Connect with us

EDITORIAL

Αποστολή με καλές εντυπώσεις και στραβές φωτογραφίες

Published

on

Το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ομάδων της 1ης κατηγορίας, με τη συμμετοχή της Ελλάδας, ολοκληρώθηκε και αφού βαριέμαι να φτιάξω τη βαλίτσα μου θα γράψω τη γνώμη μου.

Τρεις μέρες στo Κλουζ Ναπόκα και πριν από ένα όχι τόσο ευχάριστο ταξίδι επιστροφής με ξύπνημα στις 6 το πρωί και ένα εξάωρο αναμονής στο αεροδρόμιο (το αγαπημένο μου), κάνουμε τον προσωπικό απολογισμό της διοργάνωσης. Αρχικά, προτείνω να γίνει καλύτερο δίκτυο για το Ελλάδα – Ρουμανία γιατί έχω σκοπό να έρθω ξανά και η μεγάλη αναμονή δε με βολεύει αλλά ας τα πάρουμε ένα-ένα και από την αρχή.

Η ομάδα

H ομάδα είχε προοπτικές όμως δεν απέδωσε στο μέγιστο. Αναποδιές, αγώνες που δε βγήκαν ή κάποια έκπληξη δεν βοήθησαν στο αποτέλεσμα. Εν τέλει η όγδοη θέση φαίνεται λίγη για μία αποστολή που έχει στη σύνθεσή της αθλητές και αθλήτριες που αγωνίζονται τακτικά σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και μεγάλες διοργανώσεις, είναι γνωστοί στο διεθνές στερέωμα του στίβου και διεκδικούν διακρίσεις. Τα… σιγουράκια δεν απογοήτευσαν και μάλιστα κατάφεραν να ξεχωρίσουν όμως χρειαζόταν η υπέρβαση σε ορισμένες περιπτώσεις. Νομίζω πως μετά από κάθε τέτοια διοργάνωση γίνεται πιο φανερό το πρόβλημα στις αποστάσεις ή τις σκυτάλες, που χρειάζεται να τους δώσουμε περισσότερη «σημασία».

Από την άλλη, δε γίνεται να μην αναγνωρίσει κανείς τη μεγάλη ψυχή των παιδιών. Πέρα από επιδόσεις και βαθμολογίες, όλοι προσπάθησαν για να δώσουν βαθμούς στην ομάδα και όλοι στις δηλώσεις τους τόνισαν την αξία των βαθμών που έδωσαν στην Εθνική. Ιδιαιτέρως εκείνοι που μπορεί να μην απέδωσαν όσο θα ήθελαν, που με πικρία και ένα αίσθημα απογοήτευσης μου έλεγαν πως οι βαθμοί που πήραν δεν θα ήταν αρκετοί. Έσπασε το κοντάρι της Πόλακ πάνω στο άλμα, ευτυχώς δεν επαναλήφθηκαν οι σκηνές του Τόρουν και η ίδια συνέχισε και έφτασε στο 4.60μ. Ο Δουβαλίδης ένιωσε τράβηγμα στον δικέφαλο μετά το τέταρτο εμπόδιο όμως, όπως μου είπε, δε μπορούσε να σταματήσει είχε την ομάδα από πίσω. Άλλοι έβλεπαν πως ο αγώνας δεν τους βγαίνει όμως δεν το παρατούσαν.

Κώστας Δουβαλίδης (φωτογραφία Έρικ βαν Λέουβεν για to sportsimages.gr)

Η Ελλάδα μπορεί να έχει ποιοτικό στίβο αρκεί να αρχίσουμε να ασχολούμαστε όλοι με τον στίβο όπως του αρμόζει. Ο βασιλιάς των σπορ δε μπορεί να μένει στο περιθώριο, τη στιγμή μάλιστα που έχουμε κορυφαία ονόματα να αγωνίζονται με τα ελληνικά χρώματα και να ανεβάζουν την Ελλάδα στο βάθρο μεγάλων διοργανώσεων.

Η διοργάνωση

Οι Ρουμάνοι διοργάνωσαν για πρώτη φορά ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και έδωσαν πολύ θετικά δείγματα. Κανένα παράπονο δεν ακούστηκε, από αθλητές, προπονητές ή παράγοντες, ενώ όλα κύλησαν βάσει προγράμματος. Οι ίδιοι είχαν πολύ μεγάλο άγχος για το πως θα καταφέρουν να φέρουν εις πέρας αυτή τη δύσκολη αποστολή όμως εν τέλει τα κατάφεραν. Πολύ καλή συνεννόηση, χωρίς προβλήματα διεξήχθησαν όλα τα αγωνίσματα, καμία καθυστέρηση, κανένα τρανταχτό λάθος και όλα αυτά εν μέσω covid-19. Ακολουθώντας το παράδειγμα των Πολωνών το πρωτόκολλό τους δούλεψε ρολόι.

