American idol στον ΠΑΟΚ

Στο πρόσωπο του υπάρχει πάντα ένα ζωγραφισμένο χαμόγελο… Ακόμη και την ώρα του αγώνα όταν η μπάλα καίει στα παιχνίδια βόλεϊ με την ομάδα του ΠΑΟΚ (ή και στις προηγούμενες ομάδες του) ο Μπράντλεϊ Λόσον δείχνει να απολαμβάνει την κάθε στιγμή και κυρίως να την ζει μέσα από τη δική του λογική. Κι αν μέσα σε ένα μήνα έχει καταφέρει να δείξει μέσα στα παρκέ την σπουδαία βολεϊκή του αξία, σήμερα σας παρουσιάζουμε την άλλη πλευρά του. Την καλλιτεχνική. Και ποιος ξέρει ίσως σε λίγα χρόνια, εδώ στο Sportsfeed.gr να παρουσιάζουμε τον σπουδαίο τραγουδιστή Μπράντλεϊ Λόσον και να θυμόμαστε μία από τις πρώτες του ηχογραφήσεις που έκανε στην Θεσσαλονίκη.

του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
φωτογραφία, βίντεο Κώστας Αμοιρίδης
[email protected] follow me @amiridiskostas
[email protected]

Στα 16 του βρέθηκε μπροστά στο πρώτο μεγάλο δίλημμα της ζωή του
Το “κιθαρίστας ή ντράμερ” του Γιοκαρίνη στη δική περίπτωση είχε διαμορφωθεί σε “βολεϊμπολίστας ή τραγουδιστής” με τον Μπράντλεϊ Λόσον να επιλέγει το φιλέ αφήνοντας στην άκρη τις… νότες. Για την ακρίβεια, επέλεξε να δώσει προτεραιότητα στο βόλεϊ, αφήνοντας τα όνειρα του για καριέρα στη μουσική βιομηχανία σε δεύτερη μοίρα.
Στα 24 του χρόνια ο ακραίος του ΠΑΟΚ δεν έχει μετανιώσει ούτε στιγμή για εκείνη την επιλογή, αφού κέρδισε μια υποτροφία σε φημισμένο πανεπιστήμιο (Στάνφορντ), έγινε μέλος των εθνικών ομάδων των ΗΠΑ και πέρασε τον Ατλαντικό, ωστόσο δεν έχει εγκαταλείψει την καλλιτεχνική του φύση, αφού αν το βόλεϊ είναι η… γυναίκα του, το τραγούδι είναι η αιώνια ερωμένη του.
Και αυτό που θα μπορέσετε να αντιληφθείτε (διαβάζοντας κι ακούγοντας) είναι ότι ο άσος του ΠΑΟΚ είναι πραγματικά μια ξεχωριστή περίπτωση ενός πολυτάλαντου ανθρώπου ο οποίος είναι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και γεμάτος όρεξη να απολαύσει την κάθε στιγμή.

Από την Ανατολική Ακτή στη Χαβάη
Οι οικογενειακές τους ρίζες βρίσκονται στην Ανατολική ακτή των ΗΠΑ, ωστόσο ο παππούς του ήταν στρατιωτικός κι έτσι όταν η υπηρεσία του τον έστειλε στη Χαβάη (παραμεθόριο που θα λέγαμε και στην Ελλάδα) όλη η φαμίλια μετακόμισε εκεί. Και όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι Λόσον αγάπησαν το νησί, και αφού αγόρασαν αρχικά ένα σπίτι για τις διακοπές τους ο κύριος Γουίλιαμ (Μπίλι) Λόσον αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί και να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου.
Ο πατήρ Λόσον στα 20 του αποφάσισε να παίξει βόλεϊ, αλλά από μικρός έπαιζε μπάσο σε διάφορα γκρουπάκια, ενώ η σύζυγος του έπαιζε κιθάρα οπότε ο μικρός της οικογένειας (πριν τον Μπραντ είχαν γεννηθεί ο Μπίλι κι η Έμμι) δεν είχε και πολλές διεξόδους.
“Θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό να ακολουθώ τον πατέρα μου όταν είχε αγώνες βόλεϊ ή μπιτς βόλεϊ και πάντα στο σπίτι να τραγουδάμε όλοι μαζί…”, θα μας πει ο Μπραντ ο οποίος στα 12 του αποφάσισε να συνδυάσει βόλεϊ και μουσική. “Από 10 χρονών συμμετείχα σε διάφορες σχολικές συναυλίες παίζοντας μουσική και τραγουδώντας, ενώ στα 12 μου αποφάσισα να γραφτώ στην ομάδα βόλεϊ της γειτονιάς μου κι από τα 13 μου ήμουν μέλος της ομάδας βόλεϊ του σχολείου μου. Συμπλήρωσα μισή ζωή γεμάτη από μουσική και βόλεϊ”, λέει και ξεσπάει σε γέλια, ωστόσο πριν από 8 χρόνια βίωσε μια κατάσταση που μόνο για γέλια δεν ήταν.

