Οι πιο… βουβοί Ολυμπιακοί Αγώνες όλων των εποχών, με τις άδειες κερκίδες και την απουσία του… Τόκιο, αποδείχθηκαν οι καλύτεροι για τους επαγγελματίες των ΜΜΕ που ήρθαν (λιγότεροι από ότι συνήθως) στους Αγώνες, απλά για να κάνουν τη δουλειά τους. Αν δεν ήταν άδεια και τα στάδια, θα μιλούσαμε για Αγώνες όνειρο.
Σε μια συνομιλία που είχαμε με τον Γιώργο Καπουτζίδη σχετικά με τη φετινή Eurovision, μας τόνισε πως ήταν η καλύτερη που έχει κληθεί να καλύψει. Δίχως το πανηγύρι που στήνεται κάθε χρόνο και όλες τις παράλληλες άσχετες διοργανώσεις. Αυτό ακριβώς είχαμε και στο Τόκιο.
Το πανηγύρι που στήνουν οι (αναγκαίοι) χορηγοί με τις παράπλευρες εκδηλώσεις στις οποίες περιφέρουν τους αθλητές σαν εκθέματα, ποτέ δεν ήταν ελκυστικό. Μόνο για τους έχοντες τουριστική διάθεση διαπιστευμένους που ψάχνουν αυτές τις εκδηλώσεις για κανά δωράκι από τον χορηγό. Αυτό το πανηγύρι στο Τόκιο δεν υπήρξε Ούτε και οι περιφερόμενοι VIPs που στήνουν πηγαδάκια με την πρώτη ευκαιρία. Κομμένες και οι βόλτες για όλους τους διαπιστευμένους για 14 μέρες από την άφιξη τους (μόλις στις 3 Αυγούστου αποκτήσαμε το δικαίωμα να βγούμε εκτός ξενοδοχείου και Ολυμπιακών εγκαταστάσεων).
Το αυτοματοποιημένο σύστημα για τα ΜΜΕ που έπρεπε να μπαίνεις και να κάνεις αίτηση για κάθε παρουσία σου σε κάποια εγκατάσταση, κάτι μας λέει πως ήρθε για να μείνει.
Κάθε μέρα, έπρεπε όλοι μας να μπαίνουμε στο σύστημα booking και να δηλώνουμε ποιο γεγονός θέλουμε να καλύψουμε δημοσιογραφικά (τηλεοπτικά και φωτογραφικά). Οι media μάνατζερ κάθε αθλήματος και εγκατάστασεις δεν έκοψαν ποτέ κανέναν. Έδιναν σε όλους το ΟΚ, Τους τακτοποιημένους που έμπαιναν στη διαδικασία τύπου Πιερρακάκη γιατί ήθελαν να κάνουν τη δουλειά τους και η αλήθεια είναι ότι το σύστημα δούλεψε άψογα. Το ίδιο και στις μεικτές ζώνες. Τις είχαν χωρίσει ανά αγώνισμα στο στίβο και έπαιρνες ticket για να μπεις, να μιλήσεις στον αθλητή που σε ενδιαφέρει και να αποχωρήσεις, Τέρμα οι κατασκηνώσεις και οι πολυκοσμία στις μεικτές ζώνες.
Δυστυχώς όλη αυτή η διαδικασία που από αρχικά φαινόταν δύσκολη ακόμα και για να εισέλθει κάποιος στην Ιαπωνία, περιόρισε τον αριθμό των διαπιστευμένων μέσων (από την Ελλάδα ήταν μόνο το Sportsfeed από την αρχή ως το τέλος). Στην πορεία αποδείχθηκε ιδιαίτερα λειτουργική καθώς δεν υπήρξε το χάος του 2016 στο Ρίο, όπου ο κάθε απίθανος που είχε διαπίστευση (ασχέτως τι διαπίστευση ήταν αυτή) έμπαινε στα κέντρα Τύπου και στις μεικτές ζώνες για να φωτογραφηθεί με τους αθλητές. Για πρώτη φορά δεν μπόρεσαν να δράσουν και οι πονηροί μη έχοντες δικαιώματα να βγάζουν live σε ραδιόφωνα και κανάλια τους πρωταγωνιστές. Για πρώτη φορά υπήρξε τάξη και μακάρι αυτή η τάξη να διατηρηθεί και το 2024 από τους Γάλλους στο Παρίσι.
Τα επίσημα νούμερα σύμφωνα με τη ΔΟΕ
- Συνολικός αριθμός διαπιστευμένων των ΜΜΕ – 4.187 – περίπου 1.800 λιγότεροι από ότι συνήθως (-20%)
- Αριθμός διαπιστευμένων ΜΜΕ: 1.244 – πολύ μικρή μείωση
- Αριθμός απεσταλμένων δημοσιογράφων: 2.114 (-23%)
- Αριθμός εξειδικευμένων σε συγκεκριμένο άθλημα δημοσιογράφων: 183 (-30%)
- Αριθμός φωτογράφων: 1.042 (-12%)
- Αριθμός εξειδικευμένων σε συγκεκριμένο άθλημα φωτογράφων : 182 (-20%)
- Τοπικοί δημοσιογράφοι: 144 (-12%)
- Τοπικοί φωτογράφοι: 94 (-7%)
- Αριθμός τηλεοπτικών χωρίς δικαιώματα: 246 (-30%)
- Αριθμός τεχνικών και προσωπικού υποστήριξης: 182 (-19%)
