Ο Ρονάλντο των 60s

Υπήρξε… Ρονάλντο πολύ πριν από τον Ρονάλντο. Ο Εουσέμπιο Ντα Σίλβα Φερέιρα, ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη που συνδύασε ταχύτητα και δύναμη με τόσο εντυπωσιακό τρόπο, εξ’ ου και το προσωνύμιο “Μαύρος Πάνθηρας”. Εμείς οι Έλληνες θα τον θυμόμαστε και από την απονομή του ευρωπαϊκού κυπέλλου του 2004. Από σήμερα τα ξημερώματα ένας από τους θρύλους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, δεν είναι πια ανάμεσα μας…

του Νίκου Κούδα
[email protected]

Ο Εουσέμπιο έφυγε σήμερα τα ξημερώματα από κοντά μας, 20 μόλις μέρες πριν τα 72α γενέθλιά του. Η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά στις 04:30. Και ήταν μία αληθινά μεγάλη καρδιά, τόσο μεγάλη που μπόρεσε να δεχθεί με ευγένεια και αξιοπρέπεια την ήττα εκείνο το βράδυ της 4ης Ιουλίου 2004 στο εμβληματικό -δεύτερο σπίτι για τον ίδιο- στάδιο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας.
Εκείνη τη μοναδική στιγμή της απονομής, που την ξαναείδα λίγες μέρες μετά με ηρεμία, με έκανε να τον εκτιμήσω και να τον συμπαθήσω ακόμη περισσότερο από πριν. Εμφανώς δακρυσμένος μέσα στο γκρίζο κοστούμι του, με μία λευκή πετσέτα γύρω από τον λαιμό του, ο σπουδαίος αυτός Πορτογάλος έδωσε συγχαρητήρια στους παίκτες της Εθνικής μας και έπειτα, σκουπίζοντας τα δακρυσμένα μάτια κάτω από τα γυαλιά του, αποσύρθηκε στο πλάι με χαμηλωμένο το κεφάλι, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι είχε μόλις συμβεί. Σαν αληθινός κύριος.
Ήταν η δεύτερη φορά που ο «Μαύρος πάνθηρας» από τη Μοζαμβίκη αναγκαζόταν να κλάψει σε μεγάλη διοργάνωση. Η πρώτη ήταν το καλοκαίρι του 1966 όταν η, πρωτάρα σε Παγκόσμια Κύπελλα, Πορτογαλία του έχανε από την οικοδέσποινα Αγγλία στον ημιτελικό με 2-1. Σε έναν ημιτελικό όπου ακόμα και σήμερα οι Πορτογάλοι διαμαρτύρονται για την απόφαση των διοργανωτών να μεταφέρουν τον αγώνα από τo Γκούντισον Παρκ του Λίβερπουλ (ήταν η βάση της Πορτογαλίας) όπου είχε αρχικά οριστεί, στο Γουέμπλεϊ. Η νίκη κόντρα στην Ε.Σ.Σ.Δ. στον μικρό τελικό και η πρώτη θέση στην κατάταξη των σκόρερ ήταν για εκείνον απλή παρηγοριά. Ο θρύλος του θα γραφόταν όμως με τη φανέλα της λατρεμένης του Μπενφίκα, με την οποία πέτυχε σε 15 χρόνια 638 γκολ σε 614 αγώνες, κατέκτησε 11 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα Πορτογαλίας, ένα κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (1961-62), χάνοντας άλλους τρεις τελικούς, ενώ έγινε και ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία που κέρδισε το Ευρωπαϊκό Χρυσό Παπούτσι (1968).
Σε λίγες μέρες, την Δευτέρα 13 Ιανουαρίου απονέμεται η Χρυσή Μπάλα της ΦΙΦΑ στη Ζυρίχη. Μεγάλο φαβορί δεν είναι άλλο από τον συμπατριώτη του Εουσέμπιο, Κριστιάνο Ρονάλντο, που ήταν το αγαπημένο του παιδί και για πολλούς ο άξιος διάδοχός του. Άλλωστε το στιλ τους ήταν σε πολλά πράγματα παρόμοιο: ταχύτατοι με τη μπάλα, με φαρμακερό δεξί σουτ, σπεσιαλίστες στις εκτελέσεις φάουλ. Παρόμοιοι ακόμα και στα δάκρυα -όπως εκείνα του 19χρονου τότε Κριστιάνο στον τελικό του 2004. Αν και ο Εουσέμπιο είχε βαφτιστεί από τα Μ.Μ.Ε. της εποχής του «Πελέ της Ευρώπης», μάλλον έφερνε περισσότερο σε «Ρονάλντο των 60’s».
Τελευταία επιθυμία του Εουσέμπιο όπως είχε δηλώσει, ήταν στην κηδεία του να γίνει περιφορά γύρω από το «Στάδιο του Φωτός» (Ντα Λουζ) και στη συνέχεια η σωρός του να μπει για τελευταία φορά μέσα στο γήπεδο προτού τον θάψουν! Το άγαλμά του, ορθωμένο έξω ακριβώς από το στάδιο, θα θυμίζει για πάντα ότι εκεί μεγαλούργησε ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής, αλλά κυρίως ένας αληθινά ταπεινός άνθρωπος.
Ο Αετός της Μπενφίκα πέταξε για τελευταία φορά. Όπως έγραψε στη σελίδα του στο Facebook πριν λίγο ο Κριστιάνο: “Always eternal Eusebio, rest in peace…”. Πάντοτε αιώνιος Εουσέμπιο, αναπαύσου εν ειρήνη…