατάδυσή του, ο Καραπετιάν κατέρρευσε. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου οι γιατροί διαπίστωσαν ότι υπέστη πνευμονία και μόλυνση του αίματος. Δεν του έδιναν ελπίδες, όμως μετά από 46 μέρες στις οποίες ήταν σε κώμα, εκείνος ανέκτησε τη ζωή του. Επανήλθε στις προπονήσεις, έκανε το 11ο και τελευταίο παγκόσμιο ρεκόρ του και αποχαιρέτησε τις πισίνες…

Δεν ήταν αρκετό..
Ο Καραπετιάν ήταν ήρωας, αλλά για έναν ήρωα ένα κατόρθωμα δεν είναι αρκετό. Στις 19 Φεβρουαρίου του 1985 ο Αρμένης βρέθηκε κοντά σε ένα φλεγόμενο κτίριο. Μπήκε μέσα, και άρχισε να βγάζει ανθρώπους έξω από αυτό. Για δεύτερη φορά έσωσε ζωές, για δεύτερη φορά πέρασε μήνες στο νοσοκομείο, αυτή τη φορά με σοβαρά εγκαύματα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Καραπετιάν έζησε μία φυσιολογική ζωή. Άνοιξε μία εταιρία παπουτσιών στη Μόσχα και τιμήθηκε με το βραβείο «Ευ αγωνίζεσθαι» από την Ουνέσκο.

Ο αναπτήρας
Πριν λίγους μήνες, όμως, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο έδειξαν μία άτυχη στιγμή του. Επιλέχθηκε να είναι μεταξύ των πρώτων λαμπαδηδρόμων που θα μετέφεραν στους δρόμους της Μόσχας την Ολυμπιακή Φλόγα για τους Χειμερινούς Αγώνες του Σότσι. Λόγω ελαττώματος της δάδας, η φλόγα έσβησε και ο 60χρονος σήμερα Καραπετιάν πανικοβλήθηκε. Έτσι, πλησίασε έναν άνδρα της ασφάλειας και εκείνος μέσα στην άγνοιά του, άναψε εκ νέου τη δάδα χρησιμοποιώντας τον αναπτήρα του.
Ακόμη, κι έτσι, όμως, η ιστορία του Καραπετιάν επανήλθε στην επιφάνεια για να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για όλο τον πλανήτη…