Η κρίση της πανδημίας έχει ανατρέψει τα πάντα στο πέρασμά της. ‘Εχει αποδειχθεί πως είναι ένας αγώνας αντοχής και ως τέτοιον πρέπει να την αντιμετωπίσουμε.
Κανονικά αυτή την περίοδο θα προετοιμαζόμασταν για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κολύμβησης της Βουδαπέστης, θα είχαμε τα πρώτα δείγματα γραφής στο στίβο μετά τα διασυλλογικά πρωταθλήματα, θα γιορτάζαμε ήδη Ολυμπιακές προκρίσεις στην ξιφασκία, στην πάλη, στην ιστιοπλοΐα, στην κωπηλασία και στην άρση βαρών και θα αναμέναμε τις επόμενες.
Κανονικά θα είχαμε μπει σε αγωνιστικούς ρυθμούς και μάλλον θα μας έφταναν οριακά οι ώρες της ημέρας για να καλύψουμε ό,τι συμβαίνει στα Ολυμπιακά αθλήματα με ρεπορτάζ, ειδήσεις, συνεντεύξεις απόψεις, αναλύσεις. Θα είχαμε μπροστά μας τους 4 πιο δύσκολους μήνες που έχουμε περάσει στο Sportsfeed λόγω φόρτου εργασίας.
Κανονικά δεν θα αναλύαμε τους δείκτες ύφεσης του αθλητισμού, αλλά τους δείκτες ανάπτυξης πριν από το κορυφαίο γεγονός του πλανήτη.
Κανονικά όμως πολλοί συμπολίτες μας θα είχαν ακόμα τις δουλειές τους, πολλές οικογένειες θα μπορούσαν ακόμα να επιβιώσουν και πολλοί συγγενείς και φίλοι κάποιων, 140 για την ώρα, ίσως και να ήταν ακόμα κοντά μας.
Κανονικά δεν θα πέθαιναν άνθρωποι αβοήθητοι σε γηροκομεία της Μαδρίτης στην Ισπανία, δε θα υπήρχαν 13 σελίδες εφημερίδας αφιερωμένες σε αναγγελίες θανάτου στο Μπέργκαμο της Ιταλίας ούτε θα επικρατούσε ο απόλυτος τρόμος στο ανασφάλιστο λαϊκό στρώμα στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ.
Πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε μία ιεράρχηση. Δε θέλω να γράψω για το πως περνάω στην καραντίνα. Δεν δικαιούμαι να μεμψιμοιρώ για την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι γιατί α) εγώ και οι κοντινοί μου άνθρωποι είμαστε όλοι ασφαλείς και β) γιατί είμαι από τους τυχερούς που για την ώρα συνεχίζουν να εργάζονται από το σπίτι. Όλα τα υπόλοιπα είναι για την ώρα ψιλά γράμματα.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει και ότι κανείς δεν έμεινε ανεπηρέαστος. Κανείς επίσης δεν είχε εγχειρίδιο, δεν είχε σκεφτεί και επεξεργαστεί από πριν πως είναι η ζωή εν μέσω πανδημίας και πως θα πρέπει να δρα σε κάθε συνθήκη. Όλοι βρεθήκαμε ξαφνικά στην εκκίνηση ενός δρόμου αντοχής και στην αρχή μπουσουλούσαμε. Για να μάθουμε να τρέχουμε λοιπόν τα λόγια μας πρέπει να είναι μετρημένα και τα αυτιά μας ανοιχτά, κυρίως ως προς τις οδηγίες των επιστημόνων και των πραγματικών ειδικών. Υπάρχουν χιλιάδες θέματα, αθλητικά και μη, για να διαφωνήσουμε, να συμφωνήσουμε, να συγκρουστούμε ή να συζητήσουμε. Ας αφήσουμε τη μία κουβέντα παραπάνω για αργότερα, για τον τερματισμό, και ας κοιτάξουμε για την ώρα γύρω μας έτσι ώστε τα τερματίσουμε όλοι, όσο πιο ακέραιοι γίνεται.
ΥΓ: Αναζητήστε τους μοναχικούς ανθρώπους με τους οποίους είχατε συναναστροφή πιο πριν και έχετε τα μάτια σας ανοιχτά για θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Δύο λέξεις, είτε ένα «τι κάνεις;», είτε ένα «μάσκα 19» στα φαρμακεία μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
