Στον Καναδά διεξάγεται το 7ο γκραν πρι της χρονιάς για τη φόρμουλα ένα, σε μία πίστα η οποία εξ’ ορισμού είναι ξεχωριστή. Μερικοί από τους καλύτερους αγώνες έχουν διεξαχθεί σε αυτήν και αποτελεί μία από τις αγαπημένες των πιλότων και των φαν της φόρμουλα ένα.
του Σούλη Μέζου
[email protected]
Ποιοι είναι οι λόγοι που καθιστούν το γκραν πρι του Καναδά, τόσο ξεχωριστό:
Η πίστα “Ζιλ Βιλνέβ” βρίσκεται στο τεχνητό νησί Νοτρ Ντέιμ του ποταμού Σεντ Λόρενς στο Μόντρεαλ.
Αρχικά η πίστα είχε το όνομα “Νοτρ Ντέιμ” όμως μετονομάστηκε σε “Ζιλ Βιλνέβ” το 1982 μετά το τραγικό ατύχημα του Καναδού πιλότου της Φεράρι στο βελγικό γκραν πρι εκείνης της χρονιάς. Ο Βιλνέβ θεωρείται ένας από τους κορυφαίους πιλότους όλων των εποχών, που όμως δεν κατάφεραν να κερδίσουν έναν τίτλο. Γεννημένος στην επαρχία Ρισελιέ του Κεμπέκ, ο Βιλνέβ ήταν αυτός που κέρδισε το πρώτο γκραν πρι που έγινε στην πίστα του Νοτρ Ντέιμ το 1978.
Μετά το τραγικό ατύχημα, στην εκκίνηση της πίστας υπάρχει μόνιμα γραμμένη η φράση “Salut Gilles” (Χαίρε Ζιλ).
Η πίστα έχει μήκος 4.361 μέτρα και ο μέσος χρόνος που χρειάζεται ένας πιλότος για να ολοκληρώσει ένα γύρο, είναι περίπου 1.15″. Ο αγώνας είναι 70 γύρων (305,270 χλμ συνολικά) και διαρκεί 90 με 95 λεπτά. Το ρεκόρ ταχύτερου γύρου, ανήκει από το 2004 στον Βραζιλιάνο Ρούμπενς Μπαρικέλο, ο οποίος με Φεράρι είχε κάνει στο 68ο γύρο, 1:13.622.
Το τείχος από σκυρόδεμα που υπάρχει στην τελική στροφή, είναι το πλέον… διαβόητο στη φόρμουλα ένα. Μέχρι το 1999, ήταν απλά ένα φράγμα στο οποίο υπήρχε η επιγραφή “Καλώς ήρθατε στο Κεμπέκ”. Από το 1999 και μετά πήρε την ονομασία “Τείχος των πρωταθλητών”, από τις προσκρούσεις σε αυτό του Ντέιμ Χιλ, του Μίκαελ Σουμάχερ και του Ζακ Βιλνέβ οι οποίοι υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Ακολούθησαν ο πρωταθλητής του 2009, Τζένσον Μπάτον και ο τετράκις πρωταθλητής Σεμπαστιάν Φέτελ οι οποίοι πρόσθεσαν και τα δικά τους ονόματα στις απώλειες λόγω του “Τείχου των πρωταθλητών”. Στη λίστα δεν υπάρχουν μόνο πρωταθλητές. Ρικάρντο Ζόντα, Ντέιβιντ Κούλθαρντ, Χουάν Πάμπλο Μοντόγια και Τιάγκο Μοντέιρο είναι πιλότοι που και αυτοί υποχρεώθηκαν σε εγκατάλειψη μετά από πρόσκρουση στο διαβόητο τείχο.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα γκραν πρι όπου η έξοδος από τα πιτ είναι σε κάποια μεγάλη ευθεία, στην πίστα του Καναδά, τα μονοθέσια βγαίνουν στη μέση της πρώτης στροφής, δημιουργώντας ουκ ολίγες φορές προβλήματα.
Το γκραν πρι του Καναδά, είναι το πρώτο γρήγορο της σεζόν. Σύμφωνα με μετρήσεις που έχουν γίνει, η μέση ωριαία ταχύτητα ενός μονοθέσιου φτάνει τα 210χλμ. Σε αυτό βοηθούν οι μεγάλες ευθείες που διαθέτει η πίστα, που όμως έχει και μερικές από τις πιο κλειστές στροφές.
Ο Μίκαελ Σουμάχερ, είναι ο βασιλιάς της πίστας έχοντας επτά νίκες, όλες μεταξύ 1994 και 2004. Ακολουθούν οι Νέλσον Πικέ και Λιούις Χάμιλτον με τρεις νίκες έκαστος. Εκτός από τον Βρετανό, οι μόνοι εν ενεργεία πιλότοι που έχουν νικήσει στον Καναδά, είναι οι Κίμι Ραϊκόνεν (2005), Φερνάντο Αλόνσο (2006), Τζένσον Μπάτον (2011) και Σεμπαστιάν Φέτελ (2013).
Από τα 34 γκραν πρι που έχουν διεξαχθεί μέχρι στιγμής στην πίστα του Καναδά, ο πιλότος που έχει καταλάβει την πολ ποζίσιον, έχει κερδίσει τα 15. Ο Λιούις Χάμιλτον το 2012, ήταν ο τελευταίος πιλότος που κέρδισε τον αγώνα, δίχως να εκκινήσει από την πολ ποζίσιον. Επίσης κανένας πιλότος δεν έχει καταφέρι να κερδίσει το συγκεκριμένο γκραν πρι, εκκινώντας από χαμηλότερη θέση της 10ης από την οποία εκκίνησε και νίκησε το 1981 ο Ζακ Λαφίτ.
Το 2011 στο γκραν πρι του Καναδά, καταγράφηκε ο μεγαλύτερος σε χρονική διάρκεια αγώνας στην ιστορία της φόρμουλα ένα. Ο νικητής Τζένσον Μπάτον πέρασε τη γραμμή του τερματισμού, τέσσερις ώρες μετά την εκκίνηση του αγώνα. Καταρρακτώδης βροχή υποχρέωσε τους διοργανωτές να διακόψουν τον αγώνα για δύο ώρες, ενώ πέντε φορές χρειάστηκε να εισέλθει στην πίστα το αυτοκίνητο ασφαλείας.
