Connect with us

STORY

Το θαύμα της Λ’ Άκουϊλα

Published

on

Το πρωί της 6ης Απριλίου 2009, η ζωή της μικρής ιταλικής πόλης Λ’ Άκουϊλα έμελλε να αλλάξει για πάντα. Στις 03:32 τα χαράματα, ένας καταστροφικός σεισμός μεγέθους 6,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ χτύπησε αλύπητα την περιοχή, αφήνοντας στο πέρασμά του θάνατο και ερείπια. Η ελπίδα, όμως, έχει τη συνήθεια να ξεπηδά μέσα από τα χαλάσματα, παίρνοντας πολλές φορές την πιο ασυνήθιστη μορφή…

Του Νίκου Κούδα
[email protected]

Ο θρυλικός προπονητής της Λίβερπουλ Μπιλ Σάνκλι είχε δηλώσει κάποτε: «Ορισμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Με απογοητεύει πολύ αυτή η άποψη. Σας διαβεβαιώ, είναι κάτι πολύ σημαντικότερο από αυτό». Στην περίπτωση της Λ’ Άκουϊλα (που στα ιταλικά σημαίνει αετός), το ποδόσφαιρο ήταν ακριβώς αυτό: η σπίθα που ξαναγέννησε την ελπίδα στις καρδιές των περίπου 70.000 κατοίκων αυτής της γραφικής, μεσαιωνικης πόλης.

Το πέρασμα του Εγκέλαδου άφησε πίσω του 309 νεκρούς, 1.600 τραυματίες εκ των οποίων οι 200 πολύ σοβαρά και γύρω στους 65.000 άστεγους. Ένας απολογισμός πραγματικά τραγικός, για μία τόσο μικρή κοινωνία.
Όταν βρίσκεσαι, λοιπόν, αντιμέτωπος με μία τέτοια ανείπωτη συμφορά, όλα τα υπόλοιπα φαντάζουν μάταια, ανάξια λόγου, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την τύχη της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας, της Λ’ Άκουϊλα Κάλτσιο 1927. Κι όμως, είναι σε κάτι τέτοιες στιγμές που το μεγαλείο του αθλητισμού, δηλαδή η ικανότητά του να ενώνει και να βοηθάει στη διαδικασία της επούλωσης, φανερώνεται πραγματικά.

«Η ποδοσφαιρική μας ομάδα ήταν εξαιρετικά σημαντική τις πρώτες μέρες μετά τον σεισμό», διηγείται ο γιατρός στο επάγγελμα Φάμπιο Γκίντο Αουρέλι, ο οποίος ήταν ο εμπορικός διευθυντής του συλλόγου εκείνη την περίοδο. «Ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας ζούσαν σαν πρόσφυγες έξω από την πόλη, κι όμως τις Κυριακές επέστρεφαν προκειμένου να παρακολουθήσουν την ομάδα τους», συνεχίζει ο Αουρέλι. «Ήταν ένας τρόπος για να δείξουν ότι ανήκουν στην πόλη τους, για να δώσουν και πάλι ένα νόημα κανονικότητας στη ζωή τους».
Έτσι, η ομάδα υπερέβη την αθλητική της ταυτότητα, λειτουργώντας ως το όχημα που θα προσέλκυε το ενδιαφέρον και τη βοήθεια του έξω κόσμου για την πόλη και τους κατοίκους της. «Η αλληλεγγύη που εισέπραξε ολόκληρη η περιοχή μας ήταν συγκινητική. Όλη η Ιταλία – και όχι μόνο – ήρθε για να μας βοηθήσει», θυμάται χαρακτηριστικά ο Αουρέλι. Όσο για την ίδια την ομάδα, έλαβε πολλές προσκλήσεις για συμμετοχή σε διάφορα τουρνουά, κερδίζοντας με τον τρόπο αυτό όχι μόνο διασκέδαση και μία πολύτιμη απόσπαση όλων από την πεζή καθημερινότητα, αλλά και τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους που χρειάζονταν για να ξανασταθεί στα πόδια της.

