Η Σουηδέζα επταθλήτρια Νάντια Κάσαντεϊ, δίνει την πιο σκληρή μάχη της ζωής της με αντίπαλο την επάρατη νόσο. Έχει όμως κίνητρο, το υπέρτατο αθλητικό. Τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν τα κατάφερε το 2012 στο Λονδίνο, λόγω σοβαρού τραυματισμού στο πόδι και τώρα δηλώνει αποφασισμένη πως δε θα τη σταματήσει τίποτα. Ούτε ο καρκίνος.
του Θανάση Νικολάου
[email protected]
follow me @ThanNikolaou
Πριν από μερικές μέρες, στο sportsfeed.gr είχαμε γράψει για την περιπέτεια της Κάσαντεϊ στο θέμα “Ο αγώνας της ζωής της”. Προχθές η Σουηδέζα πρωταθλήτρια αποκάλυψε σε Βρετανούς δημοσιογράφους, ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον αθλητισμό παρά την επίπονη χημειοθεραπεία στην οποία υποβάλλεται. Αυτό που προκάλεσε τη μεγαλύτερη έκπληξη, είναι το γεγονός πως έχει θέσει ως στόχο τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, το 2016.
Το φαινόμενο του έπταθλου, Καρολίνα Κλουφτ έχει δηλώσει πως το κλειδί της επιτυχίας στον αθλητισμό, είναι η ικανότητα να αποφεύγεις τους τραυματισμούς. Στην περίπτωση της Κάσαντεϊ το δόγμα “Κλουφτ” δε φαίνεται να έχει εφαρμογή. Πέρσι το καλοκαίρι έχασε τους Αγώνες στο Λονδίνο λόγω σοβαρού τραυματισμού στο πόδι και φέτος παλεύει με τον καρκίνο. “Ποτέ δε θεώρησα πως έχω τελειώσει με τον αθλητισμό. Έχω ακόμα κάποια πράγματα που θέλω να πετύχω” δήλωσε η Σουηδέζα αθλήτρια που κατάφερε να πείσει τους γιατρούς να της επιτρέψουν να γυμνάζεται όποτε μπορεί και το σώμα της έχει τις αντοχές. “Θέλω να επανέλθω στην κατάσταση που ήμουν. Δεν πρόκειται να τα παρατήσω εξαιτίας του καρκίνου. Θέλω να είμαι παρούσα στους Ολυμπιακους Αγώνες του Ρίο και ξέρω πως μπορώ να τα καταφέρω”, είναι το μήνυμα που ανάρτησε το προσωπικό της ιστολόγιο, θέλοντας να δώσει δύναμη και σε όλους όσοι βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με αυτήν.
Καρκινοπαθείς και Ολυμπιονίκες
Η Νάντια Κάσαντεϊ δεν είναι η μόνη αθλήτρια που δίνει τη μάχη με τον καρκίνο έχοντας για στόχο τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Υπάρχουν και άλλοι αθλητές στο παρελθόν που τα κατάφεραν, κατακτώντας μάλιστα και Ολυμπιακά μετάλλια, έχοντας βγει νικητές από τη μάχη με τον καρκίνο.
Ματ Ίμονς (σκοποβολή): Στον 31χρονο Αμερικανό σκοποβόλο (χρυσός Ολυμπιονίκης το 2004 στην Αθήνα), διεγνώσθη καρκίνος στο θυροειδή το Σεπτέμβριο του 2010. Προχώρησε σε επέμβαση αφαίρεσης του και έμεινε εκτός προπονήσεων για τρεις μήνες, κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας του. Το 2012 επέστρεψε στην ενεργό δράση, συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.
Πετρ Κούκαλ (μπάντμιντον): Το 2010, σε ηλικία μόλις 25 ετών ανακάλυψε πως είχε καρκίνο στους όρχεις. Η πρώτη του σκέψη ήταν πως δε θα ζήσει για να προλάβει να αγωνιστεί στους Αγώνες του Λονδίνου το 2012 στο άθλημα του μπάντμιντον. Το πάλεψε και τελικά το 2012 ήταν ο σημαιοφόρος της Τσεχίας.
Έρικ Σαντό (κολύμβηση): Ακόμα ένας αθλητής ο οποίος διεγνώσθη με καρκίνο στους όρχεις. Ο Αμερικανός κολυμβητής, μία εβδομάδα πριν από τα αμερικάνικα τράιαλς για τους Αγώνες του 2008 ενημερώθηκε από τους γιατρούς για τον καρκίνο, αλλά δεν τα παράτησε. Συμμετείχε στα τράιαλς, κέρδισε την πρόκριση, αγωνίστηκε αργότερα στους Ολυμπιακούς στο Πεκίνο και όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ, υποβλήθηκε στην εγχείρηση. Για περίπου έξι μήνες ο Σαντό, ακολουθούσε επιπονη θεραυπετική αγωγή και τελικά, τέσσερα χρόνια αργότερα κατάφερε να συμμετάσχει και πάλι σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο Λονδίνο δεν κατέκτησε κάποιο μετάλλιο, όμως και μόνο το γεγονός ότι κατάφερε να συμμετάσχει, για τον ίδιο ήταν πιο σημαντικό από οποιοδήποτε μετάλλιο ή ρεκόρ.
Φιόνα Πάτερσον (κωπηλασία): Το 2006 έδωσε μεγάλη μάχη για να καταπολεμήση τον καρκίνο στον τράχηλο της μήτρας. Η Νεοζηλανδή κωπηλάτρια τα κατάφερε και την επόμενη χρονιά προσπάθησε να κερδίσει και την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Δεν τα κατάφερε, όμως δεν το έβαλε κάτω. Έχοντας απαλλαγεί οριστικά από τον εφιάλτη του καρκίνου, ξαναπροσπάθησε το 2011. Προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου και στον τελικό του της δίκοπου, κατέλαβε την πέμπτη θέση με τη συναθλήτριά της, Άνα Ρέιμερ.
Τζέικ Γκιμπ (μπιτς βόλεϊ): Ο Αμερικανός επαγγελματίας παίκτης του μπιτς βόλεϊ, ενημερώθηκε από τους γιατρούς το Δεκέμβριο του 2010, ότι έχει καρκίνο στους όρχεις. Ο Γκιμπ έκανε την εγχείρηση αφαίρεσης του όγκου, χημειοθεραπείες και επέστρεψε στην… άμμο. Συμμετείχε το 2012 στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, καταλαμβάνοντας την 5η θέση και λίγους μήνες αργότερα κατέκτησε το παγκόσμιο σιρκουί των ανδρών.
Μπράιαν Πράις (κωπηλασία): Ξεχωριστή περίπτωση αθλητή, ο Καναδός κωπηλάτης. Σε μικρή ηλικία κλήθηκε να δώσει μάχη με τη λευκαιμία. Η βαριά φαρμακευτική αγωγή που ακολουθούσε σαν παιδί, περιόρισε τη σωματική του ανάπτυξη. Με ύψος 1,62μ. και 55 κιλά βάρος, ο Πράις εκμεταλλεύτηκε τη μικρή του σωματική διάπλαση και έγινε πηδαλιούχος στην οκτάκοπο του Κανάδα. Το αποτέλεσμα; Ένα χρυσό (2008) και ένα αργυρό (2012) μετάλλιο σε Ολυμπιακούς και συνολικά οκτώ χρυσά και έξι χάλκινα μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα.
