Έχουν περάσει τρία 24ωρα από τον τελικό του μήκους των ανδρών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Όρεγκον. Τον τελικό που ο Μίλτος Τεντόγλου έχασε την (1η) ευκαιρία να γίνει ο Νο1 αθλητής στίβου όλων των εποχών στην Ελλάδα. Ψύχραιμα πλέον μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι ΟΚ που έχασε στον τελικό.
του – Θανάση Νικολάου
[email protected]
Επειδή στη δημοσιογραφία δεν υπάρχουν τα αυτονόητα, να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Άλλο ο πρωταθλητισμός και άλλο ο αθλητισμός. Στον πρωταθλητισμό δεν υπάρχει προσπαθειόμετρο, μετρητής likes, engagement, κορυφαία ατάκα κτλ. Υπάρχει σκορ, χρονόμετρο, μεζούρα και ψάχνουμε τον πρώτο, σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Όχι μια εβδομάδα πριν, ούτε όλο το χρόνο.
Αυτό καταγράφει η ιστορία και θα παραμείνει ως σημείο αναφοράς στον αιώνα τον άπαντα. Όλα τα υπόλοιπα είναι εφήμερα και σε κανένα βιογραφικό αθλητή ή στατιστικό βιβλίο, δίπλα στο όνομα του δεν αναγράφονται τα likes και τα motivational σχόλια «ειδικών».
Όσοι έχουν κάνει πρωταθλητισμό σε υψηλό επίπεδο γνωρίζουν καλά αν είναι ΟΚ που έχασε ο Τεντόγλου. Ακόμα και όσοι δε γνωρίζουν προσωπικά τον Τεντόγλου, μπορούν να αντιληφθούν ότι η ήττα τον πείραξε πολύ. Όσοι ήταν παρόντες στο χώρο της Εθνικής στο campus του πανεπιστημίου Όρεγκον την στιγμή που επέστρεφε ο Τεντόγλου από το στάδιο, κατάλαβαν πολύ καλά αν τον πείραξε η ήττα.
Αυτή όμως είναι η μοίρα των μεγάλων αθλητών. Δεν θα βρείτε ούτε έναν μεγάλο αθλητή που να είναι ΟΚ με την ήττα. Επειδή ακριβώς δεν το αποδέχεται ο… οργανισμός του, έχει σκαρφαλώσει στην κορυφή του κόσμου.
Το δυστύχημα είναι πως πρωταθλητισμό σε αυτό το επίπεδο λίγοι έχουν τα προσόντα, τη θέληση και τις συνθήκες να κάνουν και ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που πετυχαίνουν. Αντιστρόφως ανάλογα ΟΛΟΙ έχουν πρόσβαση στη δημόσια εκφορά λόγου. Από τον καθηγητή φυσικής αγωγής με ειδικότητα στα άλματα, μέχρι τον τύπο που το πιο κοντινό που έχει επισκεφτεί σε στάδιο, είναι τα μπιλιαρδάδικα Stadium. Στα social media ένα ονοματεπώνυμο εμφανίζεται πάνω από κάθε σχόλιο και δίχως να υπάρχουν διαπιστευτήρια, ανακυκλώνονται οι απόψεις.
Μια φίλη μου που δεν έχει δει ποτέ τον Τεντόγλου να αγωνίζεται, είδε στο timeline της το βίντεο με τις δηλώσεις του μετά τον τελικό. Το αναπαρήγαγε και σχολίασε ότι: «Αυτό το μετάλλιο είναι σαν πρώτο! Σήκωσες την Ελλάδα ψηλά!». Δεν έχει ιδέα τι προπόνηση κάνει ο Τεντόγλου και πως έφτασε μέχρι το Όρεγκον.