Το Σαν Ντιέγκο κι η χαμένη οντισιόν
Την άνοιξη του 2006 ξεκίνησαν οι αιτήσεις συμμετοχής στο talent show American Idol κι ο Μπράντλεϊ ήταν από τους πρώτους που έστειλαν συμμετοχή. Πριν πάρει απάντηση από τους παραγωγούς του σόου, τον πρόλαβε η ομοσπονδία βόλεϊ των ΗΠΑ που τον ενημέρωσε ότι συμπεριλήφθηκε στην εθνική ομάδα παίδων και θα περνούσε το καλοκαίρι του στο Σαν Ντιέγκο.
Αμέσως άλλαξε την αίτηση του προκειμένου να συμμετάσχει στην οντισιόν που θα γινόταν εκεί.. Το αίτημα του έγινε αποδεκτό, ο πατέρας του έφτασε από τη Χαβάη στο Σαν Ντιέγκο για να τον συνοδέψει, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ επί σκηνής. “Έχουμε προπόνηση και δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια πράγματα…”, του είπε ο προπονητής του Τίνο Ρέγιες, ο οποίος δεν άλλαξε γνώμη παρά τις εκκλήσεις του. “Απογοητεύτηκα, αλλά αποδέχθηκα την πραγματικότητα. Είχα υποσχεθεί ότι θα ήμουν αφοσιωμένος στην εθνική ομάδα κι αυτό έκανα”.
Στα 18 του δικαιώθηκε με την υποτροφία (ως αθλητής βόλεϊ) στο φημισμένο Στάνφορντ (αποφοίτησε πρόπερσι με πτυχίο στις Νέες τεχνολογίες και την Επικοινωνία), αλλά πάντα αυτό που τον ηρεμούσε ήταν “η κιθάρα μου και το τραγούδι. Ακόμη και τώρα προσπαθώ να καταλάβω πως έχω καταφέρει να τα συνδυάσω και τα δύο, αλλά η αλήθεια είναι ότι η μουσική με χαλαρώνει, με βοηθάει να ηρεμήσω”.
Η μοναδική στιγμή πάντως που φάνηκε να χάνει την… ηρεμία του ήταν όταν τον ρωτήσαμε ποιος είναι ο αγαπημένος του τραγουδιστής ή μπάντα. Για δευτερόλεπτα ησύχασε, ωστόσο γρήγορα ξαναβρήκε το χαμόγελο του κι άρχισε… “Αλήθεια θα τους γράψεις όλους; (γέλια)… Λοιπόν θα μπορούσες να γράφεις για μέρες, ωστόσο από τους τραγουδιστές ξεχωρίζω τους Allen Stone, Gavin Degraw, John Legend, Sam Smith κι από συγκροτήματα τους Coldplay, Katchafire, Phoenix, ενώ πρέπει να αναφέρω ότι με αρέσει πάρα πολύ κι η μουσική του Avicii. Σταματάω εδώ γιατί σίγουρα θα αρχίσω να προσθέτω κι άλλους”.
Το πρώτο πράγμα που θα κάνει μόλις ξυπνήσει είναι να βάλει μουσική. “Το τι μουσική θα ακούσω εξαρτάται από τη διάθεση μου, αλλά ειλικρινά ακούω τα πάντα”, ξεκαθαρίζει και προειδοποιεί πως αν ο ΠΑΟΚ κατακτήσει το κύπελλο στην Καλαμάτα “αν μου προσφέρουν μικρόφωνο θα τραγουδήσω! Δεν έχω μάθει ακόμη κάποιο ελληνικό τραγούδι, αλλά κάτι θα βρω να πω”.
Στην εισαγωγή κάναμε λόγο για το χαμόγελο που είναι πάντα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του. Η εξήγηση έχει να κάνει με τις… οικογενειακές του ρίζες από την πλευρά του πατέρα του. Βλέπετε το πλήρες όνομα του είναι Bradley Colgate Lawson. «Ο πατέρας μου είναι συγγενής με τον ιδρυτή της γνωστής εταιρίας Colgate, αλλά πίστεψε με δεν έχουμε πάρει ούτε μία οδοντόκρεμα δώρο..», λέει και ξεσπά σε γέλια για μία ακόμη φορά…
Κι όπως λέει ο στίχος στο αγαπημένο του Wake me Up του Avici
“I can’t tell where the journey will end
But I know where to start…”
(Δεν μπορώ να πω που θα τελειώσει το ταξίδι, αλλά γνωρίζω από που θα ξεκινήσει).
* Η φωτογράφηση και ηχογράφηση έγινε στο ιστορικό στούντιο του Γιώργου Πεντζίκη, Magnanimous.