Στο πόλο ούτε πού το σκέφτονται ότι μπορούν να λείψουν οι Εθνικές ομάδες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο. Στο μπάσκετ έβαλαν πλώρη για τη Βραζιλία μέσα από την επέκταση της συνεργασίας με τον Φώτη Κατσικάρη έπειτα από τα θετικά μηνύματα που έστειλε η Εθνική στο παγκόσμιο κύπελλο της Ισπανίας. Το χάντμπολ και το βόλεϊ βρίσκονται σε μία φάση ανασυγκρότησης. Οπότε δεν υπάρχουν απαιτήσεις. Αντίθετα, το ποδόσφαιρο αποτελεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες την πιο πονεμένη ιστορία για τα ομαδικά αθλήματα.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Η αντίστροφη μέτρηση για το Ρίο άρχισε, αλλά η Ελλάδα θα λείψει από το Ολυμπιακό τουρνουά. Όπως παραδοσιακά συμβαίνει εδώ και 10ετίες. Με μοναδικό διάλειμμα το 2004 όταν συμμετείχαμε ως διοργανωτές. Με μία ομάδα που δημιουργούσε προσδοκίες, αλλά στην πράξη απέτυχε παταγωδώς. Ο προπονητής Στράτος Αποστολάκης κλήθηκε να διαχειριστεί παίκτες όπως ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, πρωταθλητής Ευρώπης το ίδιο καλοκαίρι. Συμμετείχαν επίσης στην αποστολή ο Ιεροκλής Στολτίδης, ο Μίλτος Σαπάνης, ο Κώστας Νεμπεγλέρας, αλλά και οι Δημήτρης Σαλπιγγίδης, Λουκάς Βύντρα, Βαγγέλης Μόρας. Με τους τρεις τελευταίους να εξελίσσονται από την επόμενη χρονιά σε επιλογές κάθε ομοσπονδιακού προπονητή στην Εθνική ανδρών.
Η Ολυμπιακή ομάδα, όμως, απέτυχε. Απέσπασε ισοπαλία 2-2 από τη Νότιο Κορέα και ηττήθηκε 0-2 από το Μάλι και 2-3 από το Μεξικό. Αποκλείστηκε πρόωρα και κάπου εκεί έληξε και το όνειρο της διάκρισης.
Ούτως ή άλλως κάθε συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες κατέληξε άδοξα για το ποδόσφαιρο. Όχι πως συμμετείχαμε και πολλές φορές. Άλλες δύο παρουσίες είχαμε να επιδείξουμε με ισάριθμους πρόωρους αποκλεισμούς. Το 1920 στην Αμβέρσα χάσαμε στην προκριματική φάση, ενώ το ίδιο συνέβη και το 1952 στο Ελσίνκι.
Μόνο στους Μεσοολυμπιακούς Αγώνες του 1906 καταφέραμε κάτι! Η ομάδα της Αθήνας που αγωνίστηκε με τη σημαία του ΣΕΓΑΣ είχε απολογισμό μία νίκη και μία ήττα. Προκρίθηκε στον τελικό, αλλά λόγω τιμωρίας έμεινε εκτός κατάταξης. Σε αντίθεση με την ομάδα της Θεσσαλονίκης που τελούσε ακόμα υπό Οθωμανική κατοχή και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Και αυτή την ομάδα, πάντως, την αποτελούσαν αποκλειστικά Έλληνες ποδοσφαιριστές.
Η ιστορία θα επαναληφθεί και στο Ρίο! Η Ελλάδα θα λείπει από τις 16 ομάδες του Ολυμπιακού τουρνουά. Τα εισιτήρια για τη Βραζιλία θα βγουν στην Τσεχία, στα τελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ελπίδων (U21), αλλά η Εθνική μας αποκλείστηκε στα χασομέρια της τελευταίας αγωνιστικής από το γκολ που πέτυχε η Σουηδία κόντρα στην Τουρκία. Έτσι, εμείς μείναμε απλοί θεατές και των μπαράζ και της τελικής φάσης.
Το όνειρο για τη συμμετοχή του ελληνικού ποδοσφαίρου σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετατίθεται στο 2020. Αλλά και τότε με περιορισμένες πιθανότητες παρά το γεγονός ότι υπάρχει μία εξαιρετική φουρνιά ταλαντούχων παικτών που μπορούν έπειτα από 4-5 χρόνια να διεκδικήσουν διακρίσεις είτε ως ελπίδες είτε και ως άνδρες.
Οι γυναίκες έχουν προκαλέσει… λιγότερο πόνο, διότι η δική τους συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετράει μόλις 18 χρόνια. Το γυναικείο ποδόσφαιρο πήρε πράσινο φως από τη ΔΟΕ στους αγώνες του 1996 στην Ατλάντα. Συμμετείχαμε σε τελική φάση μόνο το 2004 ως διοργανωτές δίχως μάλιστα να πετύχουμε γκολ.
Όσο για το 2016, το Ρίο πέφτει πολύ μακριά. Τα εισιτήρια θα δοθούν το επόμενο καλοκαίρι στο παγκόσμιο κύπελλο που θα διεξαχθεί στον Καναδά. Αλλά οι Ελληνίδες θα δουν τη διοργάνωση από την τηλεόραση, καθώς στον 5ο προκριματικό όμιλο τερμάτισαν 5ες στις 6 ομάδες που συμμετείχαν με απολογισμό μόνο μία νίκη και αυτή την τελευταία αγωνιστική επί της Αλβανίας στη Βέροια με 4-0. Οπότε ας μην τρέφουμε αυταπάτες πώς μπορούν οι γυναίκες να καταφέρουν όσα δεν μπορούν οι άνδρες. Ίσως κάποια στιγμή να πάει η ανδρική ομάδα σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και τότε θα μιλάμε για μία σύμπτωση και όχι για μία προγραμματισμένη επιτυχία όπως συμβαίνει στο πόλο, ενίοτε και στο μπάσκετ…