Βέβαια, δε γίνεται να αφήσουμε ασχολίαστο το άδειο στάδιο. Οι θεατές επιτρέπονταν κανονικά, αφού η χώρα βρίσκεται στο πράσινο (στον επιδημιολογικό χάρτη) όμως πιστεύω πως αν παιζόταν αγώνας ποδοσφαίρου θα γέμιζαν περισσότερες θέσεις. Για να πω την αλήθεια, μου έφερε στο μυαλό εικόνες από ελληνικά στάδια.

Γίνεται να τρέχει η Φέμκε Μπολ, με αυτήν τη φοβερή -για σεμινάριο- τεχνική, να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και να μην έχει θεατές να τη παρακολουθήσουν; Γίνεται να πηδάει ο Τεντόγλου 8.38μ, να κάνει ρεκόρ διοργάνωσης και να έχει μόνο τους συναθλητές του για κερκίδα; Ή η Ελβετίδα Σαλόμι Λαν να πιάνει το Ολυμπιακό όριο, κάνοντας την καλύτερη επίδοση στην Ευρώπη και να μην έχει ένα στάδιο γεμάτο να χειροκροτήσει την υπερπροσπάθειά της; Μάλλον το έχουν κάνει να φαίνεται πολύ εύκολο και το υποτιμάμε. Δεν είναι εύκολο να πρωταγωνιστήσει κανείς σε μία ευρωπαϊκή διοργάνωση, να πιάσεις το Ολυμπιακό όριο, να καταρρίπτει ρεκόρ, να ξεχωρίζει. Η αθλητική παιδεία των Bαλκανίων δεν είναι σε καλό επίπεδο και οφείλουμε να το διορθώσουμε. Και βάζω α’ πληθυντικό γιατί δε διαφέρουμε τόσο από τους Ρουμάνους σε αυτό.

Τους δίνω όμως το ανεβασμένο εθνικό αίσθημα αφού κάθε φορά που κάποιος από τη Ρουμανία έκανε μία καλή επίδοση ή έπαιρνε την πρωτιά χαίρονταν πραγματικά. Καλή βάση για να ξεκινήσεις να αγαπάς τον στίβο.

Η πόλη

Από τις λίγες πόλεις που μπόρεσα να εξερευνήσω λίγο ενώ βρίσκομαι σε αποστολή αφού η δουλειά ποτέ δεν αφήνει χρόνο γι’ αυτό. Όμως εδώ, αν αποφάσιζα να πάω με τα πόδια στο στάδιο (πράγμα που έκανα συνέχεια), ήμουν υποχρεωμένη να περάσω μέσα από το κέντρο της πόλης. Μέσα από ένα πολύ όμορφο πάρκο (θα παραθέσω φωτογραφίες – μέτριες και λίγο στραβές λογικά γιατί τις έβγαλα εγώ αλλά θα πιάσετε το point) με μία λίμνη στην άκρη που έκαναν βόλτες μέσα με κάτι… καραβάκια; Δεν είμαι σίγουρη πως πρέπει να τα αποκαλέσω, φαίνονταν ωραία όμως. Με παπάκια (που ήμουν οριακά να πάρω ένα στο σπίτι μου για κατοικίδιο) και πολύ κόσμο τριγύρω, να απολαμβάνει τη φύση. Σε ένα σημείο είχε κάτι σαν υπαίθριο γυμναστήριο, στο οποίο κάθε φορά που περνούσα όλο και κάποιος έκανε γυμναστική. Όλα αυτά θα ήταν φοβερά αν δεν έβρεχε και κάθε απόγευμα, έτσι χωρίς κανένα λόγο μέσα στο καλοκαίρι.

Όσον αφορά στους κατοίκους, τους αναγνωρίζω το ότι οι περισσότεροι ήξεραν πολύ καλά αγγλικά και η συνεννόηση ήταν εύκολη ενώ όσοι έτυχε να γνωρίσω εγώ ήταν πολύ ευγενικοί, χαμογελαστοί, έκαναν πλάκες συνέχεια και (εννοείται) συμπαθούσαν τους Έλληνες. Επίσης, όλοι μου είπαν πως χρειάζεται βελτίωση η Ρουμανία σε πολλούς τομείς και το ότι το αναγνωρίζουν είναι η καλύτερη αρχή που θα μπορούσαν να κάνουν.

Θετικό το πρόσημο για τη συγκεκριμένη αποστολή, από όλες τις απόψεις. Από αύριο επιστροφή στη ρουτίνα μέχρι την επόμενη αποστολή, στο βαλκανικό πρωτάθλημα στη Σερβία. Να δούμε πως θα πάει κι αυτό.

ΥΓ: Ένα άγαλμα να στήσουν στο πάρκο στον Dj της αρένας, που περάσαμε ένα διήμερο λες και ήμασταν σε ελληνικό νησί για ποτάρες, Πέμπτη μεσάνυχτα. Καλύτερη μουσική κι από όταν βγαίνουμε έξω όντως για ποτά. Ελπίζω να κάνει guest και σε επόμενη διοργάνωση.

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/