Τέσσερα χρόνια μετά τον σεισμό, η πόλη ακόμη παλεύει να επανέλθει στους παλιούς, κανονικούς ρυθμούς της. Περίπου 20.000 άνθρωποι περιμένουν ακόμη να επιστρέψουν στα σπίτια τους, ζώντας ακόμη στους προσωρινούς καταυλισμούς που είχαν στηθεί το 2009. Η εικόνα της πόλης μοιάζει με κτίριο «υπό κατασκευή»: εκκλησίες, σχολεία, δημοτικά κτίρια, όλα περιμένουν τους πόρους της πολιτείας για να ξαναστηλωθούν. Η κατάσταση είναι δύσκολη, κι αυτό γίνεται αντιληπτό από όλους όσους επισκέπτονται τη Λ’ Άκουϊλα για πρώτη φορά. Έτσι, και οι νεοαποκτηθέντες ποδοσφαιριστές που έρχονται να αγωνιστούν στην ομάδα, αντιλαμβάνονται ότι δεν παίζουν για έναν φυσιολογικό σύλλογο, αλλά για έναν ιδιαίτερο θεσμό, μία οικογένεια με περισσότερες ευθύνες.

Παρά την τραγωδία, η ομάδα κατάφερε να πετύχει ένα θαύμα, καθώς παρά το γεγονός ότι αγωνιζόταν στις ερασιτεχνικές κατηγορίες όταν έγινε ο σεισμός, το τέλος εκείνης της σεζόν τη βρήκε να πανηγυρίζει μία ιστορική άνοδο στην Δ’ επαγγελματική κατηγορία! Από εκεί και έπειτα η ομάδα ακολούθησε μία σταθερά καλή πορεία, πετυχαίνοντας πέρσι τον Μάιο νέα ιστορική άνοδο στην Γ’ εθνική, αποτελώντας έναν φάρο ελπίδας για τους κατοίκους της βασανισμένης πόλης.
«Μοιάζει με όνειρο», παραδέχεται ο δόκτορ Αουρέλι, αναλογιζόμενος το πόσα έχουν κατορθώσει οι «ροσομπλού» (κυανέρυθροι) μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Βασιζόμενη στην εμπνευσμένη διοίκησή της και στο μεράκι των ανθρώπων της πόλης, η ομάδα ατενίζει την επόμενη μέρα με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Η μεγαλύτερη απόδειξη αυτού του νέου αέρα που πνέει στη Λ’ Άκουϊλα είναι τα σχέδια των ανθρώπων της για το νέο στάδιο που ήδη χτίζεται. Από αυτό θα απουσιάζουν εντελώς τα κιγκλιδώματα, αφού οι διοικούντες δεν θέλουν ένα γήπεδο-φυλακή, αλλά έναν τόπο χαράς για τους οπαδούς και τις οικογένειές τους.
«Το ποδόσφαιρο πρέπει να ξαναγίνει αυτό που πραγματικά είναι: ένα παιχνίδι, μία γιορτή. Είναι ένας τρόπος για να δείξουμε ότι η τραγωδία που περάσαμε ήταν ένα μάθημα ενότητας για όλους», τονίζει ο πρόεδρος της ομάδας, Κοράντο Κιόντι, θέλοντας να καταστήσει σαφή τη φιλοσοφία της διοίκησης για το όμορφο παιχνίδι.
Μία πόλη που σημαδεύτηκε από τόσο πόνο και συμφορά και ένιωσε όσο κανείς στο πετσί της τη ματαιότητα όλων των μικρών ζητημάτων της ζωής, ίσως είναι το πιο κατάλληλο μέρος για να περάσει κανείς το μήνυμα: ότι η αγάπη, η επιμονή και η αφοσίωση σε έναν σκοπό, όσο επουσιώδης κι αν μοιάζει, μπορεί να γεννήσει θαύματα.
Όπως αναγράφεται και στον θυρεό της πόλης: «(Mens) Immota manet», δηλαδή «(Το μυαλό) Παραμένει ακλόνητο»…

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/