Κάπου αλλού διάβασα: «Ε, όχι να χάσουμε και από Κινέζο». Πρώτον, ο Κινέζος είχε ήδη δυο μετάλλια που ο Τεντόγλου δεν είχε. Αυτό του παγκόσμιου πρωταθλητή Κ20 και του τρίτου το 2015 στο Πεκίνο (σε παγκόσμιο ανδρών για τους άσχετους). Δεύτερον, ο προπονητής του έχει κερδίσει άλλα δυο χρυσά σε παγκόσμιο με τον Μάικ Πάουελ και φυσικά έχει βγάλει και το παγκόσμιο ρεκόρ (8.95μ). Τρίτον, προς τι ο πρώτος πληθυντικός; Μόνος του προπονείται και αγωνίζεται ο Τεντόγλου. Μόνος του πηδάει και κερδίζει, μόνος του χάνει, μόνος του πονάει, μόνος του όλα…
Υπάρχει και η κατηγορία σχολιασμών περί πρότυπου αθλητή, που επίσης αναπαράγεται μόνο και μόνο για το ήθος του Τεντόγλου. Για να μην μπερδευόμαστε, το αθλητικό ήθος δεν είναι στις δηλώσεις. Δεν αναφέρει αυτό ο Ολυμπιακός όρκος. Το αθλητικό ήθος είναι η καθαρότητα του αθλητή και ο τίμιος αγώνας. Ναι, εκεί ο Τεντόγλου διαπρέπει και είναι πραγματικά πρότυπο για τα παιδιά. Τους δείχνει το δρόμο της αρετής. Αυτό θα πρέπει να προβάλλεται και όχι τα μαύρα γυαλιά που φορούσε στην προθέρμανση, η κίνηση Λούφι στην παρουσίαση και η χαβαλέ ατάκα στο τέλος.
Δεν είναι ΟΚ λοιπόν που ο Τεντόγλου έχασε στο Όρεγκον, γιατί από όλους τους συμμετέχοντες ήταν ο μόνος που μπορούσε να πηδήξει πάνω από 8.40μ. Δεν πήδηξε, όπως δεν το έκανε και σε όλη τη σεζόν του ανοιχτού στίβου μέχρι το Όρεγκον. Δεν του βγήκε και είναι ανθρώπινο. Δε θα ήταν όμως και ντροπή να κερδίσει με 8.32μ. Το είπε μια φορά στο Τόκιο που είχε αντίπαλο τον Ετσεβαρία του 8.68μ (και 8.92μ με +3,3) και είχε δίκιο αλλά μέχρι εκεί.
Το 2003 νικητής στο παγκόσμιο ήταν ο Νουάιτ Φίλιψ, ακριβώς με 8.32μ. Ήταν ντροπή για τον σπουδαίο άλτη που κέρδισε τον τίτλο άλλες τρεις φορές με 8.60μ το 2005, 8.54μ το 2009 και 8.45μ το 2011; Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, στο συγκεκριμένο αγώνα, με συγκεκριμένες συνθήκες το 8.32μ ήταν αρκετό. Ίδιο βάρος έχει το χρυσό αν πηδήξεις 8.67μ και ο δεύτερος 8.20μ με το αν κερδίσεις τον αντίπαλο με ένα εκατοστό πηδώντας 8.18μ. Η πρωτιά είναι που μετράει και όχι το πόσο πολύ σε νίκησα. Δεν έχει επαναληπτικό για να πάρω διαφορά.
Όσο για το Quintuple (έπρεπε να καταθέσω πνευματικά δικαιώματα για τη λέξη), o Τεντόγλου μπορεί να το κάνει του χρόνου. Κερδίζει στο Μόναχο το ευρωπαϊκό και διατηρεί στην κατοχή αυτόν τον τίτλο. Το παγκόσμιο κλειστού στην Κίνα δε θα γίνει οπότε δεν τον απασχολεί. Αυτό που μένει είναι το παγκόσμιο ανοιχτού στη Βουδαπέστη (2023). Κερδίζει αυτόν τον τίτλο που του λείπει και γίνεται ο Απόλυτος.
