«Εδώ κανείς δεν κλέβει»

Καλημέρα από τη Ντόχα…

Είναι πολύ σημαντικό για την καθημερινότητα ενός πολίτη να νιώθει ασφαλής και να κυκλοφορεί σε μία μεγαλούπολη χωρίς να έχει τίποτα να φοβηθεί. Αυτό το συναίσθημα βγαίνει εδώ στη Ντόχα.

Εντυπωσιάστηκα όταν είδα στην πολυσύχναστη αγορά της Σουκ, τους μαγαζάτορες να κλείνουν τα μαγαζιά τους λίγο πριν τα μεσάνυχτα, τοποθετώντας μπροστά την πραμάτεια τους ένα σεντόνι. Αρκετά από τα προϊόντα τους (αναμνηστικά, ρούχα, τσάντες, οικιακά είδη) ήταν εκτεθειμένα. «Μα δεν φοβάσαι μήπως σε κλέψουν το βράδυ;» ρώτησα έναν μικροπωλητή. «Εδώ κανείς δεν κλέβει», μου απάντησε.

Και αυτό συμβαίνει σε μία χώρα όπου σχεδόν το 60% των κατοίκων είναι μετανάστες και πολλοί από αυτούς δουλεύουν ως ανειδίκευτοι εργάτες με χαμηλούς, για τα δεδομένα της οικονομίας του Κατάρ, μισθούς. Επομένως, εδώ η εξίσωση μετανάστης = αύξηση της εγκληματικότητας, δεν έχει βάση.

Dura lex, sed lex, έλεγαν οι σοφοί Λατίνοι. Δηλαδή, σκληρός νόμος, αλλά νόμος. Αν κάποιος κλέψει οτιδήποτε τον περιμένει ποινή φυλάκισης ενός χρόνου και απέλαση αφότου εκτίσει την ποινή. Όσο πιο σοβαρό είναι το αδίκημα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η ποινή. Άγνοια νόμου δεν συγχωρείται. Το ίδιο ισχύει για τη χρήση του αλκοόλ ή για τη βλασφημία, όπου οι ποινές γίνονται βίαιες.

Το συμπέρασμα είναι απλό και εύκολο να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε. Φιλοξενείσαι σε μία χώρα, σέβεσαι απόλυτα τους νόμους της και την κουλτούρα της. Αν διαφωνείς, απλά μην έρθεις…