«Ποια Σερβία; Της πλάκας είναι. Πού να πάει μία ομάδα που στηρίζεται στον Τεόντοσιτς;». Ερωτήσεις και σκέψεις που ακούγαμε το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, τις ώρες της αναμονής για την αναμέτρηση Σερβίας – Ελλάδας στη φάση των «16» για το μουντομπάσκετ τη Ισπανίας.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Βλέπετε, η Εθνική είχε νικήσει τους Σέρβους στο τουρνουά του Πο χωρίς τον Νικ Καλάθη και τον Γιώργο Πρίντεζη. Ότι έλειπαν από τον Σάσα Τζόρτζεβιτς ο Μίλος Τεόντοσιτς και ο Νέναντ Κριστς ελάχιστα μας απασχολούσε. Για να μην πούμε ότι θεωρούσαμε πως η επάνοδος των δύο συμπαικτών έως πέρσι στην ΤΣΣΚΑ θα δημιουργούσε τρύπες στην άμυνα της Σερβίας. Άρα, θα αποκτούσαμε επιπλέον ατού στην μάχη για είσοδο στην 8άδα της διοργάνωσης.
Τελικά ο Τεόντοσιτς απέδειξε ότι ο καλός ο… Μίλος όλους τους αντιπάλους τους αλέθει και ο έμπειρος σέντερ επιβεβαίωσε ότι όταν τρώει ο Ραντούλιτσα το πολύ ξύλο, εκείνος μπαίνει και δίνει 15-20 λεπτά ποιοτικού μπάσκετ, κυρίως στην επίθεση. Είτε με τα πικ εντ ρολ που του έστηναν πότε ο Τεόντοσιτς και πότε ο Μπιέλιτσα είτε με διάφορες δικές του ενέργειες.
Πέρασε μία εβδομάδα και μάθαμε μέχρι πού μπορεί να πάει η ομάδα του Τζόρτζεβιτς που ελάχιστοι υπολόγιζαν στην αρχή της διοργάνωσης. Οι Σέρβοι έφτασαν στον τελικό, αλλά δείχνουν έτοιμοι να φτάσουν στο τέρμα του δρόμου: εκεί που βρίσκεται το ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Τι κι αν έχουν απέναντί τους την ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών που μοιάζει φτιαγμένη για να πάρει το χρυσό; Οι Σέρβοι πηγαίνουν στον τελικό για να ευχαριστηθούν το μπάσκετ, να δείξουν το ταλέντο τους και να πιάσουν στον ύπνο τους Αμερικανούς! Αν πετύχουν και τους τρεις στόχους, ο χρυσός θα αρχίσει να λάμπει στα μάτια τους! Όπως συνέβη το 2002 στην Ινδιανάπολη! Έστω και αν σε εκείνο τον τελικό, οι… Γιούγκοι χρειάστηκαν την ελληνική βοήθεια μιας και οι Αργεντινοί βλέπουν τον Νίκο Πιτσίλκα και βγάζουν σπυράκια. Σαν την μπάλα του μπάσκετ γίνονται τα πρόσωπα του Λουίς Σκόλα, του Μανού Τζινόμπιλι και της υπόλοιπης παρέας που δύο χρόνια αργότερα πήρε ρεβάνς με το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Απλά στην Ινδιανάπολη αποδείχθηκε ισχυρό το τρίπτυχο «Ελλάς, Σερβία, Ορθοδοξία»! Εκείνη η ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, άλλωστε, είχε πολλά δικά μας παιδιά.
Από το έπος στην Ινδιανάπολη πέρασαν 12 χρόνια, οι Σέρβοι δέχθηκαν πολλά χαστούκια. Αλλά τα πιτσιρίκια που αγάπησαν το μπάσκετ από τα μαγικά του Ντέγιαν Μποντιρόγκα, του Πέτζα Στογιάκοβιτς που μπήκε και στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης, του Βλάντε Ντίβατς, του Μίλος Γιάριτς και των υπολοίπων, όχι απλά πήραν τη σημαία και τη σήκωσαν ψηλά στην Ισπανία, αλλά φιλοδοξούν να γίνουν σαν τους παιδικούς ήρωές τους.
Το πίστευαν
Όταν εμείς προσπαθούσαμε να απαξιώσουμε τον Τζόρτζεβιτς και τους παίκτες του, στα αποδυτήρια της Σερβίας κάποιοι πίστευαν ότι ο ημιτελικός με αντίπαλο την Ισπανία δεν απείχε και πολύ. Δικαιώθηκαν διότι ξεπέρασαν εύκολα με 90-72 το ελληνικό εμπόδιο, ενώ έκαναν περίπατο στο δεύτερο ημίχρονο απέναντι στη Βραζιλία. «Ο Μίλος έψαχνε τους Έλληνες για να βάλει μαζί τους στοίχημα», ανέφερε το ρεπορτάζ για τον Τεόντοσιτς. Τον άνθρωπο που εξελίχθηκε σε ηγέτη της ομάδας. Του έδωσε τα κλειδιά ο Τζόρτζεβιτς και ο άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού τα κράτησε χωρίς να επιτρέψει ούτε σε έναν αντίπαλο να θεωρήσει πως μπορεί να του πάρει. Ακόμα και στον ημιτελικό με τη Γαλλία, όταν κατά γενική ομολογία κουράστηκε, σε δύο φάσεις βρήκε τρόπο να δείξει στους «τρικολόρ» ότι ήταν το αφεντικό.
