Ολομέτωπη επίθεση μέσω διαδικτυακής εκστρατείας εξαπέλυσαν Ιάπωνες αρχιτέκτονες σε βάρος της διάσημης «ντίβας» συναδέλφου τους, Ζάχα Χαντίντ. Το μήλον της Έριδος δεν είναι άλλο από τη σχεδιαζόμενη ανέγερση του νέου, γιγαντιαίου Ολυμπιακού σταδίου του Τόκιο, που θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020.
του Νίκου Κούδα [email protected] follow me @nkoudas
Η καμπάνια για τη συγκέντρωση υπογραφών σε βάρος του μεγαλόπνοου σχεδίου της Βρετανο-ιρακινής αρχιτέκτονα, είναι η δεύτερη κατά σειρά και αποτελεί ουσιαστικά τη συνέχεια του «σίριαλ» που είχε ξεκινήσει πέρσι τον Οκτώβριο, με το συμπόσιο «Επανεξετάζοντας το νέο εθνικό Ολυμπιακό στάδιο». Η εν λόγω κίνηση είχε διοργανωθεί στο Τόκιο από αντίζηλους Ιάπωνες αρχιτέκτονες, οι οποίοι δεν είδαν με καλό μάτι την εισβολή της Χαντίντ στα «χωράφια» τους και επεδίωξαν τη συρρίκνωση του σταδίου (χωρητικότητας 80.000 θέσεων), θεωρώντας ότι η τεράστια κλίμακά του θα έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την αρμονία του περιβάλλοντα χώρου.
Η έκκληση-εκστρατεία, που φέρει πρώτη και καλύτερη την υπογραφή του «ενορχηστρωτή» Ιάπωνα αρχιτέκτονα Έντουαρντ Σουζούκι (αλλά και άλλων επιφανών προσωπικοτήτων, όπως συγγραφέων, μουσικών και καθηγητών πανεπιστημίου) επικεντρώνεται σε πέντε βασικά σημεία, προτρέποντας ανοιχτά την ιαπωνική κυβέρνηση να διακόψει την ανέγερση του «σταδίου-δεινόσαυρο (!)» όπως το αποκαλεί, και αντί αυτού να ανακαινίσει το ήδη υπάρχον. Συγκεκριμένα, η πρόταση του Σουζούκι κάνει λόγο για «αντιδημοκρατικές και αδιαφανείς συνθήκες ανάθεσης του έργου», ενώ αντιτίθεται στην οικολογική καταστροφή που θα επιφέρει το σχέδιο της Χαντίντ, κάνοντας λόγο για «αποψίλωση του πρασίνου και βεβήλωση των ιερών εδαφών των εξωτερικών κήπων του ναού Μεϊτζι». Επιπλέον, στηλιτεύει το υπερβολικό κόστος του πρότζεκτ, που εκτιμάται στα 1,2 δισ. ευρώ, για ένα στάδιο που θα χρησιμοποιηθεί «για μόλις 17 ημέρες για τους Ολυμπιακούς και συνολικά για έναν μήνα μαζί με τους Παραολυμπιακούς Αγώνες», όπως τονίζεται χαρακτηριστικά. Τέλος, η έκκληση επικρίνει το υψηλότατο κόστος της ετήσιας συντήρησης του σταδίου (μεταξύ 25 και 31 εκ. ευρώ) που φυσικά θα επιβαρύνει τους Ιάπωνες φορολογούμενους, ενώ το χαρακτηρίζει «τερατούργημα» λόγω του τεράστιου μεγέθους και του ύψους του (70 μ.), το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ το υψομετρικό πλαφόν δόμησης των 20 μ., που ισχύει για την υπόλοιπη περιοχή.
Πάντως για την ώρα η εκστρατεία του Σουζούκι έχει προσελκύσει μόλις 410 υποστηρικτές, με τους επικεφαλής να ευελπιστούν ωστόσο ότι πολύ σύντομα ο αριθμός τους θα αυξηθεί, ξεπερνώντας τις 15.200 υπογραφές που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει η πρώτη χρονικά καμπάνια (πέρσι το φθινόπωρο), από δύο άλλους Ιάπωνες αρχιτέκτονες, τους Φουμιχίκο Μάκι και Τόγιο Ίτο.
Από την πλευρά της η «βασίλισσα της καμπύλης», όπως είναι το παρατσούκλι της Χαντίντ, δεν έχει τοποθετηθεί δημόσια για το ζήτημα, απολαμβάνοντας όπως φαίνεται της πλήρους υποστήριξης των εργοδοτών της. Μάλιστα την περασμένη Κυριακή, το ιστορικό Ολυμπιακό στάδιο (είχε χρησιμοποιηθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964) φιλοξένησε το τελευταίο αθλητικό γεγονός της ιστορίας του, που ήταν ο αγώνας μεταξύ Ιαπωνίας και Χονγκ Κονγκ, στο πλαίσιο του 5εθνούς τουρνουά ράγκμπι της Ασίας.
Η Χαντίντ έχει αναλάβει και το σχεδιασμό του γηπέδου “Το αραβικό πανί” που θα είναι η ναυαρχίδα του παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου που θα γίνει στο Κατάρ το 2022.
