ΣΤΙΒΟΣ
24 ώρες μιας πρωταθλήτριας
Πόσο δύσκολο, πόσο επίπονο και ταυτόχρονα πόσο πολύ γεμίζει κάποιον ο πρωταθλητισμός; Την απάντηση μας τη δίνει, η Κατερίνα Δαλάκα, με την οποία περάσαμε (σχεδόν) 24 ώρες μαζί παρακολουθώντας τον… Γολγοθά μιας πρωταθλήτριας.
της Ελεονώρας Ρωσιάδου
[email protected]
Η πρωταθλήτρια του Ηρακλή υπό την καθοδήγηση του Πλούταρχου Σαρασλανίδη και ταυτόχρονα φοιτήτρια του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έχοντας αφήσει εδώ και χρόνια το πατρικό της σπίτι στην Κατερίνη μοιράζεται μαζί μας μερικές ευχάριστες αλλά και… ζόρικες καθημερινές στιγμές από τη φοιτητική ζωή μιας πρωταθλήτριας.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε από γονείς γυμναστές ιδιοκτήτες σχολής πολεμικών τεχνών στην Κατερίνη. Την ώρα που τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της έπαιζαν με κούκλες η Κατερίνα έριχνε κλωτσιές, έτσι δεν άργησε να έρθει και η μαύρη ζώνη στο τάε κβον ντο μαζί με τις πολλές διακρίσεις. Γύρω στα 10 δέκα της χρόνια αρχίζει ταυτόχρονα να ασχολείται με τον κλασσικό αθλητισμό και όταν έρχεται η ώρα να διαλέξει γιατί δεν μπορεί να αντεπεξέλθει το ίδιο καλά και στα δύο, ο στίβος είναι αυτός που την κερδίζει. Ακολουθεί ανθρώπους που της λένε ότι έχει μέλλον στους δρόμους και η επιβεβαίωση δεν αργεί να έρθει. Το 2006 πραγματοποιεί την πρώτη της συμμετοχή σε πανελλήνιο πρωτάθλημα στο δρόμο 300 μέτρων με εμπόδια και τερματίζει πέμπτη. Θυμώνει τόσο πολύ που δεν έχει βγει πρώτη και ας ξέρει μέσα της πως δεν έχει ιδέα από εμπόδια, ακόμα θυμάται μέσα στο κλάμα το μπαμπά της να την αγκαλιάζει και να της λέει πώς «δεν κερδίζουμε πάντα».
Πεισμώνει και κατεβαίνει στο πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς βγαίνοντας πρώτη πανελληνιονίκης των 300 μέτρων με εμπόδια παγκορασίδων Α’ με νέο πανελλήνιο ρεκόρ στην κατηγορία της. Το ρεκόρ μπορεί να έσπασε μετά από λίγα χρόνια, άλλα άμα είχε την ευκαιρία να ξανά συμμετέχει θα έκανε καινούριο. Ενώ βρίσκεται στην καλύτερη της φάση αθλητικά, ρισκάρει να συμμετάσχει στα 200μ. του φετινού κλειστού πρωταθλήματος στίβου, παρ όλες τις ενοχλήσεις που αισθανόταν στον δικέφαλο μυ κατά την τελευταία βδομάδα της προπόνησης. Παθαίνει τράβηγμα σε ένα άνοιγμα κατά το ζέσταμα του προκριματικού, πεισμώνει, παρακούει τον προπονητή της και μπαίνει στον αγώνα όπου και παθαίνει θλάση στον ίδιο μυ.
Το τραύμα επιτέλους επουλώθηκε και η ένταση της προπόνησης έχει βρει ξανά τους παλιούς σωστούς ρυθμούς. Όσο και αν οι υποχρεώσεις για το πτυχίο είναι πολλές και πρώτη της προτεραιότητα, οι προπονήσεις για τον επόμενο στόχο του Μπρούνο Τζάουλι στην Κρήτη συνεχίζονται κανονικά. Πριν από λίγες μέρες η χορηγία αθλητικού εξοπλισμού της εταιρίας Saycony και μια νέα συνεργασία μόλις ξεκινάει, προσφέροντας νέα χαμόγελα και ελπίδα για ένα ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα. Συναντήσαμε το κορίτσι που λίγοι θα τολμούσαν να το κάνουν να θυμώσει σε μια ακόμα έντονη μέρα του και μας πως δείχνει πως ο δρόμος της επιτυχίας δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Μία… συνηθισμένη μέρα
8:00 Ξυπνητήρι! Η μέρα ξεκινά με ένα καλό πρωινό γεύμα για να πάρει δυνάμεις. Δεν ξεχνά τον Άνταρ, τον αγαπημένο της σκύλο. Η πρώτη έστω και ολίγον μικρή βόλτα της ημέρας είναι με τον Άνταρ και στη συνέχεια το πρόγραμμα έχει… πανεπιστήμιο.
12:00 Το πρώτο μαρτύριο στο Καυτανζόγλειο. Υπό το αυστηρό βλέμμα του προπονητή της (και των Ολυμπιονικών Πατουλίδου, Κεντέρη) Πλούταρχου Σαρασανίδη, πραγματοποιείται η πρωινή προπόνηση. Η κατάσταση που επικρατεί στο Καυτανζόγλειο κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα και κυρίως πιο επικίνδυνα, για την πρωταθλήτρια των 400μ. με εμπόδια.
14:30 Νόστιμον ήμαρ. Η γλυκιά επιστροφή στο σπίτι. Μαγείρεμα και χαλάρωση για όσο χρόνο απομένει μέχρι το δεύτερο… ημίχρονο του μαρτυρίου.
16:30 Η απογευματινή προπόνηση είναι και η πιο… βαριά. Ότι υπάρχει στην αίθουσα βαρών… σηκώνεται. Η ενδυνάμωση αποτελεί βασικό στοιχείο της προπόνησης και η Κατερίνα σηκώνει δίχως την παραμικρή… γκρίνια, εκατοντάδες κιλά.
18:30 Μετά την προπόνηση, ακολουθεί ξεκουραση. Μαλλον όχι, καθώς η Κατερίνα πηγαίνει στη σχολή της για τα απογευματινά μαθήματα.
21:00 Επιτέλους παίρνει το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Ένα ελαφρύ γεύμα για βραδινό, αρκετό διάβασμα και τελικά ύπνος για ξεκούραση προκειμένου να αντέξει ακόμα μια μέρα. Άλλωστε δεν έμεινα πολλές. Μόλις 505. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.
ΥΓ. Όταν η Κατερίνα έχει ελεύθερο χρόνο (πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο) επιλέγει τις βόλτες με φίλες και να παρακολουθεί κωμωδίες στον κινηματογράφο. Άλλωστε της αρέσει να γελάει. Μετά από τόσο… πόνο στο γήπεδο, λογικό.
