Η Μαρία Πρεβολαράκη μιλά στο Sportsfeed.gr για τη χρονιά που φεύγει και για αυτό που περιμένει από το 2015
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Η παλαίστρα του Εθνικού, εκεί όπου δημιουργήθηκαν οι θρύλοι της ελληνικής πάλης, είναι το εφαλτήριο και της Μαρίας Πρεβολαράκη, της αθλήτριας που κρατάει ψηλά το άθλημα τα τελευταία χρόνια σε διεθνές επίπεδο.
Εκεί ακούει τις ιστορίες και τις συμβουλές του Στέλιου Μηγιάκη και των άλλων σπουδαίων πρωταθλητών του παρελθόντος, εκεί παλεύει απέναντι σε δυνατότερους εφήβους προκειμένου να βελτιώνει την τεχνική της.
Το 2014 ήταν μία σημαντική χρονιά για την 23χρονη αθλήτρια. Τον Απρίλιο κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Φινλανδίας. Τον Ιούλιο, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο χρυσό γκραν πρι της παγκόσμιας ομοσπονδίας. Νωρίτερα, είχε κατακτήσει ασημένιο και στο γκραν πρι της Ρωσίας, ενώ έφτασε μέχρι την πέμπτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης.
Τους τελευταίους τρεις μήνες όμως, δεν μπαίνει στην παλαίστρα, καθώς αναρρώνει από τον τραυματισμό της στον αυχένα. Δύο δισκοκήλες σταμάτησαν την πορεία της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και την άφησαν έκτοτε εκτός προπονήσεων. Η ίδια περιμένει τη νέα χρονιά για να επιστρέψει στη δράση και να διαπιστώσει στην πράξη αν τέλειωσε η ταλαιπωρία της.
«Γενικά η χρονιά μου πήγε πολύ καλά, περίμενα να έχω και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καλά αποτελέσματα, αλλά τελικά μου μένει μία πικρία λόγω αυτού του τραυματισμού που δεν μου επέτρεψε να διακριθώ και με έχει αφήσει εκτός προπονήσεων επί τρεις μήνες. Ακόμη κάνω φυσικοθεραπείες, δεν έχω μπει κανονικά στις προπονήσεις», θα πει στο Sportsfeed.gr
Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, ήταν δική της απόφαση να αγωνιστεί παρά τις ενοχλήσεις που είχε και εν τέλει αυτή η παλικαριά της έκανε κακό. «Δεν το σκέφτηκα και τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν βλακεία από μέρους μου. Με συνεπήρε το κύλισμα της χρονιά, κατά τα άλλα ήμουν σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Πλέον απέκτησα την γνώση ότι πρέπει να προστατεύω τον εαυτό μου», απαντά.
Από το 2015 ξεκινά μία μακρά περίοδος που θα κρίνει τις προκρίσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Η Πρεβολαράκη θέλει να είναι εκεί, για μία δεύτερη Ολυμπιακή συμμετοχή μετά το 2012, αλλά όπως λέει «όλα θα εξαρτηθούν από την πορεία της αποκατάστασης του τραυματισμού μου. Ακόμη δεν ξέρουμε τι κατάληξη θα έχει. Εύχομαι να μην ξανανιώσω ενοχλήσεις. Αν όμως εξακολουθήσω να έχω πρόβλημα, τότε ίσως θα πρέπει να δούμε και την εναλλακτική της επέμβασης. Είναι κάτι που δεν μπορούμε να το προβλέψουμε τώρα. Θα μπούμε στις προπονήσεις και θα δούμε».
Τρεις μήνες χωρίς προπόνηση, δεν είναι εύκολο πράγμα για ένα κορίτσι που είναι μαθημένο στον πρωταθλητισμό. «Είναι δύσκολο. Το μόνο θετικό είναι ότι ξεκουράστηκα μετά από μία πολύ κουραστική χρονιά. Είναι μία ανασύνταξη δυνάμεων», θα πει.
Το τελευταίο διάστημα γίνεται μία προσπάθεια από πλευράς ομοσπονδίας να ενισχυθούν οι Εθνικές ομάδες και οι αθλητές ενόψει της προοπτικής του Ρίο. Όπως λέει η Πρεβολαράκη «εγώ εισπράττω ότι γίνονται προσπάθειες, δεν ξέρω τι γνώμη έχουν οι άλλοι αθλητές. Υπάρχει ένας στόχος, που είναι να έχουμε περισσότερους αθλητές στο Ρίο, από τις δύο εκπροσωπήσεις που είχαμε το 2012 στο Λονδίνο. Θα φανεί στα αποτελέσματα τι έχουμε κάνει».
Να παλεύει ένας αθλητής ή μία αθλήτρια στην Ελλάδα του 2014 δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. «Τα… παλιά τα χρόνια τα πράγματα ήταν καλά. Υπήρχαν προετοιμασίες και αρκετές συμμετοχές σε τουρνουά. Τώρα μειώθηκαν οι επιχορηγήσεις, μειώθηκαν και οι προετοιμασίες. Με δύο προετοιμασίες το χρόνο προσπαθούμε να ανταγωνιστούμε αθλήτριες από χώρες που έχουν την άνεση του χρήματος και επενδύουν στην πάλη. Το γεγονός ότι φέρνουμε διακρίσεις κάτι σημαίνει…», εξηγεί
Για το 2015 η Μαρία Πρεβολαράκη έχει μία πολύ ξεκάθαρη ευχή: «Υγεία. Μόνο αυτό θέλω. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν». Η ευχή της είναι και δική μας ευχή για εκείνη…
