Το hastag #μένουμε_σπίτι άλλαξε την καθημερινότητά μας στην κοινή προσπάθεια όλων μας να περιορίσουμε την εξάπλωση του Covid-19, όπως ονομάστηκε ο κορονοϊός. Δημιούργησε, όμως, κι ένα νέο ήρωα στη ζωή αυτής της χώρας: τον Σωτήρη Τσιόδρα.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Μέχρι την ημέρα που η φονική νόσος εμφανίστηκε στη χώρα μας, τον επικεφαλής του υπουργείου υγείας στον πόλεμο της επιβίωσης γνώριζαν μόνο η επιστημονική κοινότητα, οι εμπλεκόμενοι στις δομές υγείας και οι… δημοσιογράφοι. Κάθε φορά που υπήρχε έξαρση κρουσμάτων γρίπης ή κάποια άλλης ασθένειας, το τηλέφωνο του Τσιόδρα ήταν το πρώτο που αναζητούσαμε στην ατζέντα μας. Εδώ κι ένα μήνα, όμως, ο 55χρονος καθηγητής Παθολογίας-Λοιμώξεων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών έγινε το πιο οικείο πρόσωπο στην ελληνική κοινωνία. Αρκεί μία γύρα στα social media για να αντιληφθεί ο καθένας ότι για τον Τσιόδρα συζητούν ακόμα και εκείνοι που αγνοούν την ιστορικότητα της 25ης Μαρτίου και νομίζουν ότι το 1821 είναι αριθμός κλήσης σε κάποια υπηρεσία. Τον Κυψελιώτη, που στον ελεύθερο χρόνο του έκανε τον ψάλτη σε εκκλησία της Κηφισιάς, όμως, τον έμαθαν όλοι. Και τον θεωρούν τον Έλληνα αρχιστράτηγο στη μάχη κατά του κορονοϊού.
Μέχρι και στην Ιερά Σύνοδο πήγε ο Τσιόδρας για να εξηγήσει την επικινδυνότητα του ιού. Και μπορεί να εκφράστηκαν αντίθετες απόψεις, όπως ότι «ούτε επί τουρκοκρατίας δεν έκλεισαν οι εκκλησίες», αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των ιεραρχών προσπάθησε να κρατήσει ανοικτό τον δίαυλο επικοινωνίας με τον επικεφαλής των λοιμωξιολόγων στην εποχή της πολιορκίας από μία νόσο. Ίσως και πιο επικίνδυνη και από τους Τούρκους διότι στην περίπτωσή μας ο εχθρός είναι αόρατος. Ύπουλος. Κι αυτό εξήγησε ο Τσιόδρας.
Από το Σίδνεϊ στην Κυψέλη
Tο οδοιπορικό του 55χρονου άρχισε από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Εκεί γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1965. Αλλά μεγάλωσε και έβγαλε το σχολείο στην Κυψέλη.
Το 1983 εισήχθη στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έμεινε στην πόλη της Ηπείρου μόνο δύο χρόνια διότι έπειτα πήρε μετεγγραφή στην Αθήνα ως αριστούχος. Με τον ίδιο βαθμό ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1991. Το «Άριστα» μπήκε σε όλα τα βιογραφικά που έστειλε σε αμερικανικά πανεπιστήμια, 10 εκ των οποίων τον κάλεσαν για συνέντευξη. Ακολούθησε, ωστόσο, το αγροτικό του στο Άστρος Κυνουρίας και στη Μεσσήνη. «Είναι ένας εξαίρετος επιστήμονας και όποτε χρειαζόμαστε κάτι, αμέσως ανταποκρίνεται στο κάλεσμά μας. Δεν ξεχνάει το Άστρος», μας είπε η Πηγή Περδικάκη, διευθύντρια στο κέντρο υγείας, όπου υπηρέτησε ο 55χρονος λοιμωξιολόγος.
Για τρία χρόνια έζησε την καθημερινότητα στο Τμήμα Εσωτερικής Παθολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Albert Einstein και από το 1997 έως το 2001 ακολούθησαν το Beth Israel Deaconess Medical Center και στην Ιατρική Σχολή του Harvard ως εσωτερικός ειδικευόμενος Ιατρός στην Παθολογία με εξειδίκευση στη Λοιμωξιολογία. Στο Harvard, μάλιστα, ήταν ο μοναδικός που δεν είχε αμερικανική υπηκοότητα.
Η εμπλοκή με τον αθλητισμό
Οι διακρίσεις για τον νεαρό επιστήμονα άρχισαν να γίνονται συνήθεια. Το 1998 ονομάστηκε «Υπότροφος ερευνητής της ιατρικής του πανεπιστημίου Χάρβαρντ». Εκπαιδεύτηκε στην κλινική παρακολούθηση ασθενών με λοιμώξεις. Πολλοί απ’ τους οποίους ήταν σε κατάσταση ανοσοκαταστολής είτε λόγω μεταμοσχεύσεων ήπατος και μυελού των οστών είτε επειδή είχαν προσβληθεί από τον ιό HIV. Έμεινε εκεί έως το 2001 όταν ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του. Εκείνη την εποχή αρχίζει και η ενασχόλησή του με τον Αθλητισμό. Το 2002 πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως λοιμωξιολόγος στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σολτ Λέικ. «Είναι οικείο το πρόσωπό του, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ πού μπορεί να τον είχα γνωρίσει», μας είπε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Χειμερινών Αθλημάτων, Δημοσθένης Γυρούσης, ο οποίος είχε ταξιδέψει στην πόλη της Γιούτα ως αντιπρόεδρος της ΕΟΧ.
Και το 2004 ο Σωτήρης Τσιόδρας πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως υπεύθυνος γιατρός στο σύστημα Ολυμπιακής Συνδρομικής Επιτήρησης για λογαριασμό του ΚΕΕΛΠΝΟ που είχε αναλάβει την αποστολή για λογαριασμό του κράτους.
Ο Δημήτρης Πύρρος, διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του ΕΚΑΒ θυμάται από εκείνη την εποχή τον Τσιόδρα. Αλλά η συνεργασία τους επεκτάθηκε στο πέρασμα των χρόνων. «Είναι εξαιρετικός δάσκαλος. Έρχεται κάθε χρόνο στο Σχολείο Επείγουσας Προνοσοκομειακής Ιατρικής του ΕΚΑΒ», μας είπε για το λοιμωξιολόγο.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο Τσιόδρας άρχισε να ανεβαίνει στην ιεραρχία της επιστημονικής κοινότητας στην Ελλάδα. Όπως αυξήθηκε και η οικογένειά του, καθώς εκτός από τα προβλήματα υγείας έδειξε διάθεση να λύσει και το δημογραφικό. Με επτά παιδιά διεκδικεί την κορυφή στη λίστα με τους Έλληνες πολύτεκνους.
Παράλληλα, όμως, πολέμησε τον Η1Ν1, αλλά και τον ιό του Νείλου. Μέχρι που έφτασε στις πόρτες μας ο κορονοϊός και ο Τσιόδρας έγινε ο αρχιστράτηγος στη μάχη για την προστασία της δημόσιας υγείας.