Αρχικά έβαλε ένα μεγάλο τρίποντο όταν η διαφορά έπεσε για πρώτη φορά στους τέσσερις πόντους και έπειτα απάντησε με εξαιρετική οργάνωση μίας επίθεσης που κατέληξε σε καλάθι του Κριστς. Από κοντά και ο Μπόγκνταν Μπονγκάνοβιτς. Κατά πολλούς ο πιο ταλαντούχος παίκτης αυτής της ομάδας. Ο δήμιος της Εθνικής μας, αλλά και της Βραζιλίας με μεγάλα σουτ. Όλοι, όμως, αντιλαμβάνονται ότι τη διαφορά κάνει ο Τεόντοσιτς με το πιο μεστό τουρνουά της καριέρας του.
Σε πολλούς θυμίζει το 2007 και την ομάδα Νέων της Σερβίας που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της. Τότε αποφάσισαν στο Βελιγράδι ότι θα χτίσουν την ομάδα γύρω από τον Μίλος! Ένα χρόνο αργότερα, ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς κίνησε γη και ουρανό για να πάρει τον Τεόντοσιτς στον Παναθηναϊκό. Για πρώτη φορά, όμως, ένας Σέρβος παίκτης απέρριψε πρόταση του Ζοτς. «Είμαι Ερυθρός Αστέρας και πάω μόνο στον Ολυμπιακό», απάντησε ο Μίλος.
Ομάδα με τα όλα της
Οι Σέρβοι εντυπωσιάζουν στα χιαστί διότι λειτουργούν ομαδικά, δίχως να θάβουν το ταλέντο τους. Στην άμυνα στήνουν πολλές παγίδες, κυρίως όταν η μπάλα πηγαίνει στο ζωγραφιστό και εμφανίζεται βοήθεια από το 4άρι ή από το 3άρι. Εκείνη τη στιγμή απαιτείται καθαρό μυαλό από τους αντιπάλους, αλλά μέχρι τώρα μόνο οι Γάλλοι το διέθεταν και αυτοί στην 4η περίοδο. Αποδείχθηκε, όμως, αργά παρά τα πολλά τρίποντα που πέτυχαν από την αδύναμη πλευρά της σέρβικης άμυνας.
Επίσης παίζουν πολύ με την επαφή. Έχουν διαπιστώσει ότι οι διαιτητές αφήνουν το Physical Game και το επιδιώκουν όλοι οι Σέρβοι! Από τους γκαρντ όταν πρεσάρουν έως τους ψηλούς και κυρίως τον Ραντούλοβιτς. Στην επίθεση όλα περνάνε από τα χέρια του Τεόντοσιτς. Τον διευκολύνει, μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις ο Τζόρτζεβιτς, διότι τον βάζει στο 2 και αφήνει το κατέβασμα είτε για τον Γιόβιτς είτε για τον Μάρκοβιτς.
Παράλληλα βοηθούν στο κατέβασμα και στην κυκλοφορία τα τριάρια, κυρίως ο Κάλινιτς, ο οποίος αφηνιάστηκε στα χιαστί. Το κλειδί, πάντως, είναι ο Μπιέλιτσα! Συνδετικός κρίκος περιφέρειας και ζωγραφιστού, σε πολλές περιπτώσεις λειτουργεί ως δεύτερος πόιντ γκαρντ κοντά στο καλάθι. Στήνει πικ εντ ρολ και με το 5άρι και με τον πλέι μέικερ. Άλλοτε ως δημιουργός και ενίοτε ως εκτελεστής, ενώ πολλά σπλιτ βγαίνουν από τα χέρια του. «Είμαι υπερήφανος από τους παίκτες μου. Μαθαίνω απ’ αυτούς κάθε ημέρα από την έναρξη της προετοιμασίας», δήλωσε ο Τζόρτζεβιτς μετά από τη νίκη επί της Γαλλίας στον ημιτελικό.
Παίζουν για τον προπονητή
Όλοι στην αποστολή της Σερβίας, αλλά και γενικά στη χώρα θεώρησαν ως κομβικό το γεγονός της σύγκρουσης ανάμεσα στον Τζόρτζεβιτς και στον Βλαντιμίρ Μίτσοβ. Η ομάδα ετοιμαζόταν για το ταξίδι στην Ισπανία. Ο Μίτσοβ θεώρησε ότι βρίσκεται πιο ψηλά από τους υπόλοιπους και όταν τον τράβηξε ο προπονητής του στον πάγκο, τα γαλλικά άρχισαν να μπολιάζονται από τα περίφημα «πίτσκου μάτερι». Ο «Σάλε» αντέδρασε άμεσα. Έστειλε τον φόργουορντ της ΤΣΣΚΑ στο σπίτι του. Ξεκαθάρισε στους υπόλοιπους ότι εκείνος είναι το αφεντικό και τους έδωσε να καταλάβουν ότι βρίσκεται στο πλευρό τους. Οι παίκτες κατανόησαν πλήρως τη στάση του Τζόρτζεβιτς. Επηρεάστηκε, βέβαια, η λειτουργία της ομάδας στη φάση των ομίλων, αλλά ακόμα και μέσα από τις ήττες άρχισε να αναπτύσσει τα χαρακτηριστικά που την οδήγησαν στον τελικό: ομαδικότητα σε άμυνα και επίθεση, προσαρμογή στους ρόλους του καθενός και χαρακτήρα νικητή! Το τρίπτυχο που έστειλε τους Σέρβους στο βάθρο και τους επιτρέπει να αισιοδοξούν ότι το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου θα σηκώσουν στον ουρανό της Μαδρίτης τα τρία δάχτυλα, για να εκφράσουν την πίστη τους στην Ορθοδοξία και να κάνουν υπερήφανο ένα λαό που ούτως ή άλλως λατρεύει το μπάσκετ και περιμένει καρτερικά να βιώσει τις μεγάλες στιγμές που έζησε την εποχή που η μεγάλη των πλάβι σχολή παρέδιδε μαθήματα σε όλο τον πλανήτη